Senacki projekt ustawy zmieniającej ustawę - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawę o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3103


Warszawa, 9 stycznia 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu



Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku!

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Panu Marszałkowi podjętą przez Senat
na 68. posiedzeniu w dniu 9 stycznia 2015 r. uchwałę w sprawie wniesienia
do Sejmu projektu ustawy

-
zmieniającej ustawę - Kodeks
postępowania
w
sprawach
o wykroczenia oraz ustawę o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania karnego
oraz niektórych innych ustaw wraz z projektem
tej ustawy.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu
prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora
Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym
projektem.
Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz

U C H WA Ł A
S E N A T U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
z dnia 9 stycznia 2015 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy zmieniającej ustawę – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawę o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy zmieniającej ustawę
– Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawę o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.
Jednocześnie upoważnia senatora Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania Senatu
w pracach nad projektem.





MARSZAŁEK SENATU



Bogdan BORUSEWICZ

projekt
U S T A W A
z dnia
zmieniająca ustawę – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawę
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw
Art. 1. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. § 1. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do korzystania
z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go pouczyć.
§ 2. Prawo, o którym mowa w § 1, przysługuje również osobie podejrzanej
o popełnienie wykroczenia, w stosunku do której muszą zostać podjęte czynności
wyjaśniające. Osobę tę należy pouczyć o przysługującym jej prawie. Przepisy art. 21–24
stosuje się odpowiednio.”;
2)
w art. 38:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Do czynności procesowych prowadzonych w postępowaniu w sprawach
o wykroczenia stosuje się odpowiednio także przepisy art. 95, art. 100 § 1 i 6
zdanie pierwsze, art. 105, art. 107, art. 108, art. 116–134, art. 136–142, art. 156–
158, art. 160–166, art. 476 § 2 Kodeksu postępowania karnego, a gdy sąd orzeka
jednoosobowo, również przepisy art. 109–114 i art. 115 § 1, § 2 zdanie pierwsze
oraz § 3 Kodeksu postępowania karnego.”,
b)
po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Na odmowę udostępnienia akt osobie, o której mowa w art. 4 § 2,
przysługuje zażalenie do sądu.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1247) w art. 18 pkt 11 otrzymuje
brzmienie:
„11) w art. 38 § 1 otrzymuje brzmienie:

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 765, z 2014 r.
poz. 486, 579, 786 i 969 oraz z 2015 r. poz. 21.
– 2 –
„§ 1. Do czynności procesowych prowadzonych w postępowaniu
w sprawach o wykroczenia stosuje się odpowiednio także przepisy art. 95,
art. 100 § 1 i 8, art. 105, art. 107, art. 108, art. 116–134, art. 136–142,
art. 156–157, art. 160–166 Kodeksu postępowania karnego, a gdy sąd
orzeka jednoosobowo, również przepisy art. 109–115 Kodeksu
postępowania karnego.”;”.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2015 r.
U Z A S A D N I E N I E

1. Cel projektowanej ustawy
Projektowana ustawa zmieniająca ustawę – Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia oraz ustawę o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych
innych ustaw, ma na celu dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 3 czerwca 2014 r. (sygn. akt K 19/11), stwierdzającego niezgodność art. 4 oraz art. 38
§ 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia
(Dz. U. z 2013 r. poz. 395, z późn. zm.; dalej jako: k.p.s.w. lub ustawa) z Konstytucją.
Sentencja orzeczenia została opublikowana w Dz. U. poz. 786 (data publikacji:
16 czerwca 2014 r.). Pełny tekst rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem ukazał się w OTK ZU
Nr 6A, poz. 60.

2. Przedmiot i istota wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego
2.1. Trybunał orzekł, że:
– art. 4 k.p.s.w. w zakresie, w jakim pomija prawo osoby, wobec której istnieje uzasadniona
podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, do korzystania z obrońcy na
etapie czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 54 § 1 tej ustawy, jest niezgodny
z art. 2 i art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
– art. 38 § 1 k.p.s.w. w zakresie, w jakim nie przewiduje na etapie czynności wyjaśniających,
o których mowa w art. 54 § 1 tej ustawy, prawa dostępu do akt dla osoby, wobec której
istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, jest
niezgodny z art. 2 i art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
2.2. Art. 4 k.p.s.w. stanowi, że obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do
korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go pouczyć. O statusie obwinionego
przesądza moment skierowania do sądu wniosku o ukaranie w sprawie o wykroczenie (art. 20
§ 1 k.p.s.w.), natomiast w fazie poprzedzającej wniesienie wniosku o ukaranie przeprowadza
się czynności wyjaśniające, w których może brać udział także osoba podejrzana o popełnienie
wykroczenia. W szczególności osoba ta może zostać poddana oględzinom zewnętrznym ciała,
jak również innym badaniom niepołączonym z naruszeniem integralności ciała, można od
niej pobrać odciski, fotografować ją oraz okazać w celach rozpoznawczych innym osobom,