On 2009-09-10, Marek Dyjor <m...@p...onet.pl> wrote:
> 4. Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która
> wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności
> swojego przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez
> umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia
> odróżniającego.
>
> to działa na naszą korzyść ale

MZ chodzi o publiczne zapewnienie, a nie jednostkową, niepubliczną wypowiedż
przypadkowego pracownika. Pomijając to, taka osoba to nie każda spełniająca
jeden z warunków:
- "wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego"
- "podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze [...]"

Zapewne ów pracownik nie nalezy, do żadnej z tych kategorii.
Bardzo istona jest tu też publiczność tego zapewnienia, bo z jakiej racji
sprzedawca ma odpowiadać za coś z czymś się nie miał możliwości zapoznać.

> Art. 5.
> Sprzedawca nie jest związany zapewnieniem, o którym mowa w art. 4, jeżeli
> wykazał, że zapewnienia tego nie znał ani, oceniając rozsądnie, znać nie
> mógł albo że nie mogło ono mieć wpływu na decyzję kupującego o zawarciu
> umowy, albo też że jego treść sprostowano przed zawarciem umowy.

No właśnie.

> troche to głupio jest wszytsko napsiane, ale cała ta ustawa jest w sumei tak
> pisana jakby miala napędzać klientów prawnikom a nie łatwo rozwiązywac spory
> konsument sprzedawca.
> imho takie rpawo powinno być proste i klarowne a nie opierac sie na samych
> dwuznacznikach.

Ustawa jest w moim odczuciu klarowna, natomiast niewiele praktycznych
udogodnień z niej wynika. Jedyne to termin 14to dniowy i domniemanie
niezgodności w początkowym okresie. Reszta to wolna amerykanka.

--
Marcin