Wspólność majątkowa małżeńska a upadłość małżonka

Przeczytaj także: Ogłoszenie upadłości przez firmę a jej polisa ubezpieczeniowa

Ochrona małżonka upadłego

Ochrona małżonka upadłego dłużnika polega na tym, że może on zgłosić do masy upadłości wierzytelność z tytułu udziału w majątku wspólnym. Co do zasady udziały te są równe, w związku z czym zgłoszona przez małżonka wierzytelność powinna odpowiadać połowie wartości majątku wspólnego. W przypadku zgłoszenia wierzytelności w wyższej wysokości małżonek upadłego może pośrednio domagać się ustalenia nierównych udziałów. Małżonek dłużnika może w toku postępowania zgłosić wierzytelność stanowiącą odpowiednik wartości jego udziału w majątku dorobkowym według cen z daty ogłoszenia upadłości. Skoro z chwilą ogłoszenia upadłości ustaje z mocy prawa wspólność majątkowa, a jednocześnie niedopuszczalny jest podział majątku dorobkowego, to z tą datą powstaje roszczenie pieniężne o zaspokojenie wierzytelności z tytułu udziału w tym majątku.

W przypadku upadłości likwidacyjnej wierzytelności z tego tytułu zaspokajane będą w kategorii czwartej. Wierzytelność z tego tytułu nie może być zaliczona do kategorii pierwszej, gdyż ustanie wspólności majątkowej nie następuje na skutek czynności syndyka, a z mocy prawa. Nie można jej więc zaliczyć do tego rodzaju wierzytelności. Nie są to też wierzytelności z kategorii drugiej, ani trzeciej, gdyż kategoria ta obejmuje zobowiązania publiczne. W przypadku upadłości układowej, układem obejmuje się wszystkie wierzytelności w stosunku do upadłego powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości. Data ogłoszenia upadłości małżonka jest datą ustania z mocy prawa wspólności ustawowej. Z tą też datą powstaje i jednocześnie staje się wymagalne roszczenie małżonka o zaspokojenie wierzytelności z tytułu udziału w majątku wspólnym. W takiej sytuacji wierzytelność ta nie jest objęta układem, gdyż nie powstała ona przed ogłoszeniem upadłości.

Masa upadłości nie obejmuje przedmiotów służących małżonkowi upadłego do prowadzenia działalności gospodarczej lub zawodowej. Zaliczenie określonych w tym przepisie przedmiotów do masy upadłości prowadziłoby do tego, że zaspokojeni zostaliby jedynie wierzyciele upadłego, którzy nie są wierzycielami jego małżonka. Nie uzyskaliby natomiast zaspokojenia wierzyciele małżonka upadłego, którzy nie są przecież wierzycielami upadłego i nie mogą dochodzić zaspokojenia z masy upadłości w toku postępowania upadłościowego. Wyłączeniu z masy upadłości podlegają wszelkie rzeczy, które są związane wyłącznie z prowadzoną przez małżonka upadłego działalnością gospodarczą lub zawodową, bez względu na rolę, jaką odgrywają one w toku tej działalności.

Wyłączenie dotyczy tylko tych przedmiotów, które objęte są wspólnością ustawową lub umowną. Ma więc zastosowanie do dwóch przypadków: jeżeli małżonkowie w chwili ogłoszenia upadłości pozostawali we wspólności majątkowej ustawowej lub umownej o charakterze rozszerzonym oraz wtedy, gdy ustanowienie rozdzielności majątkowej lub jej ograniczenie jest bezskuteczne wobec masy upadłości. To unormowanie jednocześnie zawiera cezurę czasową, ponieważ wyłączeniu z masy upadłości podlegają jedynie przedmioty nabyte do majątku wspólnego co najmniej na dwa lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Później nabyte przedmioty, bez względu na ich funkcjonalne znaczenie, wchodzą do masy upadłości, jeżeli nie zachodzą inne podstawy ich wyłączenia. Jeżeli natomiast przedmioty stanowią majątek odrębny małżonka upadłego bądź przypadły mu w wyniku podziału majątku wspólnego w sytuacji, gdy ustanowienie odrębności majątkowej lub jej ograniczenie jest skuteczne wobec masy upadłości, to również nie wchodzą do masy upadłości. Wyłączeniu z masy upadłości podlegają jedynie przedmioty służące do prowadzenia działalności gospodarczej lub zawodowej. Małżonek upadłego musi więc być przedsiębiorcą w rozumieniu właściwych przepisów. Z masy upadłości wyłączone są również przedmioty osobiste małżonka upadłego.