> Nie masz racji. Tak jak piszesz, jest ujęte to w kodeksie cywilnym. Ale
> mamy inną ustawę, "prawo przewozowe", która stanowi lex specjalis dla
> przepisów ogólnych kodeksu cywilnego.

Niestety nie. Prawo przewozowe stanowi jedynie o opłacie dodatkowej, nie o
karze umownej. Kara umowna musi spełniać nastepujące kryteria:
a/ po pierwsze - już pisałem - zobowiązanie niepieniężne,
b/ po drugie - kara umowna wynika z umowy stron i obowiązuje tylko i wyłącznie
w przypadku złożenia oświadczenia woli przez dwie strony (odpada argument o
adhezyjności umowy przewozu) - orzeczenie Sądu Najwyższego z 26 stycznia 1965
r., I CR 514/ 64,
c/ obowiązek zapłaty kary umownej musi być wyraźnie zastrzeżony (odpada
właczenie do umowy ogólych warunków umów, które przewidywałyby karę umowną) -
orzeczenie SN z 7 września 1970 r., I CR 362/ 70

Powyższą argumentację potwiedza doktryna.

Opłata dodatkowa jest po prostu karą. Bez tego dopisku o jej umowności.
Oczywiście karą nakładaną w oparciu o przepisy prawa przewozowego (a ściślej -
art. 33a ust. 3).

Ponadto gdyby przyjąc, że oplata dodatkowa jest karą umoną to należałonby
pamiętać o funkcji kary umownej (odszkodowawczej). w związku z tym (nie wdając
się w szczegóły, kóre znasz) dłużnik mógłby wykazać że niewykonanie
zobowiązania nastąpiło w skutek okolicznoci za które nie ponosi
opdowiedzialności (nie miał gdzie kupić biletu) i w ten sposób wymigać się od
zapłaty kary umownej. Mógłby również uzyskac zminiejszenie wysokości opłaty
dodatkowej wykazując częściowe wykonanie zobowiązania - kupił bilet ulgowy, lub
wykazując, że wysokość kary jest rażąco wygórowana. I inne, o których pisze
każdy komentarz i każdy podręcznik.

To tyle w skrócie.

> No mniej więcej się z Tobą zgodzę. Z tym, że "nie można czynić ze swego
> prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym
> przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie
> działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie
> prawa i nie korzysta z ochrony." (art. 5 kc) Tak więc Twoja znajomość
> prawa doznaje pewnych ograniczeń.

Ale ja nie czynię użytku z mojej znajomości w sesie, o którym stanowi art. 5.

> A masz pomysł na ten inny sposób? Robić zdjęcia gapowiczom, czy pobierać
> odbitki linii papilarnych. No bo jeśli uznamy dokument tożsamości za
> wątpliwy dowód, to nic innego mi do głowy nie przychodzi.

Na pewno nie traktowanie ludzi jak potencjalnych przestępców (w końcu
dzięki "nam" "oni" mają robotę).

Paweł


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl