Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Porozumienia o współpracy w zakresie ochrony świadka, podpisanego w Stirinie dnia 24 maja 2012 r.

Druk nr 1498


Warszawa, 18 czerwca 2013 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-40-13




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o ratyfikacji Porozumienia o
współpracy w zakresie ochrony
świadka, podpisanego w Stirinie dnia
24 maja 2012 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych oraz Minister Spraw Wewnętrznych.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 24 maja 2012 r. zostało sporządzone w Stirinie Porozumienie o współpracy
w zakresie ochrony świadka.
Po zaznajomieniu się z powyższym Porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
− zostało ono uznane za słuszne, zarówno w całości, jak i każde z jej postanowień w nim
zawartych,
− jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
− będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie, dnia




PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ




PREZES RADY MINISTRÓW





29-05-dg
Projekt
U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Porozumienia o współpracy w zakresie ochrony świadka, podpisanego
w Stirinie dnia 24 maja 2012 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Porozumienia o współpracy w zakresie ochrony świadka, podpisanego w Stirinie
dnia 24 maja 2012 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.





















28-05-dg

UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem
W kontekście międzynarodowym istnieje wiele inicjatyw mających na celu zwalczanie
przestępczości, w szczególności w jej najpoważniejszych, zorganizowanych formach.
Jednym ze sposobów jej zwalczania jest wprowadzenie do systemów prawnych
instytucji świadka koronnego.
W ramach Unii Europejskiej, w szczególności od chwili zniesienia granic
wewnętrznych i wprowadzenia zasady swobodnego przepływu osób, zapewnienie
ochrony świadkom koronnym stało się istotnym wyzwaniem. Na forum Unii
Europejskiej przyjęte zostały unormowania ogólne dotyczące przedmiotowej materii.
Nieuregulowane pozostały jednak kwestie szczegółowe dotyczące aspektów
technicznych i operacyjnych świadczenia tejże ochrony.
W związku z powyższym, stwierdzając pilną potrzebę unormowania
ww. newralgicznych aspektów, Grupa Salzburska, będąca nieformalną inicjatywą
skupiającą ministrów spraw wewnętrznych państw Europy Środkowej, zainicjowała
prace nad projektem Porozumienia o współpracy w zakresie ochrony świadka,
powierzając je Grupie Roboczej ds. Ochrony Świadka.
Współpraca w ramach Grupy Salzburskiej rozpoczęła się podpisaniem, w lipcu
2001 roku w Salzburgu, przez Ministrów Spraw Wewnętrznych Republiki Austrii,
Republiki Czeskiej, Rzeczpospolitej Polskiej, Republiki Słowacji, Republiki Słowenii
i Węgier oraz przez Komisarza Unii Europejskiej ds. Sprawiedliwości i Spraw
Wewnętrznych Deklaracji Partnerstwa w zakresie Bezpieczeństwa, tzw. Deklaracji
Salzburskiej. Deklaracja Salzburska była wyrażeniem woli politycznej w zakresie
budowy wspólnej Europy w oparciu o nową formułę bezpieczeństwa i sprawiedliwości
dla wszystkich obywateli Europy, a także nadania specjalnego znaczenia regionowi
Europy Środkowej. Za najważniejsze dziedziny współpracy sygnatariusze uznali:
współpracę policyjną, współpracę w zakresie kontroli granicznej, zwalczanie
nielegalnej migracji, politykę azylową, wymianę poglądów w sprawach dotyczących
UE.
Zważywszy na zakres przedmiotowy prac ww. Grupy Roboczej oraz zakres
kompetencji Policji wynikający z ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r.
o świadku koronnym (Dz. U. z 2007 r. Nr 36, poz. 232, z późn. zm.), właściwa do
reprezentowania Rzeczypospolitej Polskiej na forum Grupy Salzburskiej jest Policja.
Celem związania Rzeczypospolitej Polskiej projektowaną regulacją jest unormowanie
aspektów technicznych i operacyjnych współpracy pomiędzy Rzeczpospolitą Polską
a pozostałymi państwami Grupy Salzburskiej, którymi są obecnie: Republika Austrii,
Republika Czeska, Republika Słowacji, Republika Bułgarii, Rumunia, Węgry,
Republika Słowenii, Rzeczpospolita Polska oraz Republika Chorwacji (jako
obserwator) – w zakresie ochrony świadka.

II. Przebieg prac nad projektem Porozumienia
Na spotkaniu Grupy Roboczej ds. Ochrony Świadka Grupy Salzburskiej, które odbyło
się w dniach 14 i 15 kwietnia 2010 r. w Tatrzańskiej Łomnicy w Republice Słowacji,
przedstawiciele Republiki Słowenii wyszli z propozycją stworzenia multilateralnej
umowy, która zawierałaby propozycje jednolitego ustawodawstwa państw
członkowskich Unii Europejskiej normującego aspekty techniczne i operacyjne,
związane z ochroną świadka. Delegaci państw członkowskich zgodnie podkreślili
potrzebę stworzenia wspólnego porozumienia, które znacznie ułatwiłoby współpracę
w tym zakresie i pozytywnie wpłynęło na jej efekty.
Wstępny szkic projektu opracowali funkcjonariusze słoweńskiego Wydziału Ochrony
Świadków, w porozumieniu z radcami prawnymi z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
Republiki Słowenii; projekt zaprezentowano na kolejnym spotkaniu ww. Grupy
Roboczej, w dniach 13 i 14 października 2011 r. w Brdo w Republice Słowenii.
Podczas kolejnego spotkania wskazanej Grupy Roboczej, tj. w dniach 27 i 28 kwietnia
2011 r. w Wiedniu, w Republice Austrii kontynuowano dyskusję nad szkicem
Porozumienia o współpracy w zakresie ochrony świadka. Delegacjom zaprezentowano
nowy tekst, autorstwa międzynarodowych ekspertów prawa z Ministerstw Spraw
Wewnętrznych Republiki Austrii i Republiki Słowenii, a jego treść oparto na
wcześniejszych pracach ekspertów w dziedzinie ochrony świadka Grupy Salzburskiej,
2