Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 15 grudnia 2006 r. (znak: SG-Greffe (2006)D/2007989; zał.
K(2006)6136) przekazane zostały Polsce zarzuty formalne na mocy art. 226
Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, odno nie do nieprawidłowego
lub niepełnego wykonania przez RP zobowiązań wynikających z art. 26 ust. 3
dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002
r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączno ci
elektronicznej praw użytkowników. Zdaniem Komisji Europejskiej, art. 26 ust. 3
dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002
r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączno ci
elektronicznej praw użytkowników nie został w pełni implementowany w
zakresie, w jakim informacje o lokalizacji dzwoniącego nie są dostępne służbom
alarmowym w przypadku połączeń z telefonów komórkowych.
Strona polska, uznając zarzuty dotyczące niepełnej implementacji zobowiązań
wynikających z art. 26 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z
sieciami i usługami łączno ci elektronicznej praw użytkowników wskazała, że
najważniejszym krokiem jest wprowadzenie stosownych zmian w ustawie z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne w zakresie przepisów dotyczących
lokalizacji abonenta dzwoniącego na numery alarmowe.
W dniu 29 czerwca 2007 r. Komisja Wspólnot Europejskich skierowała do
Rzeczypospolitej Polskiej uzasadnioną opinię (pismo SG-Greffe
(2007)D/204182) w związku z nieprawidłowym zastosowaniem dyrektywy
2002/22/WE w zakresie zapewnienia służbom ratowniczym dostępno ci
informacji o lokalizacji osób dzwoniących z telefonów stacjonarnych i ko-
mórkowych. Komisja Europejska wyznaczyła Polsce termin dwóch miesięcy do
podjęcia niezbędnych rodków w celu zastosowania się do uzasadnionej opinii.
Nowelizacja ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
jest jednym z elementów mających posłużyć powstaniu „narzędzi” służących
zapewnieniu lokalizacji abonenta dzwoniącego na numer alarmowy „112”. W
szczególno ci istotne jest wprowadzenie regulacji, na podstawie której będzie
możliwe utworzenie systemu gromadzącego i przekazującego informacje.
Zmiany w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (art. 1
projektu) mają na celu doprecyzowanie przepisu art. 77 ust. 2 pod kątem
powstania nowego podmiotu, który ma obsługiwać numer alarmowy „112” –
centrum powiadamiania ratunkowego, o którym stanowi art. 25 ust. 1 ustawy z
dnia 8 wrze nia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Poprzez
zmianę art. 78 ust. 2 dodaje się zapisy stanowiące o obowiązku operatorów
publicznych sieci telefonicznej do udostępniania danych, o których mowa w art.
169 ust. 1 pkt 1-3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Projektodawcy proponują
również (art. 78 ust. 3) wprowadzenie regulacji w my l której dane, o których
mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1-3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne, powinny być
przekazywane do systemu gromadzącego i udostępniającego te informacje
centrom powiadamiania ratunkowego, w przypadku połączeń do numeru
alarmowego „112”, oraz wła ciwym terytorialnie jednostkom służb ustawowo
powołanych do niesienia pomocy, w przypadku innych numerów alarmowych.
W art. 78 ust. 4 wprowadza się regulację, zgodnie z którą aktualizacja
informacji i danych, o których mowa w ust. 1, następuje nie później niż w ciągu
24 godzin od dnia zaistnienia ich zmiany, a w przypadku, gdy zmiany takie nie
nastąpiły, nie rzadziej niż raz w miesiącu.
System jest zarządzany przez Prezesa UKE. Obecne rozwiązanie
dotyczące systemu pozyskiwania przez służby informacji o lokalizacji
abonentów jest niewystarczające. Wła ciwym rozwiązaniem, spełniającym
wymagania unijne, jest stworzenie systemu, który będzie zapewniał
dostarczanie informacji o lokalizacji w czasie rzeczywistym, to znaczy z chwilą
pojawienia się wywołania na numer „112”. System automatycznie w możliwie
najkrótszym czasie pozyska informacje o lokalizacji abonenta inicjującego
połączenie. Możliwa jest wtedy weryfikacja informacji pozyskanych od abonenta
z informacjami dostarczonymi przez system, jak również uzyskanie danych
dotyczących lokalizacji abonenta dzwoniącego w przypadku zerwania
połączenia zmiany w tym zakresie wprowadza art. 78 ust. 5. Ust 6 art. 78
okre la, iż w drodze rozporządzenia mają być okre lone zasady organizacji i
funkcjonowania systemu oraz warunki połączenia tego systemu ze służbami
ustawowo powołanymi do niesienia pomocy i przedsiębiorcami
telekomunikacyjnymi. W art. 209 ust. 1 wprowadzono zmianę umożliwiającą
Prezesowi UKE nałożenie na operatorów publicznej sieci telefonicznej kary
pieniężnej, w przypadku gdy nie przekazują oni danych i informacji na potrzeby
lokalizacji abonenta dzwoniącego na numer alarmowy „112” lub też ich nie
aktualizują.
Zmiany w ustawie z dnia 8 wrze nia 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym (art. 2 projektu) mają charakter porządkowy, jak
również zmierzają do ujednolicenia siatki pojęciowej z ustawą – Prawo
telekomunikacyjne. Dotyczy to danych, które może uzyskać centrum
powiadamiania ratunkowego, a za jego po rednictwem dyspozytor medyczny.
Wprowadzono zapis, że są to dane osobowe, o których mowa w art. 169 ust. 1
pkt 1-3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. W projekcie przewiduje się, że
dane te zobowiązany jest przekazać dostawca publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych, a nie, jak to jest w aktualnym brzmieniu przepisu –
przedsiębiorca telekomunikacyjny. Wprowadzenie tejże zmiany wynika z
dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002
r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączno ci
elektronicznej praw użytkowników.
Art. 3 projektu to przepisy przej ciowe i dostosowujące, na podstawie
których: operatorzy publicznych sieci telefonicznych obowiązani są do
przekazywania informacji i danych lokalizacyjnych do systemu, o którym mowa
w art. 78 ust. 3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne, w terminie 2 miesięcy od
dnia uruchomienia przez Prezesa UKE tego systemu, oraz do dostosowania
swoich systemów informatycznych do potrzeb wspomnianego systemu, przy
czym Prezes UKE upowszechni informację o uruchomieniu systemu na stronie
Biuletynu Informacji Publicznej UKE.
Dodatkowo, do czasu uruchomienia przez Prezesa UKE systemu, o
którym mowa w projektowanym art. 78 ust. 3 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne, operatorzy publicznych sieci telefonicznych są obowiązani
realizować obowiązek, o którym mowa w art. 78 cytowanej ustawy, w
dotychczasowym brzmieniu.
Ponadto wprowadzono przepisy zapewniające, że informacje i dane, o
których mowa w art. 78 ust. 1 i 2 ww. ustawy, do czasu utworzenia centrów
powiadamiania ratunkowego, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2010 r.,
mogą uzyskiwać również inne podmioty, którym wła ciwy miejscowo wojewoda,
w oparciu o art. 61 ustawy z dnia 8 wrze nia 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym, powierzył wykonywanie zadań centrum
powiadamiania ratunkowego.
Wej cie w życie ustawy spowoduje wydatki z budżetu państwa związane
z budową systemu gromadzącego i przekazującego informacje oraz dane, w
celu zapewnienia możliwo ci lokalizacji abonentów dokonujących połączeń do
numeru alarmowego „112” i innych numerów alarmowych oraz informacji o
numerach przeniesionych.
rodki przewidziane na budowę systemu są ujęte w ramach zadania,
które mie ci się w wydatkach majątkowych czę ci budżetowej, której
dysponentem jest Prezes UKE.
Przewiduje się, że budowa systemu pochłonie 15 mln zł.
Na koszty budowy systemu składają się:
1) Koszt umiejscowienia PLI CBD – adaptacja i modernizacja obiektu – 3
500 000 zł;
2) Koszt sprzętu i aplikacji – 7 500 000 zł:

a) wykonanie programowe – 2 000 000 zł,
b) wsparcie procesowe wraz z historią zleceń i standaryzacją procesu –
2 000 000 zł,
c) wdrożenie systemu centralnego wraz z udostępnieniem interfejsów –
1 000 000 zł,

dodatkowa integracja z każdym z operatorów – 100 000 zł,
d) licencje na serwery bazy danych Oracle (klaster 2 x 4 procesory) – 1
680 000 zł,
e) serwery repliki – 720 000 zł;
3) Koszt opracowania koncepcji, ekspertyz, procedur – 4 000 000 zł.
Planowane finansowanie utrzymania systemu gromadzącego i
udostępniającego informacje i dane lokalizacyjne na potrzeby numeru
alarmowego „112” będzie się odbywać ze rodków budżetu państwa.
Wydatki budżetu państwa na powyższy cel zostaną sfinansowane z
dodatkowych dochodów uzyskanych z dotychczasowych opłat za numerację
lub podwyższenia opłaty za numer abonencki. Obecne opłaty za numerację,
przy przydzielonych ok. 40.600.000 numerów stacjonarnych, ok. 78.400.000
numerów mobilnych oraz ok. 1.800.000 numerów VoIP, co łącznie daje ok.
120.800.000 numerów abonenckich (oraz przy założeniu, że liczba
przydzielonych numerów utrzyma się na tym poziomie), przy kwocie 32 gr
za 1 numer (rocznie) daje łączną kwotę 38 656 000 zł rocznie. Podniesienie
opłaty za numerację o 1 gr. pozwoliłoby uzyskać dodatkowo 1 208 000 zł
rocznie.
Przedmiotowy projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.