Komisyjny projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie służb nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych

3) w art. 134:
a) § 4a otrzymuje brzmienie:
„§ 4a. Minister Sprawiedliwości zasięga informacji o kandydacie na asesora
sądowego z Krajowego Rejestru Karnego.”,
b) uchyla się § 4b;
4) w art. 153:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Aplikanta referendarskiego mianuje na czas określony, oznaczony w art. 149 §
2, i zwalnia prezes sądu okręgowego. Mianowanie aplikanta referendarskiego
następuje po przeprowadzeniu konkursu przez prezesa sądu apelacyjnego.
Prezes sądu okręgowego przed mianowaniem aplikanta referendarskiego zasięga
informacji o kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.”,
b) uchyla się § 2a;
5) w art. 155 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Prezes sądu przed zatrudnieniem asystenta sędziego zasięga informacji o
kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.”;

6) w art. 162 uchyla się § 4.

Art. 11.
W ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych
i Prokuratury (Dz. U. Nr 169, poz. 1410, z późn. zm.)) w art. 10a wprowadza się następujące
zmiany:
a) ust. 15 otrzymuje brzmienie:
„15. Dyrektor Krajowego Centrum, po przeprowadzeniu naboru, zasięga z Krajowego
Rejestru Karnego informacji o każdej osobie umieszczonej na liście.”,
b) uchyla się ust. 16.

Art. 12.
W ustawie z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka (Dz. U. Nr 123, poz. 850) art. 11
otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. Minister Sprawiedliwości zasięga z Krajowego Rejestru Karnego informacji
o osobie ubiegającej się o licencję syndyka.”.

Art. 13.
Ustawa wchodzi w życie 1 stycznia 2009 r.






12) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 264, poz. 2204 oraz z 2007 r. Nr 64, poz. 433.




UZASADNIENIE
I. Potrzeba i cel wydania ustawy.

Celem projektu ustawy jest uregulowanie szeregu kwestii dotyczących
funkcjonowania służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
a w szczególności Policji, będących wynikiem wad, luk prawnych lub innych niedoskonałości
obowiązujących przepisów wynikłych na tle ich stosowania. W głównej mierze proponowane
zmiany mają na celu zwolnienie Policji z obowiązku zbierania informacji na temat
kandydatów na stanowiska w szeroko pojętym wymiarze sprawiedliwości.

II. Przedstawienie rzeczywistego stanu w dziedzinie, która ma być unormowana.
Ad. Art. 1. Zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności
i dowodach osobistych, osoby podlegające powszechnemu obowiązkowi obrony
przedstawiają wojskowy dokument osobisty (potwierdzenie zgłoszenia się do rejestracji
przedpoborowych) w celu zamieszczenia w nim stosownych wpisów dotyczących obowiązku
meldunkowego. Z kolei art. 49 tej ustawy stanowi, że Policja sprawuje kontrolę
nad wykonywaniem obowiązków określonych w ustawie przez osoby podlegające
zameldowaniu lub wymeldowaniu się.
Ad. Art. 2. Obecnie art. 83 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu
w sprawach nieletnich ma następujące brzmienie:
„§ 1. Policyjne izby dziecka podlegają ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
§ 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze zarządzenia tworzy i znosi
policyjne izby dziecka.
§ 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady pobytu nieletnich
w policyjnych izbach dziecka, mając na uwadze stworzenie właściwych warunków pobytu
nieletnich i przestrzeganie ich praw, względy bezpieczeństwa, a także sprawność
postępowania oraz odpowiednie rozdzielenie nieletnich ze względu na charakter czynów,
których się dopuścili, i stopień ich demoralizacji.”
Ad. Art. 3, 8, 11 i 12. Art. 11 ust. 3-6, art. 91 ust. 11, art. 98 ust. 2, art. 100a ust. 7 ustawy
z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, art. 10a ust. 15 i 16 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o
Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury, art. 4 ust. 5-7
ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury, oraz art. 11 ustawy
z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka zawierają podobne do omówionych w art. 9 i 10
przepisy odnoszące się do kandydatów na różne stanowiska.”.
Ad. Art. 4 pkt 1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji,
terytorialny zasięg działania komendanta powiatowego (miejskiego) Policji odpowiada
zasadniczemu podziałowi administracyjnemu Państwa. W przypadku miasta będącego
jednocześnie siedzibą powiatu grodzkiego i ziemskiego oznacza to konieczność
funkcjonowania w jednym mieście komendanta powiatu ziemskiego oraz komendanta
miejskiego.
Ad. Art. 4 pkt 2. Zgodnie z art. 6b ust. 4 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji, na
stanowisko komendanta wojewódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji oraz zastępców
komendanta wojewódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji powołuje się oficerów Policji,
z wyjątkiem stanowisk zastępców do spraw służb wspomagających działalność Policji
w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym, na które powołuje się członków
korpusu służby cywilnej.
Ad. Art. 4 pkt 3. Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 8 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji
Policjanci wykonując czynności służbowych mają prawo dokonywania kontroli rodzaju
używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego. Z
kolei art. 15 ust. 8a tej ustawy stanowi, że w przypadku stwierdzenia używania oleju
opałowego do celów napędowych policja niezwłocznie zawiadamia dyrektora izby celnej
właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli. Zaś art. 15 ust. 8b ustawy stanowi
upoważnienie ustawowe do wydania aktu wykonawczego dotyczącego określenia
szczegółowego trybu kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze
zbiornika pojazdu mechanicznego.
Ad. Art. 4 pkt 4. Obowiązujące przepisy ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji nie przewidują
sposobu zadysponowania funkcjonariuszami Policji w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny. W konsekwencji niezbędne jest nadanie poszczególnym funkcjonariuszom
przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych na wypadek wprowadzenia mobilizacji.
Ad. Art. 5. Art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że jeżeli zamieszkujący są nieobecni albo odmawiają
udostępnienia lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii, przedstawiciele Agencji mogą
wejść do lokalu mieszkalnego w asyście andarmerii Wojskowej lub Policji.
Art. 41 ust. 7 tej ustawy stanowi, że zamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym powyżej trzech
miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 6, jest podstawą przymusowego
wykwaterowania przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji w asyście andarmerii
Wojskowej lub Policji osoby, o której mowa w ust. 1–5, wraz z osobami wspólnie
zamieszkującymi.
Zgodnie z art. 48a tej ustawy, w razie samowolnego zajęcia lokalu mieszkalnego
przedstawiciel Agencji, w asyście
andarmerii Wojskowej lub Policji, dokonuje
wykwaterowania osób, które zajęły lokal mieszkalny, na ich koszt, bez obowiązku
dostarczenia innego lokalu.
Ad. Art. 6. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie obowiązujący art. 38
ust. 1 pkt 5 stanowi, że strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem
łowieckim może być osoba, która cieszy się pozytywną opinią wydaną przez komendanta
wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby
zainteresowanej.
Ad. Art. 7. Przepis art. 11 ust. 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych
i egzekucji nakazuje Ministrowi Sprawiedliwości zwrócenie się do właściwego organu Policji
o nadesłanie informacji o kandydacie na stanowisko komornika sądowego zawierającej dane
istotne dla oceny spełniania przez tego kandydata wymagań ustawowych. Analogiczne
rozwiązanie zawiera art. 29 ust. 7 ustawy w odniesieniu do kandydatów na aplikantów
komorniczych, zaś art. 32 ust. 5 – w odniesieniu do kandydatów na asesorów komorniczych.
Ad. Art. 9. Zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 6x ust. 3 ustawy z dnia 24 lipca 1999
r. o Służbie Celnej, zatrzymywanie środków transportu innych niż środki transportu
przemieszczające się po drodze odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji, a w
szczególności Policji, Straży Granicznej, służb lotniczych i morskich i służb administracji
kolei państwowych.
Ad. Art. 10. Art. 32 § 3-6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych zakłada, że przed powołaniem na stanowisko dyrektora sądu apelacyjnego,
dyrektora sądu okręgowego oraz kierownika finansowego sądu rejonowego Minister
Sprawiedliwości zwraca się do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji o nadesłanie
informacji o kandydacie do objęcia danego stanowiska. Przepisy te określają zakres
pozyskiwanych informacji, sposób ich uzyskiwania oraz przekazywania. Analogiczne
rozwiązania przewidują przepisy art. 58 w odniesieniu do kandydatów do objęcia stanowiska
sędziowskiego, z tym że organem właściwym w sprawie pozyskiwania informacji o
kandydatach jest Komendant Głównego Policji, a przepisy art. 134 – w odniesieniu do
kandydatów na asesorów sądowych. Z kolei art. 153 § 2 i § 2a zawierają analogiczne przepisy
dotyczące kandydatów na aplikantów referendarskich, art. 155 § 3 – dotyczące kandydatów
na asystentów sędziego i w końcu art. 162 § 4 – dotyczące kandydatów na ławników.
Różnica pomiędzy dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym.
Ad. Art. 1. Rezygnuje się z egzekwowania wojskowego obowiązku meldunkowego
w przypadku funkcjonariuszy meldujących się na pobyt czasowy w związku z długotrwałym
szkoleniem poprzez dodanie w art. 9 ust. 5 w brzmieniu: Przepisów ust. 4. nie stosuje się
wobec funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu oraz Centralnego Biura
Antykorupcyjnego. Proponuje się również wykreślenie z ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r.
o ewidencji ludności i dowodach osobistych zobowiązania Policji do prowadzenie kontroli
spełniania obowiązku meldunkowego poprzez uchylenie art. 49 tej ustawy. Taka kontrola jest
nieefektywna i powinna być sprawowana przez organy gminy.
Ad. Art. 2. Nowe brzmienie art. 83 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu
w sprawach nieletnich ma na celu przekazanie kompetencji do tworzenia i znoszenia
policyjnych izb dziecka komendantom wojewódzkim oraz Komendantowi Stołecznemu
Policji w porozumieniu z Komendantem Głównym Policji. Dotychczas zadania te należą do
kompetencji ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Unikając w ten sposób
skomplikowanej i sformalizowanej procedury, decyzję w sprawie izb dziecka będą
podejmowane tam, gdzie istnieje rzeczywista wiedza na temat potrzeby ich istnienia.
Jednocześnie ministrowi właściwemu w sprawach wewnętrznych pozostawia się zwierzchni
nadzór nad policyjnymi izbami dziecka.
Ad. Art. 3, 8, 11 i 12. Proponowane zmiany w art. 11 ust. 3-6, art. 91 ust. 11, art. 98 ust. 2,
art. 100a ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, art. 10a ust. 15 i 16 ustawy
z dnia 1 lipca 2005 r. o Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych
i Prokuratury, art. 4 ust. 5-7 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów
i prokuratury, oraz art. 11 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka zawierają
realizują te same cele, co zmiany w art. 9 i 10 odnoszące się do kandydatów na różne
stanowiska.
Ad. Art. 4 pkt 1. Proponowana treść art. 6 ust. 3a umożliwi utworzenie w miastach będących
jednocześnie siedzibą powiatu grodzkiego i ziemskiego jednej – wspólnej komendy miejskiej
Policji. Dotychczasowe rozwiązanie arbitralnie wykluczało tworzenie takich komend,
powodując sztuczne zwiększenie liczby komend działających faktycznie na tym samym
terenie.