Strefa parkowania: immunitet nie zwalnia z opłaty

Przeczytaj także: Gmina może dłużej dochodzić dodatkowej opłaty za parkowanie

Stosownie zaś do przepisu art. 26 § 1 ustawy organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną na wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego, sporządzonego według ustalonego wzoru. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego (§ 4). Wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego (§ 5 pkt 1). Przepis art. 1a pkt 13 ustawy wskazuje, że przez pojęcie wierzyciela – rozumie się podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym.

Natomiast w pkt 7 przywołanego przepisu określono, że pojęcie organu egzekucyjnego obejmuje – organ uprawniony do stosowania w całości lub w części określonych w ustawie środków służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków o charakterze pieniężnym lub obowiązków o charakterze niepieniężnych oraz zabezpieczenia wykonania tych obowiązków. Zaś w pkt 14 tego przepisu wskazano, że przez właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego rozumie się odpowiednio wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę lub marszałka województwa. Przepis art. 2 ustawy określa jakie obowiązki podlegają egzekucji administracyjnej. Egzekucji administracyjnej podlegają m.in. – należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie innych ustaw (art. 2 pkt 5 ustawy). Natomiast art. 5 § 1 pkt 2 ustawy stanowi, że uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w art. 2 jest organ lub instytucja bezpośrednio zainteresowana w wykonaniu przez zobowiązanego obowiązku albo powołana do czuwania nad wykonaniem obowiązku, a w przypadku braku takiej jednostki lub jej bezczynności – podmiot, na którego rzecz wydane zostało orzeczenie, lub którego interesy prawne zostały naruszone w wyniku niewykonania obowiązku.

W świetle powołanej powyżej regulacji nie ulega wątpliwości, że wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego.

Bezspornym w sprawie jest to, że wystawione w dniu [...] 2011 r. na Z. C. tytuły wykonawcze obejmowały obowiązek uiszczenia dodatkowych opłat z tytułu niezapłaconego postoju w strefie płatnego parkowania w latach 2005, 2007 i 2008.

Generalnie obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej jest obowiązkiem, który wynika z mocy samego prawa. Dla jego realizacji nie jest konieczna konkretyzacja w drodze indywidualnego aktu administracyjnego. Inaczej rzecz ujmując, obowiązek zapłaty dodatkowej opłaty wynika z przepisów prawa i nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, co poniekąd słusznie zostało podniesione przez organy. Obowiązek poniesienia takich opłat został określony w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115, ze zm.). I tak, stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

W przepisie art. 13b ust. 2 ustawy o drogach publicznych ustawodawca wskazał na cel ustalania stref płatnego parkowania, stanowiąc, że: strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej. Strefę płatnego parkowania ustala rada gminy (rada miasta) – art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się, jak to określa art.13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych, za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Ustalając strefę płatnego parkowania rada gminy (miasta) ustala też wysokość stawek ww. opłaty oraz określa sposób jej pobierania – art. 13b ust. 4 pkt 1) i 3) ustawy o drogach publicznych. Natomiast zgodnie z art. 13f ust. 1 i 2 ustawy o drogach publicznych – za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu samochodowego w strefie płatnego parkowania pobiera się opłatę dodatkową, której wysokość oraz sposób jej pobierania określa również rada gminy (rada miasta), przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 50,00 zł.

Rada Miasta, w oparciu o upoważnienie zawarte w przywołanych przepisach ustawy, w dniu [...] 2003 r. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie K, w strefie płatnego parkowania. Stosownie do § 1 uchwały – ustala się na terenie miasta K strefę płatnego parkowania na obszarze charakteryzującym się znacznym deficytem miejsc postojowych, określonym w załączniku Nr 1 do uchwały oraz wprowadza się opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w tej strefie w wysokości podanej w załączniku Nr 2. Za nieuiszczenie opłaty za parkowanie lub przekroczenie czasu opłaconego parkowania w strefie płatnego parkowania pobiera się opłatę dodatkową w wysokości 50,00 zł (§ 3 uchwały). Przedmiotowe opłaty, a więc zarówno opłatę za parkowanie w strefie płatnego parkowania, jak i opłatę dodatkową za nieuiszczenie takiej opłaty, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku – zarządca drogi (art. 13b ust. 7 i art. 13f ust. 3), którym w przypadku dróg publicznych (ulic) położonych w granicach miasta na prawach powiatu, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta (art. 19 ust. 5). Ponadto zgodnie z art. 40d ustawy o drogach publicznych opłaty określone m.in. w art. 13f ust. 1, podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Egzekucja opłaty dodatkowej następuje więc w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (należność pieniężna przekazana do egzekucji administracyjnej na podstawie innej ustawy).