Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji Sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych, sporządzonej w Sztokholmie dnia 22 maja 2001 r.

Druk nr 428

Warszawa, 11 kwietnia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-193-07



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o ratyfikacji Konwencji Sztok-
holmskiej w sprawie trwałych
zanieczyszczeń organicznych, sporzą-
dzonej w Sztokholmie dnia

22 maja 2001 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodno ci
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister rodowiska.


(-) Donald Tusk

Projekt
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 22 maja 2001 r. została podpisana w Sztokholmie Konwencja
Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde
z postanowień w niej zawartych,
– jest
przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
– będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią
Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia



PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
PREZES RADY MINISTRÓW
4-06-dg
Projekt


U S T A W A
z dnia



o ratyfikacji Konwencji Sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń
organicznych, sporządzonej w Sztokholmie dnia 22 maja 2001 r.


Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji Sztokholmskiej w sprawie
trwałych zanieczyszczeń organicznych, sporządzonej w Sztokholmie dnia
22 maja 2001 r.


Art.
2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia.
4-05-dg
U Z A S A D N I E N I E

1. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Konwencją Sztokholmską
Podstawowym celem związania Rzeczypospolitej Polskiej postanowieniami
Konwencji w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych, sporządzonej
w Sztokholmie dnia 22 maja 2001

r., zwanej dalej „Konwencją
Sztokholmską”, jest ochrona zdrowia ludzkiego i środowiska przed
negatywnym oddziaływaniem 12 trwałych zanieczyszczeń organicznych
(TZO). Charakteryzują się one dużą toksycznością, dobrą rozpuszczal-
nością w tłuszczach i podlegają biokumulacji. Ze względu na zagrożenie,
jakie stwarzają TZO dla ludzi i dla środowiska, bardzo ważne i warte wysiłku
całej wspólnoty międzynarodowej, w tym także Rzeczypospolitej Polskiej,
jest podjęcie działań na rzecz:
utrzymania przyjętych ograniczeń w ich produkcji i użytkowaniu oraz
doprowadzenia do pełnego zakazu ich stosowania,
unieszkodliwiania zarówno ich zapasów, jak i odpadów zawierających
TZO,
ograniczania ich emisji/uwolnień z niezamierzonej produkcji,
monitoringu i kontroli ich występowania w środowisku.
Proces negocjowania Konwencji Sztokholmskiej prowadził w latach
1998 -2001 Międzyrządowy Komitet Negocjacyjny, powołany przez Radę
Zarządzającą Programu rodowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP),
w którym aktywną rolę pełnili zarówno przedstawiciele Rzeczypospolitej
Polskiej, jak i Wspólnoty Europejskiej. Konwencja Sztokholmska została
przyjęta na konferencji dyplomatycznej (Sztokholm, w dniach 21-23 maja
2001 r.),
a załącznik G, ustanawiający procedurę arbitrażową
i pojednawczą – zgodnie z jej postanowieniami – został przyjęty przez
Konferencję Stron w dniu 6 maja 2005 r. decyzją SC-1/2 w sprawie
rozstrzygania sporów1).


2
Według stanu na dzień 31 grudnia 2007 r. Konwencja Sztokholmska została
podpisana przez 152 sygnatariuszy (w tym Rzeczpospolitą Polską w dniu
23 maja 2001 r.), ratyfikowana przez 150 państw i Wspólnotę Europejską.
W dniu 17 maja 2004 r. Konwencja Sztokholmska weszła w życie. Spośród
państw członkowskich Unii Europejskiej Konwencja Sztokholmska nie
została podpisana przez Estonię i nie została ratyfikowana przez Irlandię,
Maltę, Polskę, Węgry i Włochy.
Potrzeba związania Konwencją Sztokholmską wynika także z postanowień
artykułu 6.2 Traktatu Akcesyjnego, zgodnie z którym Rzeczpospolita Polska
jako nowe państwo członkowskie jest zobowiązana przystąpić na warunkach
w nim ustanowionych między innymi do konwencji zawartych lub
tymczasowo stosowanych wspólnie przez obecne państwa członkowskie
i Wspólnotę Europejską. Ponadto w dniu 9 stycznia 2007 r. podczas
spotkania Grupy Roboczej do spraw Międzynarodowych Aspektów
rodowiska Komisja wezwała wszystkie państwa członkowskie do jak
najszybszej ratyfikacji Konwencji Sztokholmskiej, zgodnie z
zasadą
reprezentowania przez Wspólnotę Europejską jednolitego stanowiska na
forum międzynarodowym.
2. Różnice między dotychczasowym i projektowanym stanem prawnym
Konwencja Sztokholmska zawiera następujące podstawowe zobowiązania
dla państw-stron:
1) zobowiązanie do wprowadzenia zakazu produkcji i stosowania oraz
ograniczenia importu i eksportu następujących substancji: aldryny,
chlordanu, dieldryny, endryny, heptachloru, heksachlorobenzenu (HCB),
mireksu i toksafenu, polichlorowanych bifenyli (PCB) (artykuł 3 punkt 1
i 2 oraz załącznik A część I),
2) zobowiązanie do ograniczenia produkcji i użytkowania DDT oraz PCB
(artykuł 3 punkt 2 i załącznik B część I i II oraz załącznik A część II),
3) zobowiązanie do ograniczania uwolnień do środowiska polichlorowanych
dibenzo-p-dioksyn i dibenzofuranów (PCDD/PCDF), heksachloro-