Poselski projekt ustawy o postępowaniu dyscyplinarnym wobec osób wykonujących niektóre zawody prawnicze

Druk nr 1048

Warszawa, 29 sierpnia 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja









Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o postępowaniu dyscyplinarnym wobec
osób wykonujących niektóre zawody
prawnicze.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy panią poseł Beatę Kempę.

(-) Jacek
Bogucki;
(-) Andrzej
Dąbrowski;
(-) Andrzej
Dera;
(-) Mieczysław Golba; (-) Tomasz Górski; (-) Patryk Jaki; (-) Beata Kempa;
(-) Arkadiusz Mularczyk; (-) Jerzy Rębek; (-) Józef Rojek; (-) Andrzej
Romanek; (-) Edward Siarka; (-) Piotr Szeliga; (-) Tadeusz Wo niak;
(-) Jan Ziobro; (-) Kazimierz Ziobro; (-) Jarosław aczek.


Projekt

Ustawa
z dnia …………. 2012 r.
o postępowaniu dyscyplinarnym wobec osób wykonujących
niektóre zawody prawnicze.


Rozdział I
Przepisy ogólne

Art. 1
1. Ustawa określa zasady, tryb postępowania dyscyplinarnego oraz wykonania kar
dyscyplinarnych wobec osób wykonujących niektóre zawody prawnicze.
2. Według przepisów ustawy toczy się postępowanie dyscyplinarne wobec:
1) sędziów i asesorów sądów powszechnych;
2)
prokuratorów i asesorów powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury;
3) sędziów sądów powszechnych i prokuratorów powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury w stanie spoczynku;
4) adwokatów i aplikantów adwokackich;
5) radców prawnych i aplikantów radcowskich;
6) komorników sądowych, asesorów i aplikantów komorniczych;
7) notariuszy, asesorów i aplikantów notarialnych.

Art. 2
1. Podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej i kary dyscyplinarne wymierzane
wobec osób, o których mowa w art. 1 ust. 2, określają przepisy ustaw regulujących
pełnienie danej służby lub wykonywanie danego zawodu.
2. Odpowiedzialność dyscyplinarna nie wyłącza odpowiedzialności przewidzianej
odrębnymi przepisami.

Art. 3

1 Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze, ustawę z dnia
6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, ustawę z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, ustawę z dnia 14 lutego
1991 r. – Prawo o notariacie, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, ustawę
z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej
Radzie Sądownictwa.
 
1. Przedawnienie karalności przewinienia dyscyplinarnego następuje z upływem
trzech lat od chwili czynu.
2. W zakresie odpowiedzialności dyscyplinarnej za wykroczenie, przedawnienie
karalności przewinienia dyscyplinarnego następuje jednocześnie z przedawnieniem
przewidzianym dla wykroczeń.
3. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie
karalności przewinienia dyscyplinarnego nie może nastąpić wcześniej niż
przedawnienie przewidziane w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z pó n. zm.).


Rozdział II
Sądy dyscyplinarne

Art. 4
Sądami właściwymi do orzekania w sprawach dyscyplinarnych osób, o których mowa
w art. 1 ust. 2, są:
1) w pierwszej instancji – sądy apelacyjne;
2) w drugiej instancji – Sąd Najwyższy.

Art. 5
1. Do rozpoznawania spraw dyscyplinarnych w pierwszej instancji w sądzie
apelacyjnym tworzy się wydział dyscyplinarny (sąd dyscyplinarny).
2. Do rozpoznawania spraw dyscyplinarnych w pierwszej instancji właściwym
miejscowo sądem dyscyplinarnym jest dla:
1) sędziów i asesorów sądów powszechnych, prokuratorów i
asesorów
powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz sędziów sądów
powszechnych i
prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury w stanie spoczynku – sąd dyscyplinarny właściwy ze względu na
miejsce pełnienia służby;
2) adwokatów i aplikantów adwokackich, radców prawnych i aplikantów
radcowskich, notariuszy, asesorów i aplikantów notarialnych oraz komorników
sądowych, asesorów i aplikantów komorniczych – sąd dyscyplinarny, w
którego obszarze właściwości ma siedzibę okręgowa rada adwokacka,
okręgowa izba radców prawnych, rada izby notarialnej albo rada izby
komorniczej, której jest on członkiem.
3. Do rozpoznawania spraw dyscyplinarnych w pierwszej instancji sędziów sądów
apelacyjnych i okręgowych jest właściwy sąd dyscyplinarny wyznaczony, na wniosek
Rzecznika Dyscyplinarnego, przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, inny niż
sąd, w okręgu którego pełni służbę sędzia objęty postępowaniem.




Art. 6
1. Sąd dyscyplinarny orzeka w składzie trzech sędziów.
2. Do orzekania w sądzie dyscyplinarnym są uprawnieni sędziowie danego sądu,
z wyjątkiem prezesa i wiceprezesa sądu.

Art. 7
1. Przewodniczącego składu orzekającego sądu dyscyplinarnego wyznacza się
w kolejności według wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego sądu,
orzekających w sprawach karnych, ułożonej w porządku alfabetycznym.
2. Pozostałych członków składu orzekającego wyznacza się w kolejności według
wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego sądu, ułożonej w porządku
alfabetycznym.
3. Odstępstwo od kolejności, o której mowa w ust. 1 i 2, jest dopuszczalne tylko
w formie pominięcia sędziego z powodu choroby lub innej ważnej przeszkody,
co należy zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy.

Art. 8
1. Sądy dyscyplinarne rozpoznają także inne sprawy osób, o których mowa w art. 1,
przekazane do ich właściwości na mocy przepisów ustaw regulujących pełnienie danej
służby lub wykonywanie danego zawodu.
2. Do rozpoznawania spraw, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy,
chyba że przepisy ustaw, regulujących pełnienie danej służby lub wykonywanie
danego zawodu, stanowią inaczej.


Rozdział III
Rzecznik Dyscyplinarny i jego zastępcy

Art. 9
1. Oskarżycielami w postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym są Rzecznik
Dyscyplinarny i jego zastępcy. Przed sądem dyscyplinarnym Rzecznik Dyscyplinarny
i jego zastępcy są stroną.
2. Rzecznik Dyscyplinarny i jego zastępcy prowadzą czynności sprawdzające
i postępowanie wyjaśniające.
3. Rzecznik Dyscyplinarny i jego zastępcy w zakresie wykonywania swoich zadań są
niezależni, z zastrzeżeniem art. 13.

Art. 10
1. Rzecznika Dyscyplinarnego i jego zastępców powołuje Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego na sześcioletnią kadencję spośród prokuratorów Prokuratury Krajowej
lub prokuratury apelacyjnej, za ich zgodą, na wniosek Prokuratora Generalnego, po
zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, Rady Prokuratorów przy
Prokuratorze Generalnym, Naczelnej Rady Adwokackiej, Krajowej Rady Radców
Prawnych, Krajowej Rady Notarialnej oraz Krajowej Rady Komorniczej. Jeżeli opinie
nie zostaną wydane w terminie miesiąca od przedstawienia kandydatury, Pierwszy
Prezes Sądu Najwyższego może powołać Rzecznika Dyscyplinarnego i jego
zastępców bez opinii.
2. Powołując zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego, Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego wyznacza sąd dyscyplinarny, przy którym będzie on wykonywał swoje
zadania.
3. W przypadku powołania do pełnienia funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego albo
zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego, Prokurator Generalny deleguje prokuratora do
pełnienia tych obowiązków na zasadach określonych w przepisach o prokuraturze.
Delegowanie ustaje z dniem odwołania z pełnionej funkcji.
4. Funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego lub zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego nie
można łączyć z pełnieniem innych funkcji w prokuraturze. Bezpośrednio po
zakończeniu kadencji nie można ponownie być powołanym do pełnienia tej funkcji.
5. Po upływie kadencji Rzecznik Dyscyplinarny i jego zastępcy pełnią swoje
obowiązki do czasu powołania Rzecznika Dyscyplinarnego i zastępców Rzecznika
Dyscyplinarnego kolejnej kadencji, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące.

Art. 11
1. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, na wniosek Prokuratora Generalnego,
odwołuje Rzecznika Dyscyplinarnego lub jego zastępcę przed upływem kadencji,
jeżeli:
1) zrzekł się stanowiska prokuratora lub funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego;
2) utracił kwalifikacje do zajmowanego stanowiska prokuratora;
3)
stan zdrowia uniemożliwia mu lub znacznie utrudnia wykonywanie
obowiązków;
4) przechodzi w stan spoczynku.
2. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, po zasięgnięciu opinii lub na wniosek
Krajowej Rady Sądownictwa, Prokuratora Generalnego, Naczelnej Rady
Adwokackiej, Krajowej Rady Radców Prawnych, Krajowej Rady Notarialnej oraz
Krajowej Rady Komorniczej, może odwołać Rzecznika Dyscyplinarnego lub jego
zastępcę przed upływem kadencji, jeżeli:
1) nie wywiązuje się z powierzonych zadań;
2) zachodzą przesłanki do zawieszenia w czynnościach służbowych
prokuratora.

Art. 12