Poselski projekt ustawy o uchyleniu ustawy o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych oraz o zmianie niektórych ustaw

Druk nr 264

Warszawa, 6 lutego 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o uchyleniu ustawy o tworzeniu i
działaniu wielkopowierzchniowych
obiektów handlowych oraz o zmianie
niektórych ustaw.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy panią poseł Alicję Olechowską.

(-) Tadeusz Arkit; (-) Marek Biernacki; (-) Andrzej Biernat; (-) Bogdan
Bojko; (-) Bożenna Bukiewicz; (-) Andrzej Buła; (-) Renata Butryn;
(-) Marek Cebula; (-) Janusz Cichoń; (-) Leszek Cieślik; (-) Zdzisław
Czucha; (-) Alicja Dąbrowska; (-) Grzegorz Dolniak; (-) Ewa Drozd;
(-) Janusz Dzięcioł; (-) Jerzy Feliks Fedorowicz; (-) Arkady Fiedler;
(-) Artur
Gierada;
(-) Jarosław Gowin; (-) Andrzej Gut-Mostowy;
(-) Danuta Jazłowiecka; (-) Sebastian Karpiniuk; (-) Grzegorz Karpiński;
(-) Jarosław Katulski; (-) Małgorzata Kidawa-Błońska; (-) Tadeusz Kopeć;
(-) Agnieszka Kozłowska-Rajewicz; (-) Tomasz Kulesza; (-) Izabela
Leszczyna; (-) Dariusz Lipiński; (-) Elżbieta Łukacijewska; (-) Michał
Marcinkiewicz; (-) Aldona Młyńczak; (-) Jan Musiał; (-) Sławomir Nowak;
(-) Tomasz Piotr Nowak; (-) Mirosława Nykiel; (-) Marzena Okła-
Drewnowicz; (-) Paweł Olszewski; (-) Maciej Orzechowski; (-) Halina
Rozpondek; (-) Arkadiusz Rybicki; (-) Sławomir Rybicki; (-) Henryk
Siedlaczek; (-) Aleksander Skorupa; (-) Michał Szczerba; (-) Grzegorz
Sztolcman;
(-) Iwona
ledzińska-Katarasińska;
(-) Piotr
Tomański;
(-) Cezary Urban; (-) Piotr Waśko; (-) Wojciech Wilk; (-) Marek
Wojtkowski;
(-) Bogdan
Zdrojewski;
(-) Anna
Zielińska-Głębocka;
(-) Marek Zieliński; (-) Wojciech Ziemniak; (-) Jerzy Ziętek
Projekt
USTAWA
z dnia …………………2008 r.
o uchyleniu ustawy o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów
handlowych oraz o zmianie niektórych ustaw

Art. 1. Traci moc ustawa z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu
wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 127, poz. 880).

Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156,
poz. 1118 i Nr 170, poz. 1217 oraz z 2007 r. Nr 88, poz. 587, Nr 99, poz. 665, Nr 127,
poz. 880 i Nr 191, poz. 1373) w art. 33 w ust. 2 wykreśla się pkt 5.

Art. 3. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.) w art. 10 w ust. 2 w
pkt 8 wyrazy "powyżej 400 m2" zastępuje się wyrazami "powyżej 2.000 m2".

Art. 4. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.
U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 i Nr 127, poz. 880) w art. 75 w ust. 1 w pkt 28 średnik
zastępuje się kropką i wykreśla się pkt 29.

Art. 5. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr
225, poz. 1635 oraz z 2007 r. Nr 64, poz. 427, Nr 124, poz. 859, Nr 128, poz. 883 i Nr
127, poz. 880) w załączniku w części III wykreśla się pkt 43a i 43b.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1 Zmiany tekstu jednolitego zostały ogłoszone w Dz. u. z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 141, poz. 1492, z 2005 r. Nr
113, poz. 954, Nr 130, poz. 1087, z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 225, poz. 1635 oraz z 2007 Nr 127, poz. 880.
Uzasadnienie

Ustawa o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych z dnia 11
maja 2007 r. (Dz. U. z dnia 17 lipca 2007 r.) budziła liczne kontrowersje natury prawnej od
początku procesu jej stanowienia przez Sejm. Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
wskazywał na liczne mankamenty przedmiotowej ustawy i głosował przeciwko jej
uchwaleniu, przede wszystkim ze względu na niekonstytucyjność jej przepisów. Szereg
podmiotów uprawnionych w zakresie konsultacji bardzo stanowczo wskazywało na
sprzeczność podstawowych przepisów ustawy z Konstytucją RP oraz prawem Unii
Europejskiej. Negatywne opinie w tym zakresie wydał dwukrotnie Sekretarz Komitetu
Integracji Europejskiej (pisma z dnia 12 marca 2007 r. i 4 maja 2007 r.). Ustawa została
uchwalona przez Sejm mimo zastrzeżeń Rady Ministrów (z dnia 15 maja 2007 r.) oraz
uchwały Senatu RP z dnia 1 czerwca 2007 r. o odrzuceniu ustawy w całości.
W krótkim czasie po wejściu w życie ustawy została ona w dniu 17 września 2007 r.
zaskarżona przez PKPP Lewiatan do Trybunału Konstytucyjnego, zaś w dniu 18 października
2007 r. ustawę zaskarżył również Rzecznik Praw Obywatelskich.
30 stycznia 2008 r. Komisja Europejska zakwestionowała ustawę
o wielkopowierzchniowych obiektach handlowych wskazując na naruszenie przez ustawę
unijnej zasady swobody świadczenia usług i zakładania działalności gospodarczej.
Rozpoczęła się tym samym procedura, która może zakończyć się dla Polski postępowaniem
przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej i nałożeniem sankcji finansowych.
Wnioskodawcy
podzielając zastrzeżenia do ustawy wskazywane przez podmioty
wyżej wymienione uważają, że ustawa o wielkopowierzchniowych obiektach handlowych jest
w całości sprzeczna z Konstytucją RP z następujących względów:
1) Art. 1 ustawy, zgodnie z którym w celu ochrony interesu publicznego oraz realizacji
zasady zrównoważonego rozwoju ustawa określa zasady i tryb wydawania zezwoleń
na tworzenie i działanie wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, odwołuje się
do pojęcia „interesu publicznego” oraz „realizacji zasady zrównoważonego rozwoju”.
Pojęcia te nie są przez ustawodawcę w dostateczny sposób sprecyzowane i jako
przepisy mające tworzyć ramy wolności działalności gospodarczej są niezgodne
z art. 2 Konstytucji RP (zasada demokratycznego państwa prawnego) oraz z art. 7
Konstytucji RP (zasada legalizmu). W związku z odwołaniem się przez ustawodawcę
w tym przepisie do pojęcia „interesu publicznego” a nie „ważnego interesu
publicznego”, przepis ten jest także niezgodny z art. 20 i 22 Konstytucji RP. Zgodnie
z art. 20 Konstytucji RP, społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności
działalności gospodarczej stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej
Polskiej. Z art. 22 Konstytucji wynika natomiast, że ograniczenie wolności
działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ="http://10.1.2.112/cgi-bin/genhtml?id=47a707814569&&pspdate=2008.02.04&psphas=1&comm=hipmer&akt=nr16798613&jedn=a22&nr=1" tylko ze względu
na ważny interes publiczny. Odwołanie się przez ustawodawcę tylko do formy
ustawowej nie jest więc wystarczające dla uznania przepisów ustawy za zgodne
z Konstytucją RP. Tak więc już w przepisie generalnym zakreślającym cele ustawy
ustawodawca odwołał się do niekonstytucyjnej przesłanki „interesu publicznego” a nie
jak powinno być „ważnego interesu publicznego”.
2) Art. 3 ust. 1, 3 i 4 ustawy, zgodnie z którym utworzenie wielkopowierzchniowego
obiektu handlowego wymaga uzyskania zezwolenia wydawanego przez wójta
(burmistrza, prezydenta miasta) po uzyskaniu pozytywnej opinii wyrażonej przez
właściwą radę gminy (obiekty powyżej 400 m2), a w obiektach powyżej 2000 m2
również pozytywnej opinii sejmiku województwa, w zakresie przesłanek zawartych w
art. 5 ust. 2 pkt 1-5 i ust. 3 oraz art. 6 ust. 3 ustawy, nie realizuje kategorii „ważnego
interesu publicznego” zawartego w art. 22 Konstytucji RP. Przesłanki zawarte w art. 5
pkt 1-5 i ust. 3 ustawy tj. kształtowania korzystnych warunków nabywania towarów
i usług, poprawy jakości obsługi konsumentów oraz poszerzenia oferty handlowej
i usługowej, rozwoju sieci handlowej i zachowania równowagi pomiędzy różnymi
formami handlu, rozwoju rynku pracy, rozwoju infrastruktury, ochrony środowiska
i zasad uczciwej konkurencji w zakresie prowadzenia działalności handlowej na
terenie gminy (miasta), a w przypadku opinii sejmiku województwa ponadto
przesłanki strategii rozwoju województwa oraz programów wojewódzkich (art. 6 ust.
3 ustawy) nie realizują przesłanek ograniczenia konstytucyjnych wolności i praw
zawartych w art. 31 ust 3 Konstytucji:
- bezpieczeństwa lub porządku publicznego,
- ochrony środowiska,
- ochrony zdrowia i moralności publicznej,
- ochrony wolności i praw innych osób.
Wskazać należy ponadto, że ustawa przewiduje w zakresie przesłanek
wymaganych do podjęcia pozytywnej opinii przez radę gminy (sejmik województwa)
obowiązek powielania kontroli, które przeprowadzane są w zakresie innych
postępowań administracyjnych m.in. na podstawie ustawy – Prawo budowlane. Są to
przepisy zbędne, powodujące niepotrzebne wydłużenie procesu inwestycyjnego.