Rządowy projekt ustawy o obligacjach

kapitałowej emitenta. Należy bowiem mieć na uwadze, iż w myśl art. 67 projektowanej
ustawy, zmiana warunków emisji w sposób określony w uchwale zgromadzenia
obligatariuszy dochodzi do skutku jedynie wówczas, gdy zgodę na to wyrazi emitent.
Art. 59
Zgodnie z regulacją art. 59 ust. 1 projektu, zgromadzenie obligatariuszy otwierane
będzie przez członka organu prowadzącego sprawy emitenta i reprezentującego go na
zewnątrz albo wyznaczonego przez niego przedstawiciela, a w przypadku zwołania
zgromadzenia w trybie nadzwyczajnym, na podstawie upoważnienia sądu – osobę
wskazaną przez sąd. Jedynym zadaniem osoby otwierającej posiedzenie zgromadzenia
obligatariuszy będzie prowadzenie obrad do momentu wyboru przewodniczącego
zgromadzenia. Przyjęcie takiego rozwiązania podyktowane jest ochroną interesów
obligatariuszy. Należy mieć bowiem na uwadze, że w naturę zgromadzenia
obligatariuszy wpisany jest konflikt między emitentem i obligatariuszami, jako że
przedmiotem zgromadzenia są ich wzajemne prawa i obowiązki. Funkcja
przewodniczącego zgromadzenia natomiast sprawującej ją osobie może umożliwiać
ewentualną manipulację przebiegiem obrad zgromadzenia. W związku z tym istotne
jest, aby przewodniczącym nie była osoba przypadkowa, ale wywodziła się ona spośród
uprawnionych do uczestnictwa w zgromadzeniu. Jedynie w takim przypadku – wyboru
przewodniczącego zgromadzenia obligatariuszy przez samych obligatariuszy spośród
grona osób uprawnionych do uczestnictwa w zgromadzeniu – w największym stopniu
chronione będą interesy wszystkich uczestników zgromadzenia. Ponadto zgodnie
z art. 59 ust. 2 projektu, zadaniem przewodniczącego ma być przede wszystkim
sprawne prowadzenie posiedzenia pod względem technicznym, w związku z czym bez
zgody zgromadzenia nie ma on prawa zmieniać kolejności spraw objętych porządkiem
obrad.
Art. 60
Zgodnie z art. 60 ust. 1 projektu, niezwłocznie po wyborze przewodniczącego
zgromadzenia obligatariuszy sporządza się listę obecności, zawierającą spis
uczestników tego zgromadzenia. Lista, podpisana przez przewodniczącego, powinna
identyfikować uczestników zgromadzenia oraz wymieniać liczbę obligacji, które są
reprezentowane przez każdego z nich, oraz liczbę przysługujących im głosów.
W przypadku gdy obligatariusz uczestniczy w zgromadzeniu przez pełnomocnika, lista
37
powinna zawierać także dane dotyczące obligatariusza. Informacje zamieszczone na
liście mają bowiem umożliwiać identyfikację zarówno uczestników zgromadzenia
obligatariuszy, jak i reprezentowanych przez nich obligatariuszy. Celem przepisu jest
zagwarantowanie przejrzystości obrad zgromadzenia obligatariuszy oraz możliwości
zweryfikowania ważności uchwał. Ważność podjętych uchwał zależy nie tylko od
uzyskania wymaganej większości głosów, ale również od istnienia kworum. Dzięki
wprowadzeniu w art. 56 ust. 1 projektu zasady wykładania listy uczestników
zgromadzenia obligatariuszy, ważność dyskutowanych i głosowanych uchwał nie
będzie budziła wątpliwości w żadnym momencie obrad. Dodatkowo należy wskazać, że
lista obecności nie musi być tożsama z listą obligatariuszy uprawnionych do
uczestnictwa w zgromadzeniu – ta zawiera bowiem najszerszy krąg podmiotów
uprawnionych do wzięcia udziału w zgromadzeniu z prawem głosu. Zakłada się, że
tylko lista obecności uczestników zgromadzenia obligatariuszy będzie wyłożona do
wglądu przez cały czas trwania obrad. Dodatkowo uczestnikowi lub uczestnikom
zgromadzenia obligatariuszy, posiadającym co najmniej 1/10 wartości nominalnej
obligacji danej serii, reprezentowanych na zgromadzeniu, zostało przyznane
bezwzględne uprawnienie do żądania sprawdzenia listy obecności przez specjalnie
w tym celu powołaną komisję. Wprowadzenie tego rozwiązania jest podyktowane
ochroną interesów obligatariuszy. Komisja, w celu sprawnego wykonania zadania,
powinna składać się co najmniej z trzech osób. Skład komisji będzie wyznaczany przez
zgromadzenie, przy czym dla zagwarantowania realnego charakteru uprawnienia
uczestników zgromadzenia obligatariuszy w skład komisji powinna wchodzić co
najmniej jedna osoba wybrana przez jej wnioskodawców. Konsekwencją tego jest
uznanie, iż lista może podlegać uzupełnianiu lub sprostowaniu w toku obrad.
W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy posiedzenie zgromadzenia obligatariuszy
opuści część jego uczestników. Takie zdarzenie wpływa bowiem zarówno na kworum,
jak i na względną siłę głosów, jakimi dysponują pozostali uczestnicy zgromadzenia.
Art. 61
Przepis art. 61 projektu umożliwia zarządzanie przerw w posiedzeniu zgromadzenia
obligatariuszy. Celem przerwy jest umożliwienie wyjaśnienia problemów, które
pojawiają się w trakcie obrad zgromadzenia obligatariuszy, przy zachowaniu ciągłości
obrad. Zgodnie z tym przepisem projektu zarządzenie przerwy wymaga zgody
38
wszystkich uczestników zgromadzenia. Przyjęcie tak rygorystycznego wymagania ma
na celu zapewnienie prawidłowości obrad zgromadzenia, w szczególności zaś
uniknięcie manipulacji przebiegiem obrad i podejmowanymi uchwałami. Zasada
jednomyślności służyć będzie również ochronie interesów obligatariuszy
mniejszościowych, w tym podmiotów nieprofesjonalnych. Łączna długość przerw nie
może przekroczyć 30 dni.
Art. 62
Przepis art. 62 projektowanej ustawy wprowadza zasadę, iż zgromadzenie
obligatariuszy jest ważne, jeżeli reprezentowana na nim jest co najmniej połowa
skorygowanej łącznej wartości nominalnej obligacji danej serii lub objętych tym samym
kodem w rozumieniu art. 55 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi,
z wyłączeniem instrumentów posiadanych przez podmioty wchodzące w skład grupy
kapitałowej emitenta. Jednocześnie umożliwiono emitentowi ustalenie w warunkach
emisji bardziej rygorystycznych wymagań dotyczących kworum. Aby przebieg
posiedzenia był przejrzysty, a ważność podjętych uchwał nie budziła wątpliwości,
w art. 62 ust. 2 projektu na organ zarządzający emitenta został nałożony obowiązek
złożenia na zgromadzeniu obligatariuszy oświadczenia o skorygowanej łącznej wartości
nominalnej obligacji niewyłączonych od uczestnictwa w zgromadzeniu.
Art. 63
Zgodnie z art. 63 projektu, zgromadzenie obligatariuszy może podejmować uchwały
tylko w sprawach objętych porządkiem obrad. Regulacja tego przepisu jest
konsekwencją postanowień art. 51 projektowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem
projektu, zgromadzenie obligatariuszy zwołuje się przez ogłoszenie dokonane co
najmniej na 3 tygodnie przed terminem zgromadzenia. W ogłoszeniu należy zamieścić
wszystkie informacje niezbędne do podjęcia przez obligatariusza decyzji o zasadności
uczestnictwa w zgromadzeniu – w tym przede wszystkim porządek obrad
zgromadzenia. Sprawia to, iż zgromadzenie obligatariuszy jest ograniczone treścią
ogłoszenia o zwołaniu, a w szczególności nie wolno mu podejmować uchwał
w sprawach niewymienionych w porządku obrad.
39
Art. 64
Przepis art. 64 projektu ustanawia zasadę, zgodnie z którą na każdą obligację na
zgromadzeniu obligatariuszy przypada jeden głos. Na zgromadzeniu obligatariuszy
reprezentowane są obligacje danej serii lub obligacje zarejestrowane w depozycie
papierów wartościowych pod tym samym kodem. Emisja w serii jest jedną z cech
obligacji wynikającą z jej ustawowej definicji. Seryjność stanowi konsekwencję
standaryzacji praw podmiotowych inkorporowanych w papierze wartościowym, co
sprawia, że obligacje danej serii dają każdemu obligatariuszowi jednakowe uprawnienia
wynikające z każdej obligacji. Zatem ustawowa definicja obligacji implikuje przyjęcie
zasady, zgodnie z którą na każdą obligację danej serii przypada jeden głos na
zgromadzeniu obligatariuszy. Zgodnie z art. 55 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami
finansowymi Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych SA może nadać taki sam kod
papierom wartościowym różnych emisji wtedy i tylko wtedy, gdy papiery te dają takie
same uprawnienia i posiadają taki sam status w obrocie. Jednocześnie w ust. 3 zakazano
późniejszego różnicowania przez emitenta praw z papierów wartościowych
oznaczonych tym samym kodem.
Warunek stanowiący, że dane obligacje dają każdemu obligatariuszowi jednakowe
uprawnienia, oznacza, że jednakowe są również uprawnienia do żądania określonej
kwoty nominalnej obligacji. W konsekwencji wartość nominalna każdej z tych obligacji
musi być równa i jednakowa. Zatem zasada, w myśl której na każdą obligację na
zgromadzeniu obligatariuszy przypada jeden głos, jest równoważna zasadzie
przyznającej taką samą liczbę głosów na obligacje o takiej samej wartości nominalnej.
Art. 65
Przepis art. 65 w ust. 3 projektu formułuje generalną zasadę, w myśl której uchwały
zgromadzenia obligatariuszy zapadają bezwzględną większością głosów – o ile emitent
w warunkach emisji nie ustanowi bardziej rygorystycznych zasad. Jednocześnie
w art. 65 ust. 1 i 2 projektu zostały wprowadzone wyjątki od tej ogólnej zasady. W myśl
art. 65 ust. 1 projektu uchwały zgromadzenia skutkujące zmianą kluczowych
elementów stosunku zobowiązaniowego wynikającego z obligacji wymagają większości
kwalifikowanej równej 3/4 głosów oddanych. W przypadku obligacji dopuszczonych do
obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzonych do alternatywnego systemu obrotu
wymagania są jeszcze bardziej rygorystyczne – w takiej sytuacji uchwały dotyczące
40
kwalifikowanych postanowień emisji powinny być podejmowane jednomyślnie.
Ustanowienie wyższych większości w stosunku do instrumentów znajdujących się
w obrocie na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu wynika
zarówno ze specyfiki obrotu zorganizowanego, jak i treści przepisów formułujących
cele nadzoru. Intencją jest zapobieganie nadużywaniu uprzywilejowanej pozycji przez
inwestorów większościowych, wynikającej między innymi z ich potencjału
finansowego. Natomiast zgodnie z art. 65 ust. 2 projektu w przypadku zmiany
warunków emisji, w wyniku której obniżona zostanie wartość nominalna obligacji,
odpowiednia uchwała wymaga zgody wszystkich obligatariuszy obecnych na
zgromadzeniu.
Art. 66
Regulacja art. 66 projektu ustanawia wyjątek od zasady wyrażonej w art. 51 i art. 52
projektowanej ustawy, która stanowi, iż zgromadzenie obligatariuszy wymaga
formalnego zwołania. Zgodnie z art. 66 projektu zgromadzenie obligatariuszy może
podjąć uchwałę mimo braku formalnego zwołania, jeżeli skorygowana łączna wartość
nominalna obligacji jest reprezentowana na zgromadzeniu, a nikt z obecnych nie zgłosił
sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do
porządku obrad. Celem tego przepisu jest umożliwienie obligatariuszom, w określonej
sytuacji, podjęcia uchwały w uproszczonym trybie, z ominięciem sformalizowanej
procedury związanej ze zwołaniem zgromadzenia obligatariuszy.
Art. 67
Przepis art. 67 projektowanej ustawy zawiera regulację, która stanowi, że dojście do
skutku zmiany warunków emisji w sposób określony w uchwale zgromadzenia
obligatariuszy wymaga zgody emitenta na tę uchwałę. Wyrażenie zgody odbywać się
będzie poprzez umieszczenie przez emitenta na stronie internetowej oświadczenia, przy
czym przyjmuje się, iż brak publikacji takiego oświadczenia w terminie 7 dni od
zakończenia zgromadzenia obligatariuszy oznacza brak zgody emitenta na zmianę
warunków emisji w sposób określony w uchwale zgromadzenia. Konieczność
zaakceptowania przez emitenta przyjętej przez zgromadzenie obligatariuszy zmiany
warunków emisji wynika z rodzaju stosunku prawnego, jaki łączy obligatariuszy
z emitentem.
41