Nowa ustawa o ochronie informacji niejawnych

Przeczytaj także: Pracowniczy obowiązek zachowania tajemnicy

Ponadto, ustawa rezygnuje ze zdefiniowanych okresów obowiązywania klauzul tajności na rzecz możliwości ich zniesienia lub zmiany w przypadku ustania lub zmiany ustawowych przesłanek ochrony. Ustawa wprowadza także możliwość odwołania się odbiorcy materiału (tj. np. dokumentu chronionego jako informacja niejawna) od decyzji dotyczącej nadania klauzuli tajności do osoby, która nadała tę klauzulę (ew. przełożonego tej osoby).

W przypadku odmowy dokonania zmiany lub nieudzielenia odpowiedzi w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku, odbiorca materiału może się zwrócić odpowiednio do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (dalej „ABW”) lub Służby Kontrwywiadu Wojskowego (dalej „SKW”) o rozstrzygnięcie sporu.

Istotną zmianą jest również wskazanie, że szef ABW będzie pełnił funkcję jedynej krajowej władzy bezpieczeństwa, natomiast jej zadania wobec podmiotów sfery wojskowej będą wykonywane za pośrednictwem Szefa SKW. Krajowa władza bezpieczeństwa jest właściwa do nadzorowania systemu ochrony informacji niejawnych w stosunkach z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi. Zmiana ta zapewni ustanowienie jednej polskiej reprezentacji do kontaktów z podmiotami zagranicznymi, a przez to zlikwiduje wady dotychczasowego systemu, w którym funkcjonowały równolegle dwie krajowe władze bezpieczeństwa, tj. szefowie ABW i SKW.

Mając na względzie postęp współczesnej techniki ustawa reguluje także zasady akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego w systemach teleinformatycznych, w których mają być przetwarzane informacje niejawne. Akredytacji tej udziela na czas określony, nie dłuższy niż 5 lat, ABW lub SKW w odniesieniu do informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej, a w przypadku systemu teleinformatycznego przeznaczonego do przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” – kierownik danej jednostki organizacyjnej.

Podsumowując należy stwierdzić, że ustawa zawiera szereg rozwiązań, które w założeniu mają przyczynić się do uproszczenia systemu ochrony informacji niejawnych, oraz dostosowania go do standardów międzynarodowych oraz możliwości współczesnej techniki. Pozostaje mieć nadzieję, że powyższe cele zostaną zrealizowane, dzięki czemu obowiązujący w Polsce system ochrony informacji niejawnych przestanie odznaczać się anachronizmem oraz przewlekłością procedur postępowania.