Mam pytanie w związku z treścią art. 358(1) par. 3 kc. Jak wiadomo dotyczy
on waloryzacji świadczeń pieniężnych w razie zajścia okoliczności
wymienionych w tym przepisie. Na tle konkretnego stanu faktycznego powstała
wątpliwość, czy przedmiotem waloryzacji w rozumieniu wym. przepisu mogą być
również roszczenia odszkodowawcze. Znalazłem dwa orzeczenia sądów
apelacyjnych, w których spod waloryzacji wyłącza się roszczenia
odszkodowawcze. W jednym z tych orzeczeń( 1995.07.05 wyrok s.apel. U III APr
3/95) Sąd stwierdził:
z wykładni gramatycznej art. 358(1) § 1 k.c. wprowadzającego instytucję tzw.
waloryzacji sądowej wynika, że ma on zastosowanie tylko do tych zobowiązań,
w których przedmiotem od chwili powstania jest suma pieniężna, a zatem, że
przepis art. 3581 § 3 k.c. nie może mieć zastosowania do ustalenia roszczeń
odszkodowawczych.Natomiast w drugim ( 1994.03.23 wyrok s.apel. U I ACr
65/94) : przewidziana w art. 358(1) § 3 k.c. waloryzacja sądowa dotyczy
tylko zobowiązań pieniężnych w ścisłym znaczeniu tego słowa, a więc
zobowiązań, których przedmiotem od chwili powstania jest suma pieniężna.
Zobowiązanie odszkodowawcze wynikające z czynów niedozwolonych nie jest
zobowiązaniem pieniężnym sensu stricto, lecz zobowiązaniem ze świadczeniem
pieniężnym. Dlatego też art. 358(1) § 3 k.c. nie może mieć zastosowania do
ustalenia wysokości odszkodowania.
Czy w związku z powyższym, jeśli konkretny czyn niedozwolony polegał na
zaborze określonej sumy pieniężnej, sprawca czynu został wykryty po znacznym
upływie czasu, w którym nastapiła istotna zmiana siły nabywczej pieniądza, i
w postępowaniu karnym przyznał się do popełnienia czynu, a nastepnie został
skazany, istnieje możliowść waloryzacji roszczenia o zwrot zabranej kwoty w
myśl analizowanego przepisu? Osobiście uważam, że cyt. orzeczenia nie są
trafne. Konsekwentne stosowanie zasady wyrażonej w tych orzeczeniach mogłoby
prowadzić w konkretnych procesach, w mojej ocenie, do rażąco
niesprawiedliwych rozstrzygnięć.
Proszę o opinie i propzycje rozwiązań.
pozdrawiam
miszkoltz