Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji

– 3 – 
6) 
tryb kontroli wykonania zadania. 
Fakt  zamieszczenia  dodawanych  przepisów  w  dziale  VII  –  Przepisy  szczególne, 
przejściowe i końcowe  ustawy  z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, 
wynika  z  tego,  iż  projektowane  regulacje  mają  charakter  incydentalny  (nastąpi  ich 
samoderogacja  z  systemu  prawnego).  Błędnym  rozwiązaniem  z  punktu  widzenia  zasad 
techniki  prawodawczej  byłoby,  w  celu  osiągnięcia  celu  założonego  przez  projektodawcę, 
modyfikowanie  przepisów  merytorycznych  szczególnych  ustawy  z  dnia  30  sierpnia  1996  r. 
o komercjalizacji  i  prywatyzacji  (w  szczególności  art.  56),  które  to  przepisy  mają  bliżej 
nieokreślony  czasowy  zakres  obowiązywania  (pozostaną  w  systemie  prawnym  do  czasu 
wyeliminowania ich z niego decyzją prawodawcy, ewentualnie Trybunału Konstytucyjnego). 
Ze środków przekazanych w ramach dotacji finansowana będzie wypłata odszkodowań 
wynikających  z  decyzji  Prezydenta  m.  st.  Warszawy  wydanych  po  dniu  wejścia  w  życie 
nowelizacji (tj. od dnia 1 stycznia 2014 r.). Z uzyskanych od przedstawicieli m. st. Warszawy 
informacji  wynika,  iż  w  dniu  uchwalania  projektu  nie  istniały  okoliczności  wskazujące  na 
możliwość zaistnienia problemów intertemporalnych związanych z nowelizacją. Mając to na 
uwadze projekt nie zawiera przepisów przejściowych. 
Projektowana  ustawa  nie  wyłącza  odpowiedzialności  Prezydenta  m.  st.  Warszawy 
za prawidłowość  pod  względem  formalnym  i  merytorycznym  decyzji  wydawanych  na 
podstawie  art.  215  ustawy  z  dnia  21  sierpnia  1997  r.  o  gospodarce  nieruchomościami, 
jak i odszkodowań  wypłacanych  w  następstwie  tych  decyzji.  Proponowane  regulacje  nie 
oznaczają  także,  iż  m.  st.  Warszawa  zwolnione  będzie  z  partycypowania  w  finansowaniu 
wypłaty odszkodowań również ze swoich środków budżetowych. 
 
Wejście  w  życie  projektowanej  ustawy  nie  wpłynie  negatywnie  na  bieżącą  realizację 
zobowiązań  Funduszu  Reprywatyzacji.  Niemniej  będzie  się  wiązało  z  dodatkowym 
obciążeniem Funduszu w latach 2014–2016. Kwota wszystkich odszkodowań zrealizowanych 
ze  środków  Funduszu  z  tytułu  bezprawnej  nacjonalizacji  mienia,  w  skali  całego  kraju, 
wyniosła w latach 2010–2012 średnio 195 mln złotych rocznie. Należy przy tym zauważyć, iż 
Fundusz Reprywatyzacji dysponuje środkami finansowymi w wysokości ponad 5 mld zł. 
Podstawą gospodarki finansowej Funduszu Reprywatyzacji jest roczny plan finansowy, 
stanowiący  załącznik  do  ustawy  budżetowej.  Minister  Skarbu  Państwa,  w  związku 
– 4 – 
z informacją  o  przygotowywanym  projekcie,  zarezerwował  w  planie  finansowym  Funduszu 
na  lata  2014–2015  środki  w  rocznej  kwocie  200  mln  złotych,  z  przeznaczeniem  na 
ewentualną  realizację  tzw.  „roszczeń  warszawskich”.  Obecnie  wolne  środki  Funduszu 
Reprywatyzacji przekazywane są w zarządzanie Ministrowi Finansów, który wykorzystuje je 
na zaspokajanie potrzeb pożyczkowych budżetu państwa. 
Przekazanie z Funduszu Reprywatyzacji na rzecz m. st. Warszawy w latach 2014–2016 
kwoty  do  600  mln  złotych  spowoduje  zwiększenie  o  tę  kwotę  dochodów  tej  jednostki 
samorządu  terytorialnego.  W  myśl  art.  8  ust.  3  ustawy  z  dnia  13  listopada  2003  r. 
o dochodach  jednostek  samorządu  terytorialnego  (Dz.  U.  z  2010  r.  Nr  80,  poz.  526, 
z późn. zm.)  dochodami  jednostek  samorządu  terytorialnego  mogą  być  środki  z  funduszy 
celowych, pozyskiwane na podstawie odrębnych przepisów. Stanowi to podstawę do ujęcia 
kwot  z  Funduszu  Reprywatyzacji  w  dochodach  budżetowych  jednostki  samorządu 
terytorialnego. 
 
Ustawa  wejdzie  w  życie  z  dniem  1  stycznia  2014  r.  Zdaniem  projektodawcy 
zaproponowane vacatio legis jest wystarczające z punktu widzenia zasady demokratycznego 
państwa  prawnego  (art.  2  Konstytucji;  zasada  zapewnienia  odpowiedniego  okresu 
dostosowawczego)  oraz  umożliwi  zarówno  dysponentowi  Funduszu  Reprywatyzacji,  jak 
i beneficjentowi  dotacji  podjęcie  stosownych  działań  w  celu  zapewnienia  funkcjonalności 
ustawy począwszy od dnia jej wejścia w życie.  
 
W trakcie prac nad projektem wystąpiono o opinię do: 
1) 
Ministra Skarbu Państwa; 
2) 
Ministra Finansów; 
3) 
Prezydenta m. st. Warszawy; 
4) 
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa; 
5) 
Naczelnego Sądu Administracyjnego; 
6) 
Sądu Najwyższego; 
7) 
Polskiej Unii Właścicieli Nieruchomości; 
8) 
Stowarzyszenia Osób Objętych Dekretem Warszawskim „Dekretowiec”; 
9) 
Krajowej Rady Radców Prawnych; 
10)  Naczelnej Rady Adwokackiej. 
– 5 – 
 
Swoje opinie przedstawili: 
1) 
Sąd Najwyższy (nie uznał on za celowe opiniowania projektu); 
2) 
Krajowa Rada Radców Prawnych (w opinii nie zgłoszono uwag); 
3) 
Stowarzyszenie  Osób  Objętych  Dekretem  Warszawskiem  „Dekretowiec”  (w  opinii 
zaproponowano podniesienie rocznego limitu dotacji z Funduszu Reprywatyzacji do 300 
mln  złotych;  kierując  się  zasadą  racjonalnego  gospodarowania  środkami  publicznymi 
propozycja ta nie została uwzględniona; zgłoszono również uwagi związane z art. 216 
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wskazując m.in. na 
potencjalną niekonstytucyjność tej regulacji; w związku z tym, iż projekt nie obejmuje 
swoim  zakresem  zmian  w  ustawie  z  dnia  21  sierpnia  1997  r.  o gospodarce 
nieruchomościami  i  problematyki  reprywatyzacji  jako  takiej,  uwag  tych  nie 
uwzględniono); 
4) 
Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa (przedstawione uwagi zostały uwzględnione); 
5) 
Minister Skarbu Państwa (w opinii nie zgłoszono uwag); 
6) 
Minister Finansów (przedstawione uwagi zostały uwzględnione); 
7) 
Naczelny Sąd Administracyjny (w opinii nie zgłoszono uwag); 
8) 
Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy (przedstawione uwagi zostały uwzględnione). 
 
Ponadto z własnej inicjatywy swoje opinie przedstawili: 
1) 
Starosta Krakowski (w opinii wnoszono o rozważenie możliwości rozszerzenia zakresu 
nowelizacji przez przyznanie z Funduszu Reprywatyzacji środków na wsparcie także dla 
innych jednostek samorządu terytorialnego, które zmuszane są wypłacać odszkodowania 
byłym  właścicielom  nieruchomości  ziemskich  bezprawnie  znacjonalizowanych  na 
podstawie  dekretu  Polskiego  Komitetu  Wyzwolenia    Narodowego  z  dnia  6  września 
1944  r.  o  przeprowadzeniu  reformy  rolnej;  rozumiejąc  powody  zgłoszonej  uwagi  nie 
uwzględniono  jej  uznając,  iż  wykracza  ona  poza  zakres  projektowanej  regulacji; 
procedowana nowelizacja nie obejmuje problematyki reprywatyzacji jako takiej); 
2) 
Polskie  Towarzystwo  Ziemiańskie  (w  opinii  nie  zgłoszono  uwag  odnoszących  się  do 
samego  projektu;  wskazano  na  konieczność  niezwłocznego  podjęcia  inicjatywy 
legislacyjnej  celem  kompleksowego  uregulowania  stosunków  własnościowych 
– 6 – 
w Polsce,  połączonej  z  zadośćuczynieniem  dla  osób  poszkodowanych  aktami 
nacjonalizacyjnymi); 
3) 
Komitet Obrony Lokatorów (w opinii nie zgłoszono uwag odnoszących się do samego 
projektu; partner społeczny zaapelował o rzetelną i całościową analizę problemu prawa 
do  rekompensaty,  która  powinna  prowadzić  do  stworzenia  rozwiązania  będącego 
najlepszym  kompromisem  między  interesem  prywatnym  i  państwowym;  wskazano 
również,  iż  proponowane  nowelizacją  regulacje  w  żaden  sposób  nie  rozwiązują 
problemów związanych m.in. z kosztami reprywatyzacji). 
 
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. 
 
 
 
 
Warszawa, 8 października 2013 r. 
 
BAS-WAPEiM-2550/13 
TRYB PILNY 
 
Pani Ewa Kopacz 
Marszałek Sejmu 
Rzeczypospolitej Polskiej  
 
 
 
Opinia prawna w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej 
senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i 
prywatyzacji (przedstawiciel wnioskodawcy: senator Aleksander August 
Pociej) 
 
 
Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 
1992 r. –  Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012  r. poz. 32, ze zm.) 
sporządza się następującą opinię: 
  
 
I. 
Przedmiot projektu ustawy 
 
Projekt ustawy przewiduje nowelizację ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. 
o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2013 r. poz. 216). Zmiana ma polegać 
na dodaniu nowego artykułu 69f, zgodnie z którym w latach 2014-2016 ze 
środków  Funduszu  Reprywatyzacji,  będącego  państwowym  funduszem 
celowym (art. 56 ust. 1 pkt 1 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji), będzie 
mogła  być  udzielona  miastu  stołecznemu  Warszawie  dotacja  celowa  z 
przeznaczeniem  na  dofinansowanie  wypłaty  odszkodowań, o których mowa w 
art. 215 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. 
U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, ze zm.). Przywołany przepis ustawy o gospodarce 
nieruchomościami  przewiduje stosowanie przepisów  tej  ustawy,  dotyczących 
odszkodowań  za  wywłaszczone  nieruchomości,  do  odszkodowania za 
gospodarstwo rolne na gruntach, które na podstawie="http://10.1.2.26/lex/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.1620&full=1"z dnia 26 
października  1945  r.  o  własności  i  użytkowaniu  gruntów  na  obszarze  m.st. 
Warszawy  przeszły  na  własność  państwa,  jeżeli  ich  poprzedni  właściciele  lub 
następcy prawni tych właścicieli, prowadzący gospodarstwo, zostali pozbawieni 
faktycznego władania wspomnianym gospodarstwem po dniu 5 kwietnia 1958 
r.,  a  także  do  domu  jednorodzinnego,  jeżeli  przeszedł  on  na  własność  państwa 
po dniu 5 kwietnia 1958 r., oraz do działki, która przed dniem wejścia w życie 
wyżej  wymienionego  ="http://10.1.2.26/lex/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.1620&full=1"mogła  być  przeznaczona  pod  budownictwo