Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię oraz niektórych innych ustaw

zakres kompetencji wojewódzkich inspektorów Inspekcji Handlowej, nie wymieniając
jednocześnie wszystkich aktów delegowanych wchodzących w ten zakres.
W odniesieniu do kwestii wykonania art. 12 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 106/2008, przedmiotowy projekt ustawy nakłada
obowiązek na Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie kontrolowania
właściwego stosowania wspólnego logo „Energy Star” na urządzeniach biurowych.
3. Uzasadnienie regulacji proponowanych w projekcie ustawy
Art. 1 pkt 1 projektu ustawy dokonuje zmiany tytułu ustawy. Proponuje się, aby
otrzymał on brzmienie:
„o informowaniu o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię oraz kontroli
programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych”.
Zmiana tytułu ustawy jest konsekwencją rozszerzenia jej zakresu poprzez określenie
także zasad przeprowadzania kontroli realizacji programu znakowania efektywności
energetycznej urządzeń biurowych, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia
nr 106/2008 .
Art. 1 dokonuje zmiany w art. 2 ustawy poprzez dodanie ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepisy ustawy stosuje się także do urządzeń biurowych, dla których wymagania
dotyczące efektywności energetycznej i ich znakowania określa umowa między rządem
Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie koordynacji programów
znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (Dz. Urz. UE L 63
z 06.03.2013, str.7), zwana dalej „umową”.”.
Art. 1 pkt 4 dokonuje także zmiany art. 3 pkt 5 ustawy, która polega na doprecyzowaniu
pojęcia „karty” poprzez wskazanie formy graficznej, w jakiej powinna być sporządzona.
Obecne brzmienie art. 3 pkt 5 ustawy definiuje kartę jako „charakterystykę techniczną
zawierającą informacje techniczne dotyczące produktu wykorzystującego energię,
zgodnie z wymaganiami określonymi w aktach delegowanych”. Definicja ta ma inny
wymiar niż definicja „karty” zawarta w art. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez
etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych
zasobów przez produkty związane z energią (Dz. Urz. UE L 153 z 18.06.2010, str. 1).
Zgodnie z przepisem dyrektywy – karta oznacza standardową tabelę informacyjną

5
dotyczącą produktu. Aby pozostać w zgodzie z definicją dyrektywy, w projekcie ustawy
dokonano zmiany w art. 3 pkt 5.
Art. 1 pkt 5 lit. a projektu ustawy zmienia art. 4 ust. 1 i 2 ustawy, który otrzymuje
brzmienie:
„1) dołączenia do produktu wykorzystującego energię, wprowadzanego do obrotu lub
oddawanego do użytku, etykiety sporządzonej w języku polskim;
2) dołączenia karty sporządzonej w języku polskim do broszur lub innej dokumentacji
dostarczanej z produktem wykorzystującym energię;”.
W wyniku zmiany art. 4 ust. 1 ustawy karta nie będzie musiała być dołączana do
każdego produktu oddzielnie. Rozwiązanie takie funkcjonuje w zdecydowanej
większości krajów UE. Zmiana tego przepisu postulowana była także przez polski
przemysł, który wskazywał, iż obecnie funkcjonujące przepisy, na mocy których karta
powinna być dołączana do każdego produktu, generują dodatkowe i niepotrzebne
koszty obciążające cały przemysł AGD i RTV. Ponadto w art. 4 w ust. 2 utrzymany
został obowiązek sporządzania karty przez dostawców w języku polskim (w wyniku
zmiany art. 4 ust. 1 obowiązek ten został przeniesiony do ust. 2 art. 4).
Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż zaproponowane brzmienie art. 4
ust. 1 i 2 w przedmiotowym projekcie ustawy jest optymalnym rozwiązaniem, które
jednocześnie w pełni wypełnia przepisy dyrektywy 2010/30/UE odnoszące się do
kwestii dostarczania karty do produktów wykorzystujących energię.
Jednocześnie art. 1 pkt 5 lit. b doprecyzowuje obowiązki dystrybutora w zakresie
udostępniania karty określone w art. 4 ust. 3 oraz ust. 4 i 5, które otrzymują brzmienie:
„3. Dystrybutor umieszcza na produkcie wykorzystującym energię etykietę
w widocznym miejscu oraz udostępnia użytkownikowi końcowemu kartę tego
produktu wraz z broszurami lub z inną dokumentacją dostarczaną z tym produktem.
4. Informacje, jakie należy zamieścić na etykiecie i w karcie o produkcie
wykorzystującym energię podczas jego sprzedaży na odległość lub
z wykorzystaniem innych form sprzedaży lub wynajmu, określają akty delegowane.
5. Akty delegowane określają także sposób informowania użytkowników końcowych
korzystających z form sprzedaży lub wynajmu, o których mowa w ust. 4,
o produktach wykorzystujących energię, przed ich nabyciem.”.

6
Zmiana ust. 4 polega na wykreśleniu, z obowiązującego przepisu, wyrazów „o zużyciu
energii”, gdyż nie tylko tego rodzaju informacje powinny być określane na etykiecie
i w karcie. Rodzaje informacji umieszczane na etykiecie i w karcie, dla danego rodzaju
produktu wykorzystującego energię, określają akty delegowane.
W konsekwencji rozszerzania zakresu ustawy, w projekcie ustawy dodano rozdział 3a
zatytułowany – „Kontrola realizacji programu znakowania efektywności energetycznej
urządzeń biurowych”.
W rozdziale tym wprowadza się art. 16a pkt 1, który stanowi, iż kontrolę w zakresie
realizacji programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych
przeprowadza Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes UKE). Wyznaczenie
organu odpowiedzialnego za kontrolę realizacji programu znakowania efektywności
energetycznej urządzeń biurowych jest niezbędne w celu zapewnienia wykonania
art. 12 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 106/2008.
Analizowano kwestię możliwości prowadzenia stosownych działań w zakresie
zapewnienia właściwego stosowania logo „Energy Star” przez Inspekcję Handlową,
Urząd Komunikacji Elektronicznej oraz Urząd Dozoru Technicznego. Jednakże, biorąc
pod uwagę zakres zadań wykonywanych przez te organy, należy stwierdzić, że
najwłaściwszym organem w zakresie monitorowania właściwego stosowania wspólnego
logo „Energy Star” na urządzeniach biurowych jest Prezes UKE. Prezes UKE
przeprowadza kontrolę elektrycznych i elektronicznych urządzeń gospodarstwa
domowego oraz urządzeń biurowych w ramach rozporządzenia Komisji (WE)
nr 1275/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu
dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego
i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia (Dz. Urz. UE L 339 z 18.12.2008,
str. 45).
Projekt ustawy w art. 16a pkt 2 stanowi, że Prezes UKE przeprowadza kontrolę
u uczestników programu w rozumieniu art. 3 lit. b rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 106/2008. Zgodnie z art. 16a pkt 3, kontrola polega na
sprawdzeniu prawidłowości posługiwania się wspólnym logo w rozumieniu art. 3 lit. a
rozporządzenia nr 106/2008, stosownie do wymagań określonych w umowie zawartej

7
między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie
koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych.
Art. 16b ust. 1 projektu ustawy stanowi, iż kontrola jest wykonywana przez osoby
upoważnione przez Prezesa UKE. Zgodnie z art. 16b ust. 2 osobom upoważnionym
przez Prezesa UKE przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, prawo:
1)
wstępu do obiektów oraz pomieszczeń uczestnika programu;
2)
dostępu do urządzeń biurowych, dokumentów oraz innych danych niezbędnych
do przeprowadzenia kontroli, a także sporządzania ich kopii;
3)
czasowego zajęcia urządzenia biurowego w celu przeprowadzenia badań
w zakresie spełnienia przez to urządzenie wymagań określonych w załączniku B
umowy.
Czasowe zajęcie urządzenia biurowego następuje nieodpłatnie.
Art. 16b ust. 4 projektu ustawy nakłada obowiązek sporządzania protokołu z kontroli
podpisanego przez osobę przeprowadzającą kontrolę oraz uczestnika programu lub
osoby przez niego upoważnionej.
Art. 16c ust. 1 projektu ustawy stanowi, że jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że
uczestnik programu nie wypełnia zobowiązań wynikających z umowy, Prezes UKE
wydaje zalecenia pokontrolne, w których wzywa uczestnika programu do usunięcia
nieprawidłowości lub udzielenia wyjaśnień.
Art. 16c ust. 2 projektu ustawy określa termin na usunięcie nieprawidłowości lub
udzielenie wyjaśnień. Usunięcie nieprawidłowości lub udzielnie wyjaśnień powinno
nastąpić w terminie do 30 dni od dnia doręczenia uczestnikowi programu zalecenia
pokontrolnego.
Zgodnie z art. 16c ust. 3 projektu ustawy, jeżeli po upływie 30 dni od dnia doręczenia
uczestnikowi programu zaleceń pokontrolnych nie zostaną usunięte nieprawidłowości
lub udzielone wyjaśnienia okażą się niewystarczające, Prezes UKE wydaje decyzję,
w której nakazuje usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości oraz może:
1)
wskazać środki, jakie powinien zastosować uczestnik programu w celu usunięcia
nieprawidłowości;
2)
określić termin, w którym ma nastąpić usunięcie nieprawidłowości.

8
Ponadto art. 16c ust. 4 projektu ustawy stanowi, że Prezes UKE informuje niezwłocznie
Komisję Europejską o wydanym zaleceniu pokontrolnym oraz decyzji.
Obowiązek podejmowania środków prawnych, w celu wyeliminowania wszelkich
przypadków braku zgodności i nieautoryzowanego stosowania znaków „Energy Star”
oraz powiadamiania Komisji Europejskiej w zakresie nieprzestrzegania przepisów
dotyczących znakowania urządzeń biurowych wynika z przepisu art. 12 ust. 3
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 106/2008 oraz art. IX ust. 5
umowy.
W art. 16d projektu ustawy określono zasady ustalania opłat za przeprowadzanie badań
urządzeń biurowych. Wysokość opłat ustalać będzie Prezes UKE, na podstawie
uzasadnionych kosztów badań oraz biorąc pod uwagę rodzaj badanego urządzenia
biurowego i zakres przeprowadzanych badań. Badania przeprowadzane będą przez
certyfikowane jednostki badawcze lub laboratoria. Wpływy z tytułu opłat zasilać będą
budżet państwa. Jeżeli jednak zostanie stwierdzone, w wyniku przeprowadzonych
badań, że urządzenie biurowe spełnia wymagania określone w umowie, to opłaty
związane z badaniami ponosić będzie Skarb Państwa. Określone w przepisie tym
zasady ustalania opłat za przeprowadzanie badań funkcjonują w obrocie prawnym –
np. art. 40j ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.
z 2014 r. poz. 1645, z późn. zm.).
Art. 17 ust. 2 i 3 projektu ustawy wprowadza sankcje za naruszenie przepisów ustawy
w zakresie wymagań dotyczących etykietowania produktów wykorzystujących energię.
Zgodnie z projektowanym przepisem, wysokość kar pieniężnych wynosić ma od
jednokrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego
w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski” na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych. W projekcie ustawy przewidziano obniżenie wysokości kar pieniężnych.
Jak bowiem pokazała praktyka, wysokość kar pieniężnych określonych w ustawie jest
w niektórych przypadkach zbyt rygorystyczna w stosunku do stwarzanego zagrożenia.
Zgodnie z ustawą wynosi ona od pięciokrotnego do dwudziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej.

9