Znalazłem takie postanowienie SN z 30 września 2010 r. sygn. akt I KZP
15/10:
Sentencja:

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu zagadnienia prawnego "czy wyczerpuje znamiona
wykroczenia z art. 65 § 2 KW (ewentualnie z art. 97 KW) niespełnienie
obowiązku określonego w art. 78 ust. 4 ustawy z 20.6.1997 r. Prawo o ruchu
drogowym (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), gdy doręczenie
kierowanego do właściciela lub posiadacza pojazdu żądania udzielenia
informacji przez uprawniony organ, nastąpiło w formie doręczenia awizowanego
(art. 133 § 1 i 2 KPK w zw. z art. 38 § 1 KPW)", odmówił podjęcia uchwały.

Uzasadnienie:

[...]

"W związku z tym stwierdzeniem udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie nie
ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii zawartej w środku
odwoławczym. Pomimo braku warunków do podjęcia uchwały wskazać jednak
należy, że podniesione w pytaniu prawnym zagadnienie opiera się na
założeniu, iż od sposobu doręczenia zależy ocena wypełnienia znamion
wskazanego wykroczenia. Jednakże w sytuacji gdy doręczenie żądania, o którym
mowa w art. 78 ust. 4 PrDrogU, nastąpiło w trybie art. 133 § 1 i 2 KPK w zw.
z art. 38 § 1 KPW, to trzeba oddzielić procesowy aspekt doręczenia pisma,
którego skuteczność może opierać się na domniemaniu, od materialnych podstaw
odpowiedzialności, których nie można domniemywać. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego wyrażono pogląd, że właściciel lub posiadacz pojazdu, który
odmawia udzielenia informacji o osobie, której powierzył pojazd, narusza
art. 78 ust. 4 PrDrogU wówczas, gdy został on użyty zgodnie z jego wolą i
wiedzą przez osobę mu znaną, a więc gdy wie, kto kierował lub używał jego
pojazdu w oznaczonym czasie. W takiej sytuacji niewypełnienie obowiązku z
art. 78 ust. 4 PrDrogU jest umyślnym zachowaniem. Dlatego też wykroczenie z
art. 97 KW w zw. z art. 78 ust. 4 PrDrogU ma charakter wykroczenia umyślnego
(por. postanowienie z dnia 29 czerwca 2010 r., I KZP 8/10, OSNKW 2010, z. 9,
poz. 76). Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 78 ust. 4
PrDrogU obowiązek wskazania osoby, której został powierzony pojazd do
kierowania lub używania w oznaczonym czasie, powstaje tylko wówczas, gdy
uprawniony organ wystąpi z takim żądaniem. Wówczas naruszenie tego obowiązku
może polegać na złożeniu oświadczenia o odmowie wskazania tej osoby albo też
na nieudzieleniu odpowiedzi na zadane pytanie. Jednakże w każdym wypadku po
stronie osoby zobowiązanej musi istnieć świadomość żądania udzielenia takiej
informacji. Nie ma przy tym znaczenia, w jakiej formie takie żądanie
zostanie przekazane, gdyż istotne jest, czy dana osoba miała świadomość, że
została wezwana przez uprawniony organ do wskazania, komu powierzyła pojazd
do kierowania lub używania oraz czy taką wiedzę rzeczywiście posiadała.
Zgodnie zaś z zasadą ciężaru dowodu, to na oskarżycielu spoczywa obowiązek
udowodnienia tych okoliczności. Obwinionego chroni bowiem zasada domniemania
niewinności (art. 5 § 1 KPK w zw. z art. 8 KPW), co wyłącza możliwość
domniemania świadomości wypełnienia znamion wykroczenia z art. 97 KW w zw. z
art. 78 ust. 4 PrDrogU."


-----
> Dzięki, jeszcze jest taki przypadek, czy samo awizo (doręczenie zastępcze)
> świadczy o odmowie właściciela udzielenia informacji o kierującym i czy
> może być podstawą wniosku o ukaranie.