Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Peru o przekazywaniu osób skazanych, podpisanej w Limie dnia 27 maja 2014 r.

kontaktów z rodziną i uczestniczenie w innych zadaniach resocjalizujących
w zrozumiałym języku, jest najistotniejszym skutkiem społecznym zawarcia tej
Umowy.
Skutki finansowe wynikające z wejścia w życie Umowy nie będą znaczne w skali
budżetu państwa. Z informacji uzyskanej z Komendy Głównej Policji wynika, iż koszt
konwoju jednego skazanego z Peru wynosi ok. 43 000 zł. Koszty te tymczasowo ponosi
Skarb Państwa. Jednakże możliwość zasądzenia od skazanego zwrotu kosztów daje
Kodeks postępowania karnego. W postanowieniu o przekształceniu kary sąd polski
rozstrzyga o kosztach procesu, zaliczając do nich m.in. wydatki związane
z tłumaczeniami pism i dokumentów oraz transportem i konwojem. Orzeczenie
w przedmiocie kosztów wydawane jest na podstawie przepisów działu XIV k.p.k.
(koszty procesu). Sąd może zasądzić od skazanego zwrot kosztów na rzecz Skarbu
Państwa (art. 627 w zw. z art. 618 § 1 pkt 13 k.p.k.).
Zobowiązania strony polskiej będą finansowane w ramach limitu wydatków
właściwych dysponentów części budżetowych przewidzianych corocznie w ustawie
budżetowej (Ministra Sprawiedliwości – m.in. koszty tłumaczeń, oraz ministra
właściwego do spraw wewnętrznych – koszty konwoju) i nie będą stanowiły tytułu do
zwiększenia wydatków zarówno w roku ratyfikacji, jak i latach następnych.
Umowa nie wywrze skutków gospodarczych i politycznych.
Umowa podlega w Polsce ratyfikacji w trybie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 5 Konstytucji RP
i art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych
(Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.), bowiem dotyczy wolności, praw i obowiązków
obywatelskich określonych w Konstytucji (art. 41, art. 42 i art. 52 Konstytucji) oraz
spraw uregulowanych w ustawie – Kodeks postępowania karnego. W związku z tym, że
Umowa zawiera przepisy samowykonalne, nie będzie zachodziła konieczność
dokonywania zmian prawa wewnętrznego, bowiem będzie mogła ona być stosowana
bezpośrednio, mając pierwszeństwo przed ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (art. 91 ust. 1 i 2 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r.).


4