Rządowy projekt ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej

4. Placówka opiekuńczo-wychowawcza zapewnia możliwość przyjmowania dzieci
przez całą dobę.

Art. 96. Placówka opiekuńczo-wychowawcza współpracuje, w zakresie
wykonywanych zadań, z sądem, powiatowym centrum pomocy rodzinie, rodziną, asystentem
rodziny, organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej oraz z innymi osobami
niespokrewnionymi z dzieckiem, które podejmują się wspierania działań wychowawczych
placówki opiekuńczo-wychowawczej, w szczególności w zakresie przygotowania dziecka do
samodzielnego życia, jeżeli osoby te uzyskają akceptację dyrektora placówki opiekuńczo-
-wychowawczej oraz pozytywną opinię organizatora rodzinnej pieczy zastępczej.

Art. 97. 1. Placówką opiekuńczo-wychowawczą kieruje dyrektor.

2. Dyrektorem placówki opiekuńczo-wychowawczej może być osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny:
a) na kierunku pedagogika, pedagogika specjalna, psychologia, nauki o rodzinie lub
na innym kierunku, którego program obejmuje resocjalizację, pracę socjalną,
pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, albo
b) na dowolnym kierunku, uzupełniony studiami podyplomowymi w zakresie
psychologii, pedagogiki, nauk o rodzinie lub resocjalizacji;

2) posiada co najmniej 3-letni staż pracy w instytucji zajmującej się pracą z dziećmi lub
rodziną;
3) nie jest i nie była pozbawiona władzy rodzicielskiej oraz władza rodzicielska nie jest
jej zawieszona ani ograniczona;
4) wypełnia obowiązek alimentacyjny – w przypadku gdy taki obowiązek został na nią
nałożony na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez
sąd;
5) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
6)
jest zdolna do kierowania placówką opiekuńczo-wychowawczą, co zostało
potwierdzone zaświadczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań do pełnienia tej
funkcji.

3. W przypadku wszczęcia przeciwko osobie będącej dyrektorem placówki
opiekuńczo-wychowawczej postępowania karnego o umyślne przestępstwo ścigane
z oskarżenia publicznego przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

45


Art. 98. 1. Osobą pracującą z dziećmi w placówce opiekuńczo-wychowawczej może
być osoba posiadająca następujące kwalifikacje:
1) w przypadku wychowawcy – wykształcenie wyższe:
a) na kierunku pedagogika, pedagogika specjalna, psychologia, praca socjalna, nauki
o rodzinie lub na innym kierunku, którego program obejmuje resocjalizację, pracę
socjalną, pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, albo
b) na dowolnym kierunku, uzupełnione studiami podyplomowymi w zakresie
psychologii, pedagogiki, nauk o rodzinie lub resocjalizacji;
2) w przypadku pedagoga – tytuł zawodowy magistra na kierunku pedagogika albo
pedagogika specjalna;
3) w przypadku psychologa – prawo wykonywania zawodu psychologa w rozumieniu
ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym
psychologów;
4) w przypadku osoby prowadzącej terapie – udokumentowane przygotowanie do
prowadzenia terapii o profilu potrzebnym w pracy z dzieckiem i rodziną;
5) w przypadku opiekuna dziecięcego – ukończoną szkołę przygotowującą do pracy
w zawodzie opiekuna dziecięcego lub pielęgniarki albo studia pedagogiczne.

2. W placówce opiekuńczo-wychowawczej z dziećmi może pracować osoba, która:
1) nie jest i nie była pozbawiona władzy rodzicielskiej oraz władza rodzicielska nie jest
jej zawieszona ani ograniczona;
2) wypełnia obowiązek alimentacyjny – w przypadku gdy taki obowiązek został na nią
nałożony na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez
sąd;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) jest zdolna do pracy w placówce opiekuńczo-wychowawczej, co zostało potwierdzone
zaświadczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań do tej pracy.

3. Osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo do korzystania z poradnictwa, które
ma na celu zachowanie i wzmocnienie ich kompetencji oraz przeciwdziałanie zjawisku
wypalenia zawodowego.

4. Dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej może pełnić równocześnie funkcję
[p1]wychowawcy.

46

5. W placówce opiekuńczo-wychowawczej, w razie potrzeby, mogą być zatrudnione
osoby do obsługi i administracji. Przepis ust. 2 pkt 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

6. Przy zapewnianiu opieki lub wychowania nad dzieckiem przebywającym
w placówce opiekuńczo-wychowawczej oraz wykonywaniu innych czynności związanych
z realizacją zadań tej placówki można korzystać z pomocy wolontariuszy. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.

7. W przypadku wszczęcia przeciwko osobie, o której mowa w ust. 1, postępowania
karnego o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego przepisy art. 16 stosuje się
odpowiednio.



Art. 99. 1. Praca z dzieckiem w placówce opiekuńczo-wychowawczej jest prowadzona
zgodnie z indywidualnym planem pracy, sporządzonym i realizowanym przez wychowawcę
we współpracy z asystentem rodziny.
2.
Pracę z grupą dzieci oraz pracę indywidualną z dzieckiem organizuje wychowawca.

3. Wychowawca realizuje zadania wynikające z indywidualnego planu pracy
z dzieckiem oraz pozostaje w stałym kontakcie z rodziną.

4. Dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej zgłasza informacje o przebywa-
jących w tej placówce dzieciach z uregulowaną sytuacją prawną do ośrodków adopcyjnych,
w celu poszukiwania dla nich rodzin przysposabiających.

5. W przypadku niewypełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 4, z dyrektorem
placówki opiekuńczo-wychowawczej stosunek pracy może zostać rozwiązany bez
zachowania okresu wypowiedzenia.

Art. 100. 1. Placówka opiekuńczo-wychowawcza może specjalizować się w pełnieniu
funkcji:
1) interwencyjnej lub
2) specjalistyczno-terapeutycznej.
2.
Specjalizację placówki opiekuńczo-wychowawczej określa jej regulamin.


Art. 101. 1. Zadaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej pełniącej funkcję
interwencyjną jest doraźna opieka nad dzieckiem w czasie trwania sytuacji kryzysowej,
w szczególności placówka jest obowiązana przyjąć dziecko w przypadkach wymagających
natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki.


2. Do placówki, o której mowa w ust. 1, dziecko przyjmuje się:
1) na podstawie orzeczenia sądu;

47
2) w przypadku gdy dziecko zostało doprowadzone przez Policję lub Straż Graniczną;
3) na wniosek rodziców, dziecka lub osoby trzeciej, jeżeli zdrowie lub życie dziecka jest
zagrożone.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, przepisów art. 95 ust. 1 i 3 nie stosuje
się.

4. Do placówki, o której mowa w ust. 1, nie może być przyjęte dziecko w trakcie
samowolnego pobytu poza:
1) zakładem poprawczym, schroniskiem dla nieletnich lub młodzieżowym ośrodkiem
wychowawczym;
2) publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub domem pomocy społecznej, jeżeli pobyt
w tych instytucjach został orzeczony w trybie określonym w ustawie z dnia
26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.


5. Do placówki, o której mowa w ust. 1, są przyjmowane dzieci niezależnie od miejsca
zamieszkania.

6. Pobyt dziecka w placówce, o której mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż
3 miesiące.

7. W przypadku gdy postępowanie sądowe w sprawie uregulowania sytuacji prawnej
dziecka jest w toku, pobyt w placówce, o której mowa w ust. 1, może być przedłużony, nie
dłużej jednak niż o 3 miesiące.

8. O przyjęciu dziecka dyrektor placówki, o której mowa w ust. 1, informuje
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin, sąd, powiatowe centrum pomocy rodzinie
oraz ośrodek pomocy społecznej.

9. Dziecko poniżej 10. roku życia, przyjęte do placówki, o której mowa w ust. 1,
zostaje niezwłocznie przeniesione do jednej z rodzinnych form pieczy zastępczej.


Art. 102. 1. W placówce opiekuńczo-wychowawczej pełniącej funkcję interwencyjną
może zostać wyodrębniona część organizacyjna dysponująca bazą noclegową i zapewniająca
opiekę wychowawczą, czynna przez całą dobę, wykorzystywana w sytuacjach kryzysowych,
kiedy dziecko ze względów rodzinnych musi czasowo zamieszkać poza swoją rodziną za
zgodą rodziców lub opiekunów prawnych albo kiedy rodzina musi czasowo uzyskać
schronienie.

2. Rada powiatu określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki ponoszenia opłaty
za pobyt w wyodrębnionej części organizacyjnej, o której mowa w ust. 1.


48

Art. 103. 1. Placówka opiekuńczo-wychowawcza pełniąca funkcję specjalistyczno-
-terapeutyczną sprawuje opiekę nad dzieckiem o indywidualnych potrzebach,
w szczególności:
1) legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem
o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) wymagającym stosowania specjalnych metod wychowawczych i specjalistycznej
terapii;
3) wymagającym wyrównywania opóźnień rozwojowych i edukacyjnych.
2. Placówka, o której mowa w ust. 1, zapewnia zajęcia wychowawcze,
socjoterapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, terapeutyczne,
rekompensujące braki w wychowaniu w rodzinie i przygotowujące do życia społecznego,
a dzieciom niepełnosprawnym – odpowiednią rehabilitację i zajęcia specjalistyczne.


Art. 104. 1. Placówka opiekuńczo-wychowawcza powstaje z dniem uzyskania
zezwolenia wojewody właściwego ze względu na miejsce prowadzenia tej placówki.

2. W budynku może się mieścić tylko jedna placówka opiekuńczo-wychowawcza.

3. Wojewoda wydaje zezwolenie na wniosek, jeżeli podmiot występujący
o zezwolenie:
1) spełnia warunki określone w ustawie i standardy określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 117;
2) przedstawi:
a) dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości, na terenie której
placówka opiekuńczo-wychowawcza ma prowadzić działalność,
b) odpis z właściwego rejestru,
c) oświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON oraz numerze identyfikacji
podatkowej NIP,
d) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
a w przypadku ich braku, zaświadczenie właściwego organu gminy o zgodności
lokalizacji obiektu, w którym będzie prowadzona placówka opiekuńczo-
-wychowawcza, z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
e) pozytywną opinię starosty powiatu, na terenie którego będzie prowadzona
placówka opiekuńczo-wychowawcza – w przypadku placówki opiekuńczo-
-wychowawczej organizowanej przez podmiot, któremu powiat zlecił realizację
tego zadania;

49