Poselski projekt ustawy o świadomym rodzicielstwie

Druk nr 4603

Warszawa, 8 lipca 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o świadomym rodzicielstwie.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Marka Balickiego.


(-) Romuald Ajchler; (-) Leszek Aleksandrzak; (-) Marek Balicki; (-) Anna
Bańkowska; (-) Tomasz Garbowski; (-) Witold Gintowt-Dziewałtowski;
(-) Jacek Kasprzyk; (-) Witold Klepacz; (-) Jan Kochanowski; (-) Tadeusz
Motowidło; (-) Artur Ostrowski; (-) Sylwester Pawłowski; (-) Stanisław
Rydzoń; (-) Elżbieta Streker-Dembińska; (-) Wiesław Andrzej Szczepański;
(-) Tadeusz Tomaszewski; (-) Bogusław Wontor; (-) Ryszard Zbrzyzny.

Projekt
USTAWA
z dnia ......... 2011 r.


o świadomym rodzicielstwie


Art. 1.
Każdy ma prawo do samostanowienia w dziedzinie rozrodczości w warunkach umożliwiających
świadome decydowanie o rodzicielstwie.


Art. 2.
Każdy ma prawo do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających korzystanie z
prawa do świadomego rodzicielstwa.


Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) procedura medycznie wspomaganej prokreacji – zastosowanie komórek rozrodczych lub zarodków
wewnątrz lub pozaustrojowo, u ludzi w celu prokreacji;
2) środki zapobiegania ciąży - wyroby medyczne i produkty lecznicze dopuszczone do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mające na celu niedopuszczenie do zapłodnienia lub
zagnieżdżenia się zapłodnionego jaja w śluzówce macicy;
3) świadczeniodawca – świadczeniodawcę w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164,
poz. 1027, z późn. zm.);
4) świadome rodzicielstwo – swobodne i odpowiedzialne decydowanie o posiadaniu dzieci, ich ilości
oraz planowania ich narodzin w wybranych przez rodziców odstępach czasu.


Art. 4.
1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w zakresie swoich kompetencji
określonych w przepisach szczególnych, zapewniają dostęp do świadczeń zdrowotnych
związanych ze świadomym rodzicielstwem zgodnych z najnowszą wiedzą medyczną.
2. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w zakresie swoich kompetencji
określonych w przepisach szczególnych, udzielają pomocy organizacjom pozarządowym w
prowadzonych przez nie działaniach w zakresie świadomego rodzicielstwa i współdziałają z nimi.


Art. 5.
1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w zakresie swoich kompetencji
określonych w przepisach szczególnych, zapewniają kobiecie w ciąży:
1) opiekę medyczną,
2) dostęp do badań prenatalnych oraz informacji o tych badaniach,
3) pomoc materialną w okresie ciąży, porodu i po porodzie na zasadach określonych w innych
ustawach,
4) dostęp do szczegółowych informacji na temat przysługujących jej uprawnień, zasiłków i
świadczeń oraz do informacji dotyczących instytucji i organizacji pomagających w
rozwiązywaniu problemów psychologicznych i społecznych, a także zajmujących się
sprawami przysposobienia.
 
2. Na wniosek uczennicy w ciąży szkoła ma obowiązek udzielić jej urlopu oraz innej pomocy
niezbędnej do ukończenia przez nią edukacji, w miarę możliwości nie powodując opóźnień w
zaliczaniu przedmiotów. Jeżeli ciąża, poród lub połóg powoduje niemożliwość zaliczenia w
terminie egzaminów ważnych dla ciągłości nauki, szkoła zobowiązana jest do wyznaczenia
dodatkowego terminu egzaminu dogodnego dla uczennicy, w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy.
3. W celu prawidłowej realizacji ochrony kobiet w ciąży, a w szczególności zapewnienia pomocy i
świadczeń, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres i formy oraz tryb ich udzielania.


Art. 6.
1. Wprowadza się do programów nauczania szkolnego przedmiot "wiedza o seksualności
człowieka".
2. Przedmiot, o którym mowa w ust. 1 dostosowany jest do wieku, zdolności percepcyjnych oraz
potrzeb uczniów i obowiązuje od pierwszej klasy szkoły podstawowej.
3. Treści programowe przedmiotu, o którym mowa w ust. 1, obejmują informacje na temat praw w
zakresie świadomego rodzicielstwa oraz seksualności człowieka, zdrowia reprodukcyjnego,
ochrony przed przemocą seksualną, a także metod i środków zapobiegania ciąży, sposobów
zabezpieczenia się przed chorobami przenoszonym i drogą płciową, w tym HIV/AIDS, oraz
kształtujące wolne od przemocy, partnerskie relacje między kobietami i mężczyznami, a także
odpowiedzialne macierzyństwo i ojcostwo.
4. Nauczanie przedmiotu opisanego w ust. 1 mogą prowadzić osoby, które ukończyły podyplomowe
studia w szkołach wyższych, w zakresie wiedzy o życiu seksualnym człowieka i mają
przygotowanie pedagogiczne.
5. Minister
właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia ustali w drodze rozporządzenia zakres treści, o których mowa w ust. 3, zawartych
w podstawie programowej kształcenia ogólnego oraz wprowadzi do systemu dokształcania
nauczycieli tematykę określoną w ust. 3.



Art. 7.
1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w zakresie swoich kompetencji
określonych w przepisach szczególnych, zapewniają dostępność metod i środków zapobiegania
ciąży.
2. rodki antykoncepcyjne, w tym postkoitalne, są objęte refundacją na zasadach określonych w
przepisach ustawy o refundacji.
3. Samorządy powiatowe tworzą placówki prowadzące poradnictwo i udzielające świadczeń z
zakresu świadomego rodzicielstwa.


Art. 8.
1. Organy administracji rządowej i samorządu województwa, w zakresie swoich kompetencji
określonych w przepisach szczególnych, zapewniają dostęp do procedury medycznie
wspomaganej prokreacji.
2. Procedura medycznie wspomaganej prokreacji jest świadczeniem zdrowotnym w rozumieniu
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.).
3. Prawo do korzystania z procedury medycznie wspomaganej prokreacji mają osoby, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust. 2 na zasadach określonych w tej
ustawie, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 3 obejmuje nie więcej niż trzy cykle leczenia.


Art. 9.
1. Kobieta ma prawo do przerwania ciąży podczas pierwszych 12 tygodni jej trwania.
2. Kobieta ma prawo do przerwania ciąży po upływie 12 tygodni jej trwania, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) występuje duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo
nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
3) ciąża jest następstwem czynu zabronionego.
 
3. Przerwania
ciąży dokonuje lekarz w możliwie najwcześniejszym jej stadium, zgodnie z aktualnym
stanem wiedzy medycznej, w tym również metodami farmakologicznymi.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 ostateczną decyzję o kontynuowaniu albo przerwaniu ciąży
podejmuje kobieta po otrzymaniu informacji medycznej.
5. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili
osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej.
6. W przypadkach określonych w ust. 2 przerwania ciąży dokonuje lekarz w szpitalu.
7. Lekarz, który dokonuje przerwania ciąży, udziela kobiecie informacji o środkach i metodach
zapobiegania ciąży.


Art. 10.
1. Przerwanie ciąży jest świadczeniem zdrowotnym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164,
poz. 1027, z późn. zm.).
2. Osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, o której mowa w ust. 1 mają prawo do przerwania
ciąży bezpłatnie.
3. wiadczeniodawca, który zawarł umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia w zakresie
obejmującym świadczenia zdrowotne z zakresu ginekologii i położnictwa jest zobowiązany do
udzielania tych świadczeń w sposób kompleksowy, w szczególności obejmujący zapewnienie
przerwania ciąży.
4. W przypadku, gdy lekarz wykonujący zawód wykonujący zawód u świadczeniodawcy złożył
informację o możliwości odmowy udzielenia świadczenia w sytuacji określonej w art. 39 ustawy z
dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z
późn. zm.) świadczeniodawca jest zobowiązany do posiadania umowy z podwykonawcą
zapewniającej wykonanie tego świadczenia.


Art. 11.
1. Osoby
wykonujące czynności wynikające z ustawy są obowiązane do zachowania w tajemnicy
wszystkiego, o czym powzięły wiadomość w związku z wykonywaniem tych czynności,
stosownie do odrębnych przepisów.
2. W razie zawinionego ujawnienia wiadomości, o których mowa w ust. l, sąd może przyznać osobie
poszkodowanej odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.


Art. 12.
W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz.U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26:
a) w ust. 1 wyrazy "matki i dziecka poczętego" zastępuje się wyrazami "kobiety ciężarnej i płodu",
b) w ust. 3 wyrazy "Dzieci poczęte, osoby" zastępuje się wyrazem "Osoby";
2) w art. 32 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: