W wiadomości news:i8ab72$4h9$3@srv.cyf-kr.edu.pl Jacek_P
<L...@c...edu.pl> pisze:

>> Standardowo: nie ma obowiązku życia w małej dziurze, nikt przy zdrowych
>> zmysłach nie obciąża się rodziną jeśli nie ma odpowiedniego zaplecza
>> bytowego i rezerw materialnych, a kredyt jak się bierze to trzeba taki,
>> który da się radę spłacić i ma się zabezpieczenie.
> Oczywiście w twoim świecie warunki pracy i zarobków jedynie się
> poprawiają, a zakłady pracy nie bankrutują i nie zwalniają?
W moim świecie? To ty jesteś z jakiegoś innego?
Człek rozsądny musi liczyć się z utratą pracy. Niekoniecznie nawet z powodu
bankructwa, zwolnienia. Może zachorować, ulec wypadkowi, utracić zdolność do
pracy. Dlatego nie zakłada rodziny nie zabezpieczywszy jej środków
materialnych na taką okoliczność. Choćby na okres zdrowienia, znalezienia
nowej pracy, przekwalifikowania itp. W mojej ocenie sensowna średnia
wysokość takiego zabezpieczenia powinna zapewnić przeżycie przez co najmniej
rok.
Jeśli bierzesz kredyt, to nie taki, który pokryją tylko twoje obecne zarobki
ale taki, żebyś mógł go spłacać przez ten rok nawet jeśli utracisz jutro
pracę. I jeszcze przeżyć (czy to sam, czy z rodziną). Jeśli cię nie stać na
dziecko - nie robisz go. Może przyjdzie lepszy czas. A jak przyjdzie za
późno - tysiące dzieci czeka na adopcję. W ostateczności pocieszysz się
przysłowiem, że jeśli nie chcesz, aby dzieci oddały cię do domu starców,
oddaj je do domu dziecka. ;)
Pewnie, że nie wszystko da sie przewidzieć, ale już o tym pisałem.

> BTW: w małej dziurze możesz mieć posiadane już mieszkanie, którego
> wartość zbywcza jest niska, a nowego w miejscu zarobkowo atrakcyjniejszym
> nie nabędziesz, ani nie wynajmiesz, bo te zarobki aż tak atrakcyjne nie
> są.
Sytuacje są różne. Należy ocenić stan bieżacy, możliwości, ryzyko i podjąć
decyzję.
A potem ponieść jej konsekwencje.

>> Durniom nieprzestrzegającym tych podstawowych zdroworozsądkowych zasad
>> powiedzmy jasno - dobrze wam tak.
> Zgoda, o ile warunki znane były na wejściu, ale jak warunki
> się pogorszyły? Nawet w kilka lat później? To nie jest takie
> proste, jak próbowałeś ukazać.
Ale on pisał, że to było przy zatrudnianiu, czyli na wejściu.
Niemniej ocena łatwa nie jest, oczywiście. Stąd w krótkim poście na newsach
nie sposób ująć to inaczej niż w uproszczeniu.

>> Dlaczego jednak pakować się w kolejną usprawiedliwiając się rzekomym
>> przymusem?
> A to już może świadczyć o niskiej samoocenie rzeczonej osoby.
Czy ja wiem?
Przed laty, jako szczypior, omal nie wpieprzyłem się w kupę na podobnej
zasadzie, a samoocenę mam wysoką (czasem podejrzewam, że może nieco za
wysoką ;)) ).
Tylko ktoś mi do łba zastukał, a ja otworzyłem.
Sądzę, że to jest kwestia rozsądku, doświadczenia i umiejętności rozważenia
cudzych rad.

--
Jotte