Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 13 kwietnia 2005 r.

Druk nr 2256

Warszawa, 7 sierpnia 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-95-09


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Międzynarodowej Kon-
wencji w sprawie zwalczania aktów
terroryzmu jądrowego, przyjętej przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjed-
noczonych dnia 13 kwietnia 2005 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk

Projekt
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 13 kwietnia 2005 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło
Międzynarodową Konwencję w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej za-
wartych,
– jest
przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia


PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
PREZES RADY MINISTRÓW
20/07/em



U S T A W A
z dnia


o ratyfikacji Międzynarodowej Konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu
jądrowego, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
dnia 13 kwietnia 2005 r.

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Międzynarodowej Konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu
jądrowego, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia
13 kwietnia 2005 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
22/07/em
U Z A S A D N I E N I E


Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego, zwana
dalej „Konwencją”, została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów
Zjednoczonych w dniu 13 kwietnia 2005 r. W dniu 14 września 2005 r., podczas szczytu
ONZ w Nowym Jorku, Minister Spraw Zagranicznych, Adam D. Rotfeld, podpisał
Konwencję w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
Przyjęcie tego dokumentu było wyrazem coraz intensywniejszej współpracy państw wobec
wyzwania, jakim jest międzynarodowy terroryzm. Podstawą międzynarodowej współpracy
w
tej dziedzinie są przede wszystkim wielostronne umowy międzynarodowe,
zobowiązujące państwa m.in. do ograniczania barier prawnych mogących utrudniać
zwalczanie terroryzmu oraz wprowadzające podstawy prawne dla międzynarodowej
współpracy.
Akty terroryzmu jądrowego mogą stanowić istotne zagrożenie dla międzynarodowego
pokoju i bezpieczeństwa oraz skutkować najpoważniejszymi konsekwencjami.
Należy podkreślić, iż w obecnej sytuacji międzynarodowej zagrożenie ze strony aktów
terroryzmu jądrowego ma charakter realny. W ostatnim dziesięcioleciu w posiadanie broni
jądrowej weszły nowe państwa. Kolejne kraje prowadzą prace nad wzbogacaniem uranu
i mogą dołączyć do grona państw dysponujących taką bronią. Sytuacja ta sprawia, że
sprawowanie przez wspólnotę międzynarodową kontroli nad proliferacją staje się coraz
trudniejsze. Z drugiej strony w ostatnich latach ma miejsce wzrost aktywności organizacji
terrorystycznych, do których napływają ochotnicy i fundusze, czemu sprzyja niestabilna
sytuacja polityczna w regionie Bliskiego Wschodu. Nie można wykluczyć, że w tej
sytuacji, w rękach którejś z organizacji terrorystycznych znajdą się w końcu: broń jądrowa
bądź materiały promieniotwórcze, które będą mogły zostać wykorzystane do dokonania
aktów terroru.
Dlatego też istnieje naturalna potrzeba zacieśniania międzynarodowej współpracy przy
opracowywaniu i przyjmowaniu metod i środków w zakresie zapobiegania terroryzmowi
jądrowemu.

2
Celem regulacji prawnych zawartych w Konwencji jest osiągnięcie takiego poziomu
współpracy zainteresowanych państw, aby możliwe było zaspokojenie potrzeby szybkiego
i skutecznego działania wobec sprawców działających na skalę międzynarodową oraz
uniknięcie fiaska postępowań karnych np. z powodu opóźnienia przy rozpatrywaniu
wniosków o ekstradycję. Płynna i szybka wymiana informacji oraz sprawny system
jurysdykcji są podstawą dobrego i owocnego współdziałania w tym zakresie.
Związanie Rzeczypospolitej Polskiej tą Konwencją umocni pozycję naszego kraju w
ramach wspólnoty międzynarodowej (ONZ, UE) jako podmiotu zdeterminowanego
w
podejmowaniu wszelkich niezbędnych kroków w zakresie przeciwdziałania
terroryzmowi. Dotychczasowa aktywność naszego kraju w ogólnoświatowym procesie
przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym znalazła wyraz w ratyfikacji dwunastu
międzynarodowych konwencji antyterrorystycznych ONZ oraz implementacji do prawa
krajowego wszystkich kluczowych postanowień Decyzji ramowych Rady Unii
Europejskiej dotyczących przeciwdziałania terroryzmowi.
Konwencja nakłada na Państwa-Strony obowiązek penalizacji przestępstw
skatalogowanych w jej art. 2 (art. 5) oraz wprowadzenia zagrożenia tych przestępstw
surowymi karami, uwzględniając ich poważny charakter.
Katalog ten obejmuje przestępstwa podlegające już ściganiu w oparciu o odpowiednie
przepisy polskiego Kodeksu karnego (wytwarzanie i stosowanie środków masowej
zagłady, sprowadzanie zdarzeń zagrażających życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu
w wielkich rozmiarach i inne przestępstwa, z uwzględnieniem ich form zjawiskowych).
Przepis art. 2 ust. 4 lit. c Konwencji uznaje za przestępcze zachowanie każdego, kto
w
jakikolwiek sposób przyczynia się do popełnienia jednego lub większej liczby
przestępstw stypizowanych w ust. 1, 2 lub 3 tego artykułu. Dalej przepis precyzuje, że:
„…takie przyczynienie się winno być umyślne i realizowane w celu udzielenia wsparcia
ogólnie rozumianej działalności przestępczej lub przestępczego celu grupy, bądź przy
świadomości, że celem grupy jest popełnienie wymienionego przestępstwa lub
przestępstw”. Wydaje się, że zakres tej normy obejmuje wyłącznie sytuacje objęte również
zakresem norm zawartych w przepisach art. 18 § 3 bądź art. 258 § 1 i 2 Kodeksu karnego,
który penalizuje udział w związku mającym na celu popełnianie przestępstw oraz udział w
zorganizowanej grupie mającej taki cel. Według orzecznictwa oraz doktryny pojęcie
„brania udziału” w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,
którym posługuje się art. 258 § 1 Kodeksu karnego, swym zakresem obejmuje nie tylko