Rządowy projekt ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych

– 10 –
Art. 14. Podanie zwierzęciu podczas wykorzystywania w procedurze produktów
leczniczych lub produktów leczniczych weterynaryjnych, które uniemożliwiają lub utrudniają
okazywanie bólu, jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy:
1)
jednocześnie zastosuje się u tego zwierzęcia znieczulenie ogólne, znieczulenie
miejscowe, produkty lecznicze lub produkty lecznicze weterynaryjne o działaniu
przeciwbólowym;
2)
uzyska się zgodę lokalnej komisji etycznej do spraw doświadczeń na zwierzętach – na
podstawie przedstawionego przez użytkownika uzasadnienia naukowego, do którego
zostały dołączone dane dotyczące schematu zastosowania znieczulenia ogólnego lub
miejscowego lub produktów leczniczych lub produktów leczniczych weterynaryjnych
o działaniu przeciwbólowym.
Art. 15. 1. Zwierzęciu pozostawionemu przy życiu po zakończeniu procedury zapewnia
się:
1)
opiekę, a w przypadku gdy jest to konieczne – także opiekę lekarsko-weterynaryjną;
2)
warunki utrzymania odpowiednie do jego stanu zdrowia i gatunku.
2. Użytkownik może przywrócić zwierzę pozostawione przy życiu po wykorzystaniu
w procedurze do siedliska przyrodniczego właściwego dla gatunku tego zwierzęcia albo
znaleźć dla niego nowego opiekuna jedynie wówczas, gdy:
1)
pozwala na to stan zdrowia tego zwierzęcia;
2)
nie istnieje zagrożenie zdrowia ludzi lub zwierząt lub środowiska naturalnego;
3)
zwierzę to będzie miało zapewnione warunki utrzymania odpowiednie do jego stanu
zdrowia i gatunku.
Art. 16. 1. W przypadku podjęcia decyzji o uśmierceniu zwierzęcia wykorzystanego
w procedurze, zwierzę uśmierca osoba posiadająca kwalifikacje określone w art. 21 ust. 4,
wyłącznie przy zastosowaniu metod określonych w załączniku nr IV do dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony
zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych.
2. Zwierzę uśmierca się w sposób ograniczający do minimum ból, cierpienie lub dystres.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do uśmiercenia zwierzęcia, którego tkanki lub narządy
mają być wykorzystane w celach określonych w art. 3.
– 11 –
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku nagłej konieczności uśmiercenia
zwierzęcia ze względu na jego dobrostan, zagrożenie zdrowia ludzi lub zwierząt lub
środowiska naturalnego.
Rozdział 3
Wymagania dotyczące prowadzenia działalności w zakresie wykorzystywania zwierząt
do celów naukowych lub edukacyjnych
Art. 17. 1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wykorzystywania zwierząt do
celów naukowych lub edukacyjnych jest obowiązany utrzymywać takie zwierzęta w ośrodku:
1)
w którym zostały zapewnione odpowiednie dla danego gatunku zwierząt warunki
środowiskowe, w tym możliwość zaspokajania potrzeb fizjologicznych i etologicznych
utrzymywanych zwierząt;
2)
który został wyposażony w urządzenia i sprzęt dostosowane do potrzeb i cech gatunków
zwierząt w nim utrzymywanych.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zapewnić zwierzętom
utrzymywanym w ośrodku:
1)
opiekę gwarantującą dobrostan i utrzymanie prawidłowego stanu zdrowia, w tym:
a)
codzienną kontrolę warunków środowiskowych,
b)
niezwłoczne usuwanie nieprawidłowości stwierdzonych w zakresie warunków
środowiskowych, dobrostanu i stanu zdrowia;
2)
transport w warunkach odpowiednich dla danego gatunku, zgodnie z wymaganiami
określonymi w przepisach o ochronie zwierząt i o ochronie zdrowia zwierząt oraz
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
Art. 18. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wykorzystywania zwierząt do
celów naukowych lub edukacyjnych jako użytkownik może prowadzić działalność
w ośrodku, który oprócz spełniania wymagań określonych w art. 17, jest:
1)
dostosowany do rodzaju i liczby wykonywanych procedur;
2)
zaprojektowany i wyposażony tak, aby:
a)
zapewnić uzyskiwanie wiarygodnych wyników procedur,
b)
przy wykonywaniu procedur ograniczyć do minimum ból, cierpienie, dystres lub
możliwość trwałego uszkodzenia organizmu wykorzystywanych zwierząt.
– 12 –
Art. 19. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
minimalne wymagania:
1)
jakie powinien spełniać ośrodek,
2)
w zakresie opieki nad zwierzętami utrzymywanymi w ośrodku
– biorąc pod uwagę potrzeby fizjologiczne i etologiczne gatunków zwierząt utrzymywanych
w ośrodku oraz konieczność zapewnienia utrzymywanym w nim zwierzętom dobrostanu
i prawidłowego stanu zdrowia, a także właściwych warunków opieki.
Art. 20. Podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1, wyznacza do sprawowania opieki nad
zwierzętami utrzymywanymi w ośrodku osobę, która:
1)
ma wykształcenie co najmniej zasadnicze zawodowe;
2)
odbyła szkolenie w zakresie opieki nad zwierzętami przeznaczonymi do wykorzystania
lub wykorzystywanymi w procedurach;
3)
odbyła 3-miesięczną praktykę w zakresie opieki nad zwierzętami przeznaczonymi do
wykorzystania lub wykorzystywanymi w procedurach, pod nadzorem lekarza
weterynarii lub osoby wskazanej przez hodowcę, dostawcę lub użytkownika.
Art. 21. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 18, wyznacza osobę odpowiedzialną za
planowanie procedur i doświadczeń oraz za ich przeprowadzenie, która ma wiedzę na temat
gatunków zwierząt wykorzystywanych w tych procedurach i posiada:
1)
stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk biologicznych, farmaceutycznych,
medycznych, weterynaryjnych lub rolniczych, ukończone szkolenie w zakresie
przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach oraz co najmniej 3-letni staż pracy
umożliwiający uzyskanie praktycznych umiejętności w tym zakresie albo
2)
stopień naukowy doktora w dziedzinach nauk innych niż wymienione w pkt 1 albo
dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku studiów w dziedzinie nauk
biologicznych, farmaceutycznych, medycznych, weterynaryjnych lub rolniczych oraz
ukończone studia podyplomowe lub szkolenie w zakresie przeprowadzania doświadczeń
na zwierzętach, a także co najmniej 4-letni staż pracy umożliwiający uzyskanie
praktycznych umiejętności w tym zakresie.
2. Podmiot, o którym mowa w art. 18, wyznacza do wykonywania procedur osobę, która
posiada:
1)
dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku studiów w dziedzinie nauk
biologicznych, farmaceutycznych, medycznych, weterynaryjnych lub rolniczych
– 13 –
i ukończone szkolenie w zakresie przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach oraz
która co najmniej przez rok uczestniczyła w wykonywaniu procedur pod nadzorem
osoby wyznaczonej przez użytkownika i uzyskała praktyczne umiejętności w tym
zakresie albo
2)
dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku studiów innym niż wymieniony
w pkt 1 i ukończone studia podyplomowe lub szkolenie w zakresie przeprowadzania
doświadczeń na zwierzętach oraz która co najmniej przez 2 lata uczestniczyła
w wykonywaniu procedur pod nadzorem osoby wyznaczonej przez użytkownika
i uzyskała praktyczne umiejętności w tym zakresie, albo
3)
wykształcenie średnie i przygotowanie zawodowe zgodne z zakresem wykonywanych
procedur oraz która co najmniej przez 2 lata uczestniczyła w wykonywaniu procedur
pod nadzorem osoby wyznaczonej przez użytkownika i uzyskała praktyczne
umiejętności w tym zakresie.
3. Podmiot, o którym mowa w art. 18, wyznacza do:
1)
uczestniczenia w wykonywaniu procedur osobę, która:
a)
jest studentem lub
b)
wykonuje czynności techniczne związane z obsługą zwierząt
– i odbyła szkolenie w zakresie postępowania ze zwierzętami przeznaczonymi do
wykorzystania lub wykorzystywanymi w procedurach;
2)
uśmiercania zwierząt wykorzystywanych w procedurze osobę, która:
a)
ma wykształcenie co najmniej zasadnicze zawodowe,
b)
odbyła szkolenie w zakresie metod uśmiercania zwierząt wykorzystywanych
w procedurach,
c)
odbyła 3-miesięczną praktykę w zakresie wykonywania czynności związanych
z uśmiercaniem zwierząt wykorzystywanych w procedurach, pod nadzorem lekarza
weterynarii lub osoby, która przeprowadza uśmiercanie w ośrodku użytkownika.
Art. 22. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, zakres
programów szkoleń, praktyk i staży, o których mowa w art. 20, art. 21 i art. 24 ust. 2, oraz
wzory dokumentów potwierdzających ich ukończenie, mając na względzie zapewnienie
uczestnikom szkoleń uzyskania wiedzy i umiejętności praktycznych niezbędnych do
prawidłowego wykonywania czynności wymienionych w art. 20 i art. 21 oraz zadań,
o których mowa w art. 24 ust. 1.
– 14 –
Art. 23. Podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1, zawiera z lekarzem weterynarii
umowę o świadczenie w ośrodku usług weterynaryjnych w rozumieniu ustawy z dnia
18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt.
Art. 24. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1, wyznacza w ośrodku osobę
odpowiedzialną za:
1)
nadzór nad:
a)
osobami sprawującymi opiekę nad zwierzętami utrzymywanymi w ośrodku,
b)
dobrostanem zwierząt utrzymywanych w ośrodku;
2)
zapewnienie osobom, o którym mowa w art. 20 i art. 21, dostępu do informacji
dotyczących gatunków zwierząt utrzymywanych w ośrodku;
3)
organizację szkoleń dla osób, o których mowa w art. 20 i art. 21.
2. Do wykonywania zadań określonych w ust. 1 wyznacza się osobę, która:
1)
posiada co najmniej średnie wykształcenie oraz tytuł zawodowy technika w zawodach
związanych z chowem lub hodowlą zwierząt;
2)
odbyła szkolenie w zakresie niezbędnym do sprawowania nadzoru nad osobami
sprawującymi opiekę nad zwierzętami;
3)
ma co najmniej 2-letni staż pracy na stanowisku związanym ze sprawowaniem opieki
nad zwierzętami.
Art. 25. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1, zapewnia w ośrodku realizację
zadań w zakresie dobrostanu zwierząt polegających na:
1)
udzielaniu porad:
a)
w sprawach związanych z zapewnieniem dobrostanu zwierząt,
b)
dotyczących obowiązku stosowania zasad zastąpienia, ograniczenia
i udoskonalenia,
c)
w sprawie:
–
znalezienia nowego opiekuna dla zwierząt, które nie będą wykorzystywane
w procedurach,
–
prowadzenia rehabilitacji zwierząt dzikich przed przywróceniem ich do
siedliska przyrodniczego,
d)
w sprawach związanych z organizowanymi szkoleniami;
2)
opracowywaniu i dokonywaniu przeglądu wewnętrznych zasad postępowania ze
zwierzętami utrzymywanymi w ośrodku;