Rządowy projekt ustawy o wypowiedzeniu Konwencji międzynarodowej o zakazie pracy nocnej kobiet, zatrudnionych w przemyśle, podpisanej w Bernie dnia 26 września 1906 roku

z pozostawaniem w polskim porządku prawnym aktu będącego w wyraźnej
sprzeczności z prawem Unii Europejskiej.
Skutki prawne: ze względu na to, że ustawodawstwo polskie nie było dostosowane
do
wymogów Konwencji międzynarodowej o zakazie pracy nocnej kobiet,
zatrudnionych w przemyśle – jej wypowiedzenie nie będzie powodowało żadnych
skutków prawnych. Równocześnie jej wypowiedzenie zlikwiduje istniejącą
niezgodność z prawem Unii Europejskiej.
Skutki społeczne, gospodarcze i finansowe: wypowiedzenie Konwencji nie
spowoduje skutków społecznych, gospodarczych i finansowych.
Zgodnie z opinią Ministra Spraw Zagranicznych, projektowana regulacja jest
zgodna z prawem Unii Europejskiej.

IV. Tryb wypowiedzenia Konwencji
Konwencja międzynarodowa o zakazie pracy nocnej kobiet zatrudnionych
w przemyśle dotyczy praw i wolności obywatelskich określonych w Konstytucji
oraz odnosi się do spraw uregulowanych w ustawach. Konwencja ta, na podstawie
art. 89 ust. 1 Konstytucji RP, podlega wypowiedzeniu za uprzednią zgodą wyrażoną
w ustawie. Wypowiedzenie Konwencji nie rozszerzy ani nie ograniczy praw
i wolności zawartych w Konstytucji.
Przy wyborze trybu wypowiedzenia danej umowy rozstrzygające znaczenie ma
zastosowany tryb związania się daną umową. Jak wynika z treści noty Strony
polskiej z dnia 14 stycznia 1921 r. do depozytariusza ww. Konwencji,
Rzeczpospolita Polska przystąpiła do przedmiotowej Konwencji w wykonaniu
art. 19 Traktatu między Państwami Sprzymierzonymi i Stowarzyszonymi a Polską,
podpisanego w Wersalu 28 czerwca 1919 r., zgodnie z ustawą z dnia 31 lipca
1919 r. (Dz. U. z 1920 r. Nr 110, poz. 728).
Z uwagi zatem na fakt, iż związanie się Rzeczypospolitej Polskiej powyższym
Traktatem nastąpiło za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, a także biorąc pod
uwagę treść art. 241 ust. 1 Konstytucji RP oraz fakt, iż powyższa Konwencja

8
dotyczy praw i wolności określonych w Konstytucji RP (art. 33), należy stwierdzić,
iż prawidłowym trybem wypowiedzenia Konwencji będzie tryb określony w art. 89
ust. 1 Konstytucji RP.
Fakt, iż w obecnym systemie prawnym postanowienia tejże Konwencji nie są
stosowane, nie może sam w sobie uzasadniać odstąpienia od trybu wypowiedzenia
za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.
Konieczność jak najszybszego wypowiedzenia niniejszej Konwencji wynika z faktu
jej oczywistej niezgodności z prawem Unii Europejskiej oraz jej faktycznym
niestosowaniem (pomimo treści art. 9 oraz art. 91 ust. 2 Konstytucji RP).
W świetle powyższego należy uznać wypowiedzenie Konwencji międzynarodowej
o
zakazie pracy nocnej kobiet, zatrudnionych w przemyśle, za uzasadnione
i w związku z tym wnioskuje się – na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 14
ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39,
poz. 443, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 i 5 Konstytucji RP z dnia
2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) – o podjęcie stosownych
kroków w tej sprawie.




04/12rch

9