Rządowy projekt ustawy o świadczeniu odszkodowawczym przysługującym w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą

Druk nr 1499


Warszawa, 18 czerwca 2013 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-117-12




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o świadczeniu odszkodowawczym
przysługującym w razie wypadku lub
choroby pozostających w związku ze
służbą z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Spraw
Wewnętrznych.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o świadczeniu odszkodowawczym przysługującym w razie wypadku lub choroby
pozostających w związku ze służbą
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przyznawania i wypłaty świadczenia
odszkodowawczego przysługującego w razie wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem służby, zwanego dalej „wypadkiem”, lub choroby pozostającej w związku ze
szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, zwanej dalej „chorobą”, zasady i tryb
ustalania okoliczności i przyczyn wypadku oraz ustalania związku choroby ze szczególnymi
warunkami lub właściwościami służby.
Art. 2. Świadczenie odszkodowawcze przysługuje:
1)
funkcjonariuszowi Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura
Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu oraz
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwanego dalej „funkcjonariuszem”, który doznał
stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku albo choroby;
2)
uprawnionym członkom rodziny funkcjonariusza, który zmarł wskutek wypadku albo
choroby.
Art. 3. 1. Za wypadek uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną,
powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło podczas:
1)
wykonywania lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych albo poleceń
przełożonych;
2)
wykonywania lub w związku z wykonywaniem czynności w interesie służby, nawet bez
polecenia przełożonych;
3)
uczestniczenia lub w związku z uczestniczeniem w obowiązkowych zajęciach
związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i sprawności fizycznej
funkcjonariuszy;
– 2 –
4)
wykonywania lub w związku z wykonywaniem funkcji lub zadań zleconych przez
działający w służbie związek zawodowy funkcjonariuszy albo organizacje zawodowe
lub społeczne;
5)
ratowania lub w związku z ratowaniem ludzi z grożącego niebezpieczeństwa lub
ratowaniem mienia Skarbu Państwa przed zniszczeniem lub zagarnięciem;
6)
udzielania lub w związku z udzielaniem przedstawicielowi organu państwowego
pomocy przy spełnianiu przez niego czynności urzędowych.
2. Przez uraz należy rozumieć uszkodzenie tkanek ciała lub narządów wskutek działania
czynnika zewnętrznego.
Art. 4. 1. Za chorobę uznaje się chorobę spowodowaną działaniem czynników
szkodliwych występujących w środowisku służby albo chorobę, która została wymieniona
w wykazie chorób pozostających w związku z pełnieniem służby.
2. Za uszczerbek na zdrowiu doznany wskutek wypadku albo choroby, zwany dalej
„uszczerbkiem na zdrowiu”, uznaje się:
1)
stały uszczerbek na zdrowiu, przez który należy rozumieć takie naruszenie fizycznej lub
psychicznej sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu
nierokujące poprawy, albo
2)
długotrwały uszczerbek na zdrowiu, przez który należy rozumieć takie naruszenie
fizycznej lub psychicznej sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie
czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, jednak rokuje poprawę.
3. Stopień uszczerbku na zdrowiu ustala się w procentach, przy czym suma procentów
uszczerbków ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń nie może przekraczać 100%.
Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o „kierowniku jednostki organizacyjnej”, należy
przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełnił służbę
w chwili wypadku lub ustalenia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek choroby.
Art. 6. W sprawach nieuregulowanych w ustawie w postępowaniu w sprawie
przyznania jednorazowego odszkodowania stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267).
– 3 –
Rozdział 2
Zasady przyznawania świadczenia odszkodowawczego
Art. 7. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz albo
funkcjonariusz zwolniony ze służby:
1)
pozostając w służbie, doznał uszczerbku na zdrowiu lub zmarł wskutek wypadku
w ciągu 3 lat od dnia wypadku;
2)
doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby powstałej w służbie lub w ciągu 3 lat od
dnia zwolnienia ze służby;
3)
zmarł wskutek choroby powstałej w służbie lub w ciągu 3 lat od dnia ustalenia
uszczerbku na zdrowiu wskutek tej choroby, nie później jednak niż w ciągu 3 lat od dnia
zwolnienia ze służby.
Art. 8. 1. Jednorazowe odszkodowanie nie przysługuje funkcjonariuszowi:
1)
w razie wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez
właściwy organ umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie funkcjonariusza
naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, w przypadku gdy jego przełożeni
zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i sprawowali we właściwy sposób
nadzór nad ich przestrzeganiem, a funkcjonariusz posiadał potrzebne umiejętności do
wykonywania określonych czynności i był przeszkolony w zakresie tych przepisów;
2)
w razie wypadku, do którego przyczyniło się zachowanie funkcjonariusza spowodowane
stanem po spożyciu alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych lub
innych substancji o podobnym działaniu;
3)
jeżeli uszczerbek na zdrowiu został spowodowany przez niego z winy umyślnej.
2. W przypadku podejrzenia, że do wypadku przyczyniło się zachowanie
funkcjonariusza spowodowane stanem po spożyciu alkoholu, środków odurzających,
substancji psychotropowych lub innych substancji o podobnym działaniu, funkcjonariusz jest
obowiązany poddać się odpowiednim badaniom w celu wyeliminowania takiego podejrzenia.
W przypadku odmowy poddania się badaniu jednorazowe odszkodowanie nie przysługuje.
Art. 9. W razie śmierci funkcjonariusza wskutek wypadku lub choroby jednorazowe
odszkodowanie przysługuje uprawnionym członkom jego rodziny:
1)
małżonkowi, z wyjątkiem przypadku orzeczonej separacji,
2)
dzieciom własnym, dzieciom drugiego małżonka, dzieciom przysposobionym oraz
przyjętym na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, w tym
– 4 –
również w ramach rodziny zastępczej, wnukom, rodzeństwu i innym dzieciom, jeżeli
w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki wymagane do uzyskania renty
rodzinnej,
3)
rodzicom, osobom przysposabiającym, macosze i ojczymowi, jeżeli w dniu śmierci
funkcjonariusza prowadzili z nim wspólne gospodarstwo domowe lub jeżeli
funkcjonariusz bezpośrednio przed śmiercią znacząco przyczyniał się do ich utrzymania
albo jeżeli ustalone zostało wyrokiem lub ugodą sądową prawo do alimentów ze strony
tego funkcjonariusza
– zwanym dalej „uprawnionymi członkami rodziny”.
Art. 10. Podstawę obliczenia wysokości jednorazowego odszkodowania stanowi
przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim roku,
ogłaszane do celów emerytalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, stosowane, poczynając od
drugiego kwartału każdego roku przez jeden rok, zwane dalej „przeciętnym
wynagrodzeniem”.
Art. 11. 1. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego
wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu.
2. Jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia uszczerbek na zdrowiu, który był
podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, zwiększy się co najmniej o 10 punktów
procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o 20% przeciętnego wynagrodzenia
za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego było
ustalone to odszkodowanie.
3. Jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o kwotę stanowiącą 3,5-krotność
przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli funkcjonariusz, wskutek wypadku lub choroby, został
uznany za niezdolnego do służby ze znacznym ograniczeniem sprawności organizmu lub
niezdolnego do samodzielnej egzystencji.
4. Zwiększenie jednorazowego odszkodowania przysługuje, jeżeli zmiany w stanie
zdrowia funkcjonariusza uzasadniające przyznanie tego odszkodowania nastąpiły
w terminach określonych w art. 7 pkt 1 i 2.
Art. 12. 1. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawniony tylko jeden
członek rodziny funkcjonariusza, jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości:
1)
18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionym jest małżonek lub dziecko;