Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką San Marino o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w San Marino dnia 31 marca 2012 r.

Druk nr 726

Warszawa, 6 września 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-88-12



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką
San Marino o wymianie informacji w
sprawach podatkowych, podpisanej w
San Marino dnia 31 marca 2012 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Finansów.
Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 31 marca 2012 r. została podpisana w San Marino Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką San Marino o wymianie informacji w sprawach
podatkowych, w następującym brzmieniu:
Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
–
została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
–
jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
–
będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.

Dano w Warszawie dnia

PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ



PREZES RADY MINISTRÓW


08/48rch
 
 
 
 
 
 
 




















Projekt






U S T A W A



z dnia

o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką San Marino
o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w San Marino
dnia 31 marca 2012 r.

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką San Marino
o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w San Marino dnia
31 marca 2012 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.












08/47rch
UZASADNIENIE


I.
Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych międzynarodowa wymiana informacji
przebiegała zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania. Na podstawie przepisów opartych o brzmienie artykułu 26
Modelowej Konwencji OECD właściwe organy podatkowe Umawiających się
Państw mogły wymieniać informacje konieczne dla poprawnego stosowania
umowy podatkowej lub ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw.
Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie do podatków objętych Konwencją.
Następnie ustęp 1 został rozszerzony na podatki „bez względu na ich rodzaj
i nazwę nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne
albo organy lokalne .....”. System ten zawierał pewne ograniczenia, do których
zalicza się bez wątpienia fakt, iż obejmuje on wyłącznie państwa związane ze sobą
siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów (głównie rajów podatkowych),
które nie zawarły takich umów.
W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków
ograniczających zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową
o

negatywnych skutkach dla decyzji inwestycyjnych i finansowych,

a w konsekwencji dla krajowych podstaw opodatkowania. Działania te
doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który ustalił trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania
istniejących szkodliwych praktyk podatkowych,
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte
środki obronne (za definicje „raju podatkowego” podano brak podatków albo
jedynie podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki, tj. brak skutecznej
wymiany informacji, brak przejrzystości przepisów, brak faktycznej
działalności),
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich
do projektu.

Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów
uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie
opinii i po przyznaniu danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec
OECD do zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe.
Akceptując powyższe warunki, obszary te musiały zobowiązać się do
wprowadzenia przejrzystości przepisów i skutecznej wymiany informacji.
W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które
zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej umowy
stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu
wzmocnienie międzynarodowej współpracy w celu ograniczenia unikania
opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.
W kwietniu 2009 r. OECD opublikowało 3 listy krajów: „białą”, do której
zaliczono państwa przestrzegające zasad współpracy podatkowej, „szarą”
obejmującą kraje i

regiony, które zobowiązały się do przestrzegania
międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany informacji, ale ich jeszcze
w pełni nie zrealizowały, oraz „czarną” obejmującą państwa odmawiające
współpracy w dziedzinie fiskalnej. Wymienione wyżej listy są na bieżąco
aktualizowane.
Ze względu na stosowane rozwiązania podatkowe OECD umieściła San Marino na
tzw. szarej liście krajów, które nie stosują międzynarodowo uzgodnionych
standardów w zakresie opodatkowania. Jednakże San Marino zwiększyło
aktywność w zakresie zawierania umów dotyczących wymiany informacji
w sprawach podatkowych. Zgodnie z raportem OECD w sprawie postępów
w implementacji standardów dotyczących wymiany informacji podatkowej
z października 2010 r., San Marino zostało usunięte z powyższej szarej listy
i wpisane na tzw. białą listę krajów, które wdrożyły międzynarodowo uzgodnione
standardy w zakresie opodatkowania.
Polska nie zawarła dotychczas z Republiką San Marino umowy o wymianie
informacji w sprawach podatkowych.
W 2009 r. bank centralny San Marino zalecił instytutom bankowym
i towarzystwom finansowym udzielanie na żądanie kompetentnych władz,
poczynając od prokuratury, informacji o wszystkich operacjach budzących
jakiekolwiek podejrzenia. Rząd San Marino planuje upoważnić bank centralny do

2