Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane

Druk nr 959

Warszawa, 9 września 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-140-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Prawo budowlane.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.


(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Prawo budowlane

Art.
1.
W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane
(Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.1)) w art. 48 wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ust. 2 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy
i
zagospodarowania terenu, w przypadku braku
obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego,”;
2) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta
o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania
terenu, w przypadku braku
obowiązującego planu zagospodarowania przestrzen-
nego;”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.



____________
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170,
poz. 1217, z 2007 r. Nr 88, poz. 587, Nr 99, poz. 665, Nr 127, poz. 880, Nr 191, poz. 1373 i Nr 247,
poz. 1844 oraz z 2008 r. Nr 123, poz. 803.
6-09-tg

U Z A S A D N I E N I E


Przedmiotowy projekt ustawy stanowi realizację wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2007 r., P 37/06 (Dz. U. Nr 247, poz. 1844).
W wyroku tym Trybunał orzekł o niezgodności art. 48 ust. 2 pkt 1 lit. b i art. 48
ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r.
Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), w częściach obejmujących wyrażenie „w dniu
wszczęcia postępowania”, z wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej zasadą sprawiedliwości społecznej oraz z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
W stanie prawnym obowiązującym do dnia 29 grudnia 2007 r. (ogłoszenie
sentencji wyroku) warunkiem zalegalizowania samowoli budowlanej dokonanej
na terenie, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, było dysponowanie decyzją o warunkach zabudowy, ostateczną
w dniu wszczęcia postępowania rozbiórkowego. Natomiast na terenie, na którym
plan miejscowy obowiązuje, warunkiem legalizacji samowoli było uzyskanie
zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy
z ustaleniami tego planu, przy czym nie przewidziano obostrzeń co do daty
takiego zaświadczenia. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, zróżnicowanie
sytuacji prawnej podmiotów wynikające z kwestii obowiązywania lub
nieobowiązywania planu miejscowego, czyli przyczyn od nich niezależnych,
godzi w zasady sprawiedliwości społecznej i równości wobec prawa.
Ponieważ samowola budowlana, zgodnie z art. 48 ust. 2 Prawa budowlanego,
może zostać zalegalizowana pod warunkiem zgodności albo z miejscowym
planem zagospodarowania przestrzennego albo, jak wskazuje Trybunał,
z „generalnym”
porządkiem planistycznym ukształtowanym przepisami
szczególnymi, sam termin uzyskania ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy
nie może mieć znaczenia, gdyż nie kształtuje praw ani obowiązków
zainteresowanych podmiotów. Zróżnicowanie sytuacji poszczególnych
podmiotów zależnie od tego, czy na danym terenie obowiązuje czy też nie

2
obowiązuje plan miejscowy, a także uzależnienie możliwości legalizacji
samowoli budowlanej, na terenie nieobjętym planem miejscowym, od daty
uzyskania ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy było, jak wskazywał
Trybunał, nie do pogodzenia z ww. zasadami konstytucyjnymi.
Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 20 grudnia 2007 r., P 37/06, a także kierując się zaleceniami zawartymi
w sentencji tego wyroku, w projekcie ustawy wyraźnie zaznaczono, że sprawca
samowoli budowlanej ubiegający się o jej legalizację, w przypadku braku
miejscowego planu zagospodarowania terenu, musi przedstawić ostateczną
decyzję o warunkach zabudowy, bez względu na termin jej uzyskania.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projektowana ustawa nie podlega notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym
w przepisach dotyczących sposobu funkcjonowania krajowego systemu
notyfikacji norm i aktów prawnych.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) projekt ustawy został
zamieszczony w
Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum
Legislacji. Nie zgłoszono uwag w trybie ww. ustawy.





3
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

I.
Cel projektowanej ustawy
Projekt ustawy stanowi realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 20 grudnia 2007 r., P 37/06. Zaproponowana zmiana ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, zgodnie z zaleceniami Trybunału
Konstytucyjnego, umożliwia ubieganie się o legalizację samowoli
budowlanej w przypadku braku planu miejscowego, po przedstawieniu
ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy bez względu na termin jej
uzyskania.

II. Podmioty, na które oddziałuje projektowana ustawa
Projekt ustawy będzie oddziaływał na obywateli ubiegających się
o legalizację samowoli budowlanej, przez zrównanie ich sytuacji prawnej,
bez względu na fakt obowiązywania na danym terenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego.

III. Wyniki konsultacji społecznych
W związku z tym, że projekt realizuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 20 grudnia 2007 r., P 37/06 (Dz. U. Nr 247, poz. 1844) odstąpiono od
przeprowadzenia konsultacji społecznych.

IV. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa
i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Wejście w życie projektu ustawy nie wpłynie na sektor finansów
publicznych.