W dniu 28.03.2011 22:56, Marek Dyjor pisze:
> Przemysław Adam Śmiejek wrote:
>> No i konsekwencją jest oddanie pieniędzy.
> Z odsetkami...
> Jakie to proste. Ukradnę oddam za kilka lat i po problemie.

Zakładając, że takie było założenie pierwotne. A w opisywanym przypadku
nie było. Był najpierw grzech, później upamiętanie i wynikająca z niego
chęć naprawienia uczynionych krzywd.

>> Ja wiem, że zapłatą za grzech jest śmierć, ale nie na tym ten cytat
>> się kończy.
> Zapłatą za grzech jest pokuta

Ale to w starym przymierzu. Nowe Przymierze mówi, że

(Rz 6:23) Albowiem zaplata za grzech jest śmierć, lecz darem laski Bożej
jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Poza tym:

(Rz 3:23) Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej,

na szczęście jednak

(Rz 3:24) a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego laski, przez
odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie.

Zycie chrześcijanina jest nieustanną walką pomiędzy "starym", a "nowym"
człowiekiem. Jest wiec pokutą. Jezus stał się doskonałą ofiarą za
grzechy nasze i starotestamentalne pokutowanie przez zamartwianie się
nie jest już potrzebne dla odkupienia swoich win.

Aczkolwiek chyba zdryfowaliśmy z prawnego wątku.

> i zadość uczynienie.

Odsiadka nie zadośćuczyni poszkodowanemu.

> Po pierwsze wszystko zależy od samego poszkodowanego. Jeśli on nie
> wniesie skargi to sprawa zostanie miedzy wami. Jeśłi przeprosisz
> uzasadnisz czemu tak źle postapiłeś, zadość uczynisz, to masz sznse na
> odpuszczenie.

Tylko trochę zdryfowaliśmy z prawo na psychologia. Nie jest przecie
powiedziane w opisywanym przykładzie, że poszkodowany jest skory do
wybaczania nawet pierwotnych 2 razy.

>> Sensowne to jest maksymalnie pokrycie tamtych strat, łącznie z
>> odsetkami. Ale bez przesady. Zmarnowania życia rodziny nic nikomu nie
>> przyniesie.
> hm...

No właśnie.


--
Przemysław Adam Śmiejek

Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych,
ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba,
aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (Ef 4,29)