Monitoring gości hotelowych na EURO 2012

Przeczytaj także: Przygotowania do Euro 2012 okiem inżynierów

Podsumowanie

Administratorzy hoteli i innego rodzaju obiektów noclegowych mają dość szerokie możliwości monitoringu swoich gości. Wiele z opisanych systemów istnieje w polskich obiektach hotelarskich już od dawna, ale skuteczność oraz świadomość ich właściwego wykorzystania pozostawia bardzo wiele do życzenia.

Po pierwsze, zarówno obowiązkowa prawnie identyfikacja i rejestracja gości hotelowych, jak również stosowanie elektronicznych systemów ich późniejszego monitoringu musi wynikać z celu, jakim jest zapewnienie i utrzymanie optymalnego poziomu bezpieczeństwa i satysfakcji wszystkich użytkowników obiektu.

Po drugie, wdrożone narzędzia monitoringu muszą bezpośrednio wynikać z analizy ryzyka, pozwalając na minimalizację lub neutralizację stwierdzonych zagrożeń, a jednocześnie powinny wspomagać funkcjonowanie i zarządzanie obiektem.

Po trzecie, efektem wdrożenia systemowego monitoringu gości hotelowych powinna być możliwość jego wykorzystania w działaniach prewencyjnych, ale także i post factum w stosunku do zdarzeń o charakterze przestępczym, których celem lub tylko miejscem przygotowań będzie obiekt hotelarski. Tym samym zasadna jest pełna integracja tych systemów z pozostałymi elektronicznymi systemami bezpieczeństwa, np. systemem sygnalizacji włamania i napadu.

Po czwarte, monitoring gości hotelowych, szczególnie przy wykorzystaniu systemów elektronicznych, należy ograniczyć do niezbędnego funkcjonalnego minimum, w szczególności w sytuacji, gdy korzyści z nich płynące są niewspółmierne do ograniczenia prawa jednostki do prywatności. Należy tu bezwzględnie przestrzegać zasady proporcjonalności, która oznaczać powinna przyzwolenie i możliwość stosowania wszelkich form monitoringu, gdy inne środki prewencyjne i ochrony o charakterze fizycznym okażą się ewidentnie niewystarczające lub niemożliwe do zastosowania dla realizacji prawnie uzasadnionych celów.

Po piąte, przetwarzane dane osobowe gości należy zabezpieczyć w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osób nieuprawnionych, a liczbę tych osób ograniczyć do niezbędnego minimum.

Po szóste, należy dołożyć wszelkich starań, by uświadomić gościom, że wdrożone środki monitoringu mają na celu zapewnienie maksymalnego poziomu ich bezpieczeństwa.

Kończąc, można jednoznacznie stwierdzić, być może narażając się zagorzałym obrońcom prawa do prywatności, że bezpieczeństwo jednostki i grup społecznych jest wartością najwyższego rzędu, dla którego zachowania należy poświęcić ograniczenie innych mniej istotnych praw. Niemniej jednak najmniejsze przejawy degeneracji i nadużyć należy piętnować i karać z najwyższą surowością.

Artykuł pochodzi z książki „Bezpieczeństwo Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej. Euro 2012” redakcja naukowa Krzysztof Liedel, Paulina Piasecka.






Publikacja systematyzuje problematykę zagrożeń dla bezpieczeństwa i sposobów przeciwdziałania tym zagrożeniom. Uwzględnia dotychczasowe, międzynarodowe doświadczenia w tym zakresie, regulacje prawne, które trzeba wziąć pod uwagę, analizując funkcjonowanie systemu bezpieczeństwa podczas Euro 2012 oraz zadania i zakresy odpowiedzialności poszczególnych podmiotów, należących zarówno do sektora publicznego, jak i prywatnego.