Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o europejskim ugrupowaniu współpracy terytorialnej

– 5 –
10) art. 15 i art. 16 otrzymują brzmienie:
„Art. 15. 1. Członkowie ugrupowania mającego siedzibę statutową poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, działający na podstawie prawa polskiego, informują ministra
właściwego do spraw zagranicznych o:
1)
nabyciu przez to ugrupowanie osobowości prawnej oraz przekazują jego
konwencję i statut – w terminie 21 dni od dnia nabycia przez ugrupowanie
osobowości prawnej;
2)
zmianie konwencji lub statutu ugrupowania – w terminie 21 dni od dnia jej
przyjęcia.
2. W przypadku gdy zmiana konwencji ugrupowania mającego siedzibę statutową
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga zatwierdzenia, o którym mowa
w art. 4 ust. 6 zdanie drugie rozporządzenia 1082/2006, a członkiem ugrupowania jest:
1)
Rzeczpospolita Polska albo organ administracji rządowej – zatwierdzenia
dokonuje, w drodze uchwały, Rada Ministrów;
2)
podmiot, który przystąpił do ugrupowania za zgodą, o której mowa w art. 6 –
zatwierdzenia dokonuje, w drodze decyzji, na wniosek tego podmiotu, minister
właściwy do spraw zagranicznych w uzgodnieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
oraz ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego.
3. Do zatwierdzenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 6 ust. 2–5 i 7.
Art. 16. Bez finansowego wkładu ze strony Unii Europejskiej ugrupowanie mające
siedzibę statutową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać działania
jedynie w zakresie określonym w art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 1299/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przepisów
szczegółowych dotyczących wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju
Regionalnego w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” (Dz. Urz. UE L 347
z 20.12.2013, str. 259).”;
11) art. 20 i art. 21 otrzymują brzmienie:
„Art. 20. Organem nadzorującym ugrupowania mające siedzibę statutową
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz udział w ugrupowaniach mających
siedzibę statutową poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ich członków działających
na podstawie prawa polskiego jest minister właściwy do spraw zagranicznych.
– 6 –
Art. 21. 1. W przypadku prowadzenia przez ugrupowanie działalności, o której
mowa w art. 13 rozporządzenia 1082/2006, organ nadzorujący, po zasięgnięciu opinii
ministra właściwego ze względu na charakter tej działalności, wzywa:
1)
ugrupowanie mające siedzibę statutową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej –
do zaprzestania prowadzenia tej działalności,
2)
organ administracji rządowej upoważniony do reprezentowania Rzeczypospolitej
Polskiej w ugrupowaniu mającym siedzibę statutową poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej albo będący członkiem takiego ugrupowania –
do podjęcia działań skutkujących zaprzestaniem prowadzenia tej działalności przez
ugrupowanie,
3)
członka ugrupowania mającego siedzibę statutową poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, który przystąpił do ugrupowania za zgodą, o której
mowa w art. 6 – do podjęcia działań skutkujących zaprzestaniem prowadzenia tej
działalności przez ugrupowanie albo, gdy nie jest to możliwe – do wystąpienia
z ugrupowania
– w terminie wyznaczonym w wezwaniu, informując o skutkach niezastosowania się do
wezwania.
2. W wyznaczonym terminie wezwany podmiot może przedstawić wyjaśnienia
dotyczące działalności prowadzonej przez ugrupowanie lub wystąpić o przedłużenie
tego terminu. Organ nadzorujący zajmuje stanowisko wobec wyjaśnień lub wniosku
w terminie miesiąca od dnia ich otrzymania.
3. W przypadku gdy ugrupowanie, mimo upływu terminu wyznaczonego zgodnie
z ust. 1 lub 2, prowadzi działalność, o której mowa w art. 13 rozporządzenia 1082/2006,
organ nadzorujący:
1)
wykreśla ugrupowanie z rejestru i wyznacza likwidatora ugrupowania;
2)
występuje do Rady Ministrów z wnioskiem o podjęcie uchwały w sprawie
wystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej z ugrupowania mającego siedzibę statutową
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w sprawie cofnięcia zgody
na przystąpienie do takiego ugrupowania organu administracji rządowej;
3)
cofa, w drodze decyzji, zgodę na przystąpienie do ugrupowania mającego siedzibę
statutową poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 6.
– 7 –
4. Wykreślenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, wymaga:
1)
zgody Rady Ministrów, wyrażonej w drodze uchwały, na wniosek ministra
właściwego do spraw zagranicznych – w przypadku gdy członkiem ugrupowania
jest Rzeczpospolita Polska albo organ administracji rządowej;
2)
zasięgnięcia opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra
właściwego do spraw finansów publicznych oraz ministra właściwego do spraw
rozwoju regionalnego – w przypadku gdy członkiem ugrupowania jest podmiot,
który przystąpił do niego za zgodą, o której mowa w art. 6.
5. Cofnięcie zgody, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, wymaga zasięgnięcia opinii
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw finansów
publicznych oraz ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego.”;
12) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
„Art. 21a. 1. W przypadku wystąpienia do organu nadzorującego z wnioskiem
o wydanie nakazu, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia 1082/2006, organ
nadzorujący, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku, wzywa
ugrupowanie do podjęcia określonych działań naprawczych w terminie wyznaczonym
w wezwaniu, informując o skutkach niezastosowania się do wezwania, albo informuje
wnioskodawcę o braku podstaw do dokonania takiego wezwania.
2. W przypadku niepodjęcia przez ugrupowanie działań naprawczych
w wyznaczonym terminie organ nadzorujący wykreśla ugrupowanie z rejestru
i wyznacza likwidatora ugrupowania. Do wykreślenia stosuje się odpowiednio przepis
art. 21 ust. 4.”;
13) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. Likwidator ugrupowania zawiadamia organ nadzorujący o wszczęciu
likwidacji ugrupowania.”.
Art. 2. 1. Wpisy dokonane w Rejestrze Europejskich Ugrupowań Współpracy
Terytorialnej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc.
2. W terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy minister
właściwy do spraw zagranicznych dostosuje wpisy, o których mowa w ust. 1, do sposobu
prowadzenia Rejestru Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej oraz zakresu
danych podlegających wpisowi, określonych przepisami ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
– 8 –
3. Europejskie ugrupowania współpracy terytorialnej wpisane przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy do Rejestru Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej
przekażą ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, na jego wezwanie i w terminie
w nim określonym, nie krótszym niż 14 dni, informacje niezbędne do dostosowania wpisów
zgodnie z ust. 2.
4. Do postępowań w sprawie wpisu do Rejestru Europejskich Ugrupowań Współpracy
Terytorialnej, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
5. W przypadku gdy zgłoszenie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej
do Rejestru Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej w postępowaniu, o którym
mowa w ust. 4, nie spełnia wymagań określonych przepisami ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, minister właściwy do spraw zagranicznych wzywa
wnioskodawcę do uzupełnienia zgłoszenia w terminie wyznaczonym w wezwaniu, nie
krótszym niż 14 dni. Zgłoszenie nieuzupełnione w terminie pozostawia się bez rozpatrzenia.
Art. 3. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, o których mowa w art. 21 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
UZASADNIENIE
Europejskie ugrupowania współpracy terytorialnej, zwane dalej „EUWT”,
są instrumentem prawnym pozwalającym na tworzenie na terytorium Unii Europejskiej
sformalizowanych grup współpracy przez podmioty, przede wszystkim o charakterze
publicznym, z różnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Podstawę prawną dla
funkcjonowania EUWT stanowi rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania
współpracy terytorialnej (EUWT) (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 19,
z późn. zm.), zwane dalej „rozporządzeniem 1082/2006”. Zgodnie z przepisami
rozporządzenia 1082/2006 państwa członkowskie zostały zobligowane do przyjęcia
przepisów krajowych mających zastosowanie w sprawach nieuregulowanych lub
uregulowanych częściowo prawem Unii Europejskiej. Odpowiednią regulacją w Polsce
jest ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o europejskim ugrupowaniu współpracy
terytorialnej (Dz. U. Nr 218, poz. 1390, z 2011 r. Nr 232, poz. 1378 oraz z 2013 r.
poz. 1323), zwana dalej „ustawą EUWT”.
Rejestr wszystkich istniejących EUWT prowadzi Komitet Regionów Unii Europejskiej.
Zgodnie z informacjami Komitetu Regionów do końca 2013 roku powstało w Unii
Europejskiej 45 EUWT, w tym 3 z udziałem polskich podmiotów.
Projektowana ustawa ma na celu wykonanie obowiązku nałożonego na polskiego
prawodawcę w art. 2 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 1302/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 1082/2006 w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT)
w celu doprecyzowania, uproszczenia i usprawnienia procesu tworzenia takich
ugrupowań oraz ich funkcjonowania (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 303),
zwanego dalej „rozporządzeniem 1302/2013”. Prawodawca europejski doprecyzował
niektóre przepisy rozporządzenia 1082/2006 oraz wprowadził zmiany skutkujące
zmniejszeniem barier w tworzeniu EUWT i ułatwianiem funkcjonowania istniejących
ugrupowań. Proponowane zmiany polskich przepisów nie modyfikują dotychczas
obowiązujących najważniejszych zasad funkcjonowania EUWT.
Zakres proponowanych zmian wynika z konieczności dostosowania przepisów ustawy
EUWT do znowelizowanego rozporządzenia 1082/2006 oraz doprecyzowania zasad