Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej

Warszawa, 31 października 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

DSPA-140-238(4)/08
DSPA-140-239(4)/08
DSPA-140-240(4)/08





Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Przekazuję przyjęte przez Radę Ministrów stanowiska wobec
komisyjnych projektów ustaw:
-
o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej (druk nr 1023),
- o zmianie ustawy o Inspekcji
Weterynaryjnej (druk nr 1024),
-
o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej (druk nr 1025),

Jednocześnie informuję, że Rada Ministrów upoważniła Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi do reprezentowania Rządu w tych sprawach w toku prac
parlamentarnych.

(-) Donald Tusk














STANOWISKO RZĄDU WOBEC KOMISYJNEGO PROJEKTU
USTAWY O ZMIANIE USTAWY O INSPEKCJI WETERYNARYJNEJ
(druk nr 1024)


Komisyjny
projekt
ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej (druk nr 1024)
ma na celu umożliwienie powiatowemu lekarzowi weterynarii w sytuacjach, gdy z przyczyn
finansowych lub organizacyjnych nie jest on w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji
Weterynaryjnej, zawierania umowy zlecenia na wykonywanie wszystkich czynności, o
których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 121, poz. 842 oraz z 2008 r. Nr 145, poz. 916), zarówno
z lekarzem weterynarii niebędącym pracownikiem Inspekcji Weterynaryjnej, jak i z zakładem
leczniczym dla zwierząt.

Przedstawiona propozycja jest kierunkowo słuszna, ale nie może zostać poparta w
proponowanym brzmieniu, gdyż umożliwia zlecanie wszystkich czynności zakładom
leczniczym dla zwierząt. Stworzenie takiej możliwości powinno dotyczyć przede wszystkim
zadań związanych z realizacją programów zwalczania chorób zakaźnych zwierząt,
prowadzenia monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników
chorobotwórczych, czy badań kontrolnych zakażeń zwierząt.
W związku z powyższym zawieranie umów z zakładami leczniczymi dla zwierząt
powinno być możliwe, w szczególności w odniesieniu do zadań określonych w art. 16 ust. 1
pkt 1 lit. a oraz lit. j ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, tj.
ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych oraz pobierania próbek do badań.
Wykonywanie
wyżej wymienionych zadań stwarza obecnie wyznaczonym lekarzom
weterynarii, niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, najwięcej problemów.
Wymaga bowiem niejednokrotnie używania produktów leczniczych weterynaryjnych,
wyrobów medycznych, sprzętu i środków transportu oraz wykorzystywania pomieszczeń
zakładu leczniczego dla zwierząt do wykonywania czynności urzędowych.

Zawieranie umowy zlecenia z zakładami leczniczymi dla zwierząt w zakresie
wykonywania wyżej wymienionych czynności ułatwi sprawną realizację programów
zwalczania chorób zakaźnych zwierząt współfinansowanych przez Komisję Europejską, w
szczególności programu zwalczania choroby Aujeszkyego u świń. Pozwoli to w przyszłości
na uzyskanie przez Rzeczpospolitą Polską statusu państwa urzędowo wolnego od chorób
zakaźnych, co będzie miało pozytywne skutki społeczne, jak i gospodarcze. W szczególności
w przypadku uzyskania statusu państwa wolnego od choroby Aujeszkyego będzie możliwy
handel świniami z państwami, które taki status już posiadają.
Należy zauważyć, że przedstawiony komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o
Inspekcji Weterynaryjnej (druk nr 1024) nie jest spójny z ustawą z dnia 18 grudnia 2003 r. o
zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95). W ustawie tej wskazano,
że zakład leczniczy dla zwierząt jest placówką ochrony zdrowia i dobrostanu zwierząt
utworzoną w celu świadczenia usług z zakresu medycyny weterynaryjnej (tj. usług
weterynaryjnych). Usługa weterynaryjna jest natomiast, zgodnie z przepisami tej ustawy,
czynnością mającą na celu zachowanie, ratowanie lub poprawę zdrowia zwierząt i ich
produkcyjności, polegającą w szczególności na:
1) badaniu stanu zdrowia zwierząt;
2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt;
3) leczeniu zwierząt;
4) udzielaniu porad i konsultacji;
5) pielęgnacji zwierząt;
6) wydawaniu opinii i orzeczeń;
7) wykonywaniu czynności związanych z określeniem zdolności rozrodczych zwierząt i ich
zaburzeń oraz biotechniką rozrodu;
8) wykonywaniu detalicznego obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi, paszami
leczniczymi oraz wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach;
9) wykonywaniu badań laboratoryjnych i innych badań diagnostycznych (usług
laboratoryjnych).

Nie wszystkie czynności wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, będące przedmiotem wyznaczenia, mieszczą się więc w
zakresie pojęcia „usług weterynaryjnych” i mogą być wykonywane przez zakłady lecznicze
dla zwierząt.
Należy również podkreślić, że propozycja umożliwienia powierzania zakładom
leczniczym dla zwierząt także zadań Inspekcji Weterynaryjnej związanych z nadzorem nad
produktami pochodzenia zwierzęcego, w tym sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt
rzeźnych, jest niespójna z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne

2
przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów
pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z
30.04.2004, str. 206, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str.
75).

Zadania Inspekcji Weterynaryjnej w rzeźniach, zakładach przetwórstwa dziczyzny
oraz w zakładach rozbioru mięsa wprowadzających świeże mięso do obrotu muszą być
wykonywane przez urzędowych lekarzy weterynarii, posiadających odpowiednie kwalifikacje
zawodowe, którymi zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej,
są także lekarze weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności przez
powiatowego lekarza weterynarii. Definicja „urzędowego lekarza weterynarii”, zawarta w
rozporządzeniu nr 854/2004, wyraźnie wskazuje, że jest to konkretny lekarz weterynarii
uprawniony zgodnie z tym rozporządzeniem, do działania w takim charakterze i wyznaczony
przez właściwy organ, w tym przypadku przez powiatowego lekarza weterynarii, co stoi w
sprzeczności z przedstawioną propozycją zawierania umów z zakładami leczniczymi dla
zwierząt, np. na sprawowanie nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, czy przeprowadzanie
badania mięsa zwierząt łownych.
Dodatkowo
umożliwienie zlecania wystawiania świadectw zdrowia zakładom
leczniczym dla zwierząt, jak to zakłada projekt ustawy, będzie stało w sprzeczności również
z art. 26 obowiązującej ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej,
zgodnie z którym świadectwa zdrowia mogą być wystawiane jedynie przez organ Inspekcji
Weterynaryjnej lub upoważnionego przez ten organ urzędowego lekarza weterynarii,
przeszkolonego w tym zakresie i posiadającego odpowiednią wiedzę i kompetencje.
Należy podkreślić, że powierzenie wykonywania ww. zadań wiąże się zarówno z
uprawnieniami, w jakie podmiot zostaje wyposażony (np. wydawanie decyzji w sprawie
mięsa, czy wystawianie świadectw zdrowia), jak i z niezwykle restrykcyjnymi wymaganiami,
jakie podmiot ten w zakresie przygotowania zawodowego powinien spełniać, określonymi
m.in. w rozporządzeniach (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29
kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia
zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia
zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1, Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200) i nr 854/2004. W związku z powyższym musi
istnieć możliwość ustalenia bezpośredniej odpowiedzialności za zadania powierzone do
wykonania, co przeczy idei wyznaczania przez powiatowego lekarza weterynarii zakładów
leczniczych dla zwierząt, a nie konkretnych, odpowiednio przygotowanych zawodowo osób.

3

Ponadto w związku z nadaniem nowego brzmienia pkt 1 w ust. 1 w art. 16 ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, powinny zostać zmienione także
pozostałe przepisy tego artykułu, dotyczące wykonywania wyżej wymienionych czynności
przez lekarza weterynarii niebędącego pracownikiem Inspekcji Weterynaryjnej,
wyznaczonego, w drodze decyzji administracyjnej, przez powiatowego lekarza weterynarii.
Należy również podkreślić, że projekt zawarty w druku nr 1024 jest częściowo
tożsamy z rozwiązaniami przyjętymi w projekcie ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji
Weterynaryjnej (druk sejmowy nr 790 i nr 1002).
Mając na względzie powyższe oraz w związku z tym, że zmiany zaproponowane w
projekcie implikują dokonanie zmiany innych przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o
Inspekcji Weterynaryjnej w zakresie wykonywania czynności przez lekarzy weterynarii
niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, Rząd nie popiera przedmiotowego
projektu w zaproponowanym brzmieniu.

















4