https://www.iustitia.pl/79-informacje/3133-sad-najwy
zszy-skierowal-kolejne-pytanie-prejudycjalne-do-tryb
unalu-sprawiedliwosci-ue


Sąd Najwyższy skierował kolejne bardzo ważne pytanie prejudycjalne do
Trybunału Sprawiedliwości UE
26.06.2019 Informacje

W postanowieniu z dnia 21 maja 2019 r w sprawie III CZP 25/19 Sąd
Najwyższy wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z
pytaniem prejudycjalnym:

czy art. 2, art. 6 ust. 1 i 3 oraz art. 19 ust. 1 drugi akapit Traktatu
o Unii Europejskiej w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii
Europejskiej i z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że nie jest sądem niezawisłym,
bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu prawa
Unii Europejskiej sąd, w którego jednoosobowym składzie zasiada osoba
powołana do pełnienia urzędu sędziego z rażącym naruszeniem reguł prawa
Państwa Członkowskiego dotyczących powoływania sędziów, w szczególności
polegającym na powołaniu tej osoby do pełnienia urzędu sędziego mimo
uprzedniego zaskarżenia do właściwego sądu krajowego (Naczelnego Sądu
Administracyjnego) uchwały organu krajowego (Krajowej Rady Sądownictwa)
obejmującej wniosek o jej powołanie do pełnienia urzędu sędziego, mimo
wstrzymania wykonania tej uchwały zgodnie z prawem krajowym oraz mimo
niezakończenia postępowania przed właściwym sądem krajowym (Naczelnym
Sądem Administracyjnym) przed doręczeniem aktu powołania?

Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że pomimo uprzedniego zaskarżenia w całości
uchwały KRS nr 331/2018 do Naczelnego Sąd Administracyjnego, pomimo
wstrzymania jej wykonania przez ten Sąd i pomimo niezakończenia
postępowania przed tym Sądem, Prezydent RP w dniu 10 października 2018
r. wręczył akty powołania do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego
w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych osobom objętym
wnioskiem W. Ż. o wyłączenie. A. S. został powołany przez Prezydenta RP
do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego z rażącym naruszeniem
reguł prawa polskiego dotyczących powoływania sędziów (art. 179
Konstytucji RP).

Konsekwencją tego może być konieczność uznania, że orzeczenia wydawane
przez Sąd Najwyższy w składzie złożonym wyłącznie z osób powołanych do
tego Sądu w okolicznościach takich, w których powołany został A. S., lub
podobnych, są orzeczeniami prawnie nieistniejącymi, gdyż pochodzącymi od
osoby niebędącej sędzią lub osób niebędących sędziami.

Stwierdzenie, że powołanie A. S. do pełnienia urzędu sędziego Sądu
Najwyższego nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa polskiego, w ocenie
Sądu Najwyższego, może uzasadniać wniosek, że udział takiej osoby w
składzie orzekającym powoduje, iż nie można mówić o sądzie, który jest
ustanowiony zgodnie z prawem w rozumieniu prawa Unii Europejskiej.

http://sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/III%20CZ
P%2025-19.pdf

Sygn. akt III CZP 25/19

POSTANOWIENIE

składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego






Dnia 21 maja 2019 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)

SSN Dariusz Dończyk SSN Jacek Gudowski

SSN Wojciech Katner

SSN Agnieszka Piotrowska

SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

SSN Mirosława Wysocka

Protokolant Iwona Budzik

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Bożeny Góreckiej

w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 21 maja 2019 r.,

rozpoznając zagadnienie prawne przedstawione przez Sąd Najwyższy

postanowieniem z dnia 20 marca 2019 r., sygn. akt III CO 121/18,

do rozstrzygnięcia składowi powiększonemu,

w postępowaniu o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego w Izbie Kontroli
Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych (...)

w sprawie z odwołania W. Ż.

od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa nr (...)/2018,

"1. Czy postanowienie o odrzuceniu wniesionego do Sądu Najwyższego
odwołania od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa, wydane w jednoosobowym
składzie, w którym zasiadała osoba powołana do pełnienia urzędu sędziego
Sądu Najwyższego mimo uprzedniego zaskarżenia do Naczelnego Sądu
Administracyjnego uchwały Krajowej Rady Sądownictwa obejmującej wniosek
o powołanie tej osoby do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego i
niezakończenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym do
chwili doręczenia aktu powołania, istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym
i kończy postępowanie wszczęte wniesieniem tego odwołania?

Czy znaczenie dla rozstrzygnięcia zagadnienia określonego w punkcie
1 ma okoliczność, że Naczelny Sąd Administracyjny przed doręczeniem aktu
powołania do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego wstrzymał
wykonanie uchwały Krajowej Rady Sądownictwa na podstawie art. 388 § 1 w
związku z art. 39821 k.p.c. i z art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja
2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r.,
poz. 84)?"

na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z następującym
pytaniem prawnym:

czy art. 2, art. 6 ust. 1 i 3 oraz art. 19 ust. 1 drugi akapit Traktatu
o Unii Europejskiej w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii
Europejskiej i z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że nie jest sądem niezawisłym,
bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu prawa
Unii Europejskiej sąd, w którego jednoosobowym składzie zasiada osoba
powołana do pełnienia urzędu sędziego z rażącym naruszeniem reguł prawa
Państwa Członkowskiego dotyczących powoływania sędziów, w szczególności
polegającym na powołaniu tej osoby do pełnienia urzędu sędziego mimo
uprzedniego zaskarżenia do właściwego sądu krajowego (Naczelnego Sądu
Administracyjnego) uchwały organu krajowego (Krajowej Rady Sądownictwa)
obejmującej wniosek o jej powołanie do pełnienia urzędu sędziego, mimo
wstrzymania wykonania tej uchwały zgodnie z prawem krajowym oraz mimo
niezakończenia postępowania przed właściwym sądem krajowym (Naczelnym
Sądem Administracyjnym) przed doręczeniem aktu powołania?



Z uzasadnienia:

Pomimo uprzedniego zaskarżenia w całości uchwały KRS nr 331/2018 do
Naczelnego Sąd Administracyjnego (pkt 3), pomimo wstrzymania jej
wykonania przez ten Sąd (pkt 4) i pomimo niezakończenia postępowania
przed tym Sądem, Prezydent RP w dniu 10 października 2018 r. wręczył
akty powołania do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego w Izbie
Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych osobom objętym wnioskiem W.
Ż. o wyłączenie.

Sąd Najwyższego - przyjął, że A. S. został powołany przez Prezydenta RP
do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego z rażącym naruszeniem
reguł prawa polskiego dotyczących powoływania sędziów (został naruszony
art. 179 Konstytucji RP w dwojaki sposób). Według Sądu Najwyższego
każde z przedstawionych naruszeń stanowiło samo w sobie złamanie
najważniejszych zasad rządzących postępowaniem nominacyjnym sędziów w
Polsce - w tym wypadku w odniesieniu do sędziów Sądu Najwyższego.
Naruszenia te są przy tym tylko jednym z elementów wskazujących na to,
że postępowanie nominacyjne A. S. dotknięte było fundamentalnymi wadami
prawnymi.

O rażącym charakterze naruszeń reguł prawa polskiego odnoszących się do
powoływania sędziów, rozpatrywanych w niniejszej sprawie, świadczy nie
tylko to, że naruszenia te dotykają fundamentalnych, mających walor
konstytucyjny, zasad kształtowania składu osobowego władzy sądowniczej,
lecz również to, że są to naruszenia intencjonalne, tj. podjęte z
zamiarem unicestwienia skutków kontroli sądowej uchwały KRS nr 331/2018
przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Konsekwencją tego może być konieczność uznania, że orzeczenia wydawane
przez Sąd Najwyższy w składzie złożonym wyłącznie z osób powołanych do
tego Sądu w okolicznościach takich, w których powołany został A. S., lub
podobnych, są orzeczeniami prawnie nieistniejącymi, gdyż pochodzącymi od
osoby niebędącej sędzią lub osób niebędących sędziami.

Sąd mający ustawową podstawę prawną (art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE), a
tym samym ustanowiony uprzednio na mocy ustawy (art. 47 akapit drugi
KPP), to sąd, do którego sędziów powołuje się zgodnie z właściwymi
przepisami zawartymi w prawie krajowym. Z wymagania tego wynika zasada,
że sędzia musi być mianowany zgodnie z prawem (wyrok z dnia 23 stycznia
2018 r., T-639/16 P, FV p. Radzie Unii Europejskiej, pkt 68, i powołane
w tym wyroku orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, dalej
jako: ,,ETPCz", wydane na tle art. 6 ust. 1 EKPCz).

Sposób powoływania sędziów i przestrzeganie ustanowionych w tym zakresie
reguł prawa ma fundamentalne znaczenie z punktu widzenia gwarancji
niezawisłości sądu, w tym wobec władzy wykonawczej (por. dodatkowo wyrok
z dnia 13 grudnia 2012 r., T-199/11 P, Guido Strack p. Komisji
Europejskiej, pkt 22), i jego bezstronności. W razie naruszenia reguł
powoływania sędziów gwarancje te zostają podważone.

Stwierdzenie, że powołanie A. S. do pełnienia urzędu sędziego Sądu
Najwyższego nastąpiło z - przedstawionych powyżej przyczyn - z rażącym
naruszeniem prawa polskiego, w ocenie Sądu Najwyższego, może uzasadniać
wniosek, że udział takiej osoby w składzie orzekającym powoduje, iż nie
można mówić o sądzie, który jest ustanowiony zgodnie z prawem w
rozumieniu prawa Unii Europejskiej (por. wydany na tle art. 6 ust. 1
EKPCz wyrok ETPCz z dnia 12 marca 2019 r., Guđmundur Andri Ástráđsson p.
Islandii, skarga nr 26374/18).


--
I love love

do góry