Dzięki za odpowiedź.

> teraz. Ponadto zarowno w twoim, jak i w moim przypadku kolosalne znaczenie
> mial wiek - po 35roku zycia czy tuz przed 40 ciezko ci bedzie nagle
> zablysnac w nowej profesji na rynku pracy tym bardziej ze potencjalny
> pracodawca bedzie mial do wyboru mlodszych od ciebie o 10lat. A to, ze masz
> dyplom, ktory jest dodatkowym atutem nie znaczy ze za te 10lat nie bedzie
> kolejnych 100 osob, ktore beda mialy takie same kwalifikacje jak nie lepsze
> no i beda mlodsze.
> Reasumujac - decyzja jest absolutnie twoja. Piszesz, ze nie planujesz miec
> dzieci - czasami zdarzaja sie rzeczy nie planowane:) Ja, z moimi
> doswiadczeniami, drugi raz bym na prawo nie poszla. Popatrz na to z punktu
> widzenia biologii - statystycznie rzecz biorac masz 1/3 zycia za soba -
> warto kolejne 10 lat stracic nad ksiazkami, w dodatku nie majac zadnej
> gwarancji ze da ci to cokolwiek poza satysfakcja?:)

Masz racje, sporo zycia juz za mna.
Patrze w przyszlosc. Wiem ze na uczelni nie bede sie realizowac (nawet jesli
za namowa rodzinki zdecyduje sie na te prace, to pewnie za 2-3 lata zrezygnuje
- sprobowalam uczelnianego trybu zycia i jest to nie dla mnie, zbyt
teoretyczne, zbyt dalekie od rzeczywistosci). Wiem tez, ze w mojej pracy (mimo
ze daje mi ona duza satysfakcje), bede czula sie "niekompletna" - bo to jednak
nie jest prawo.
Z drugiej strony, pytanie moze brzmiec - czy chce spedzic pozostale 2/3 mojego
zycia czujac pod skora smutek z poczucia niespelnienia i zastanawiajac sie:
"co by bylo gdybym sprobowala z tym prawem" (a jak znam siebie, to na pewno
bede myslec w ten sposob).

Pozostaje kwestia - jak pracodawcy-prawnicy patrza na wiek. Czy osoby ok. 35
roku zycia (ale z doswiadczeniem) maja szanse?
Czy znacie osoby, ktorym udalo sie to, co ja chce zrobic (rozpoczecie rozwoju
zawodowego w dziedzinie prawa majac prawie 30 lat - i osiagniecie sukcesu)?

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/