Przedstawiony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej

Druk nr 2294

Warszawa, 9 czerwca 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezydent

Rzeczypospolitej Polskiej


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że do reprezentowania mojego
stanowiska w toku prac nad projektem ustawy upoważniam Pana Andrzeja Dudę
Podsekretarza Stanu w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Łączę wyrazy szacunku

(-) Lech Kaczyński
Projekt

USTAWA
z dnia


2009 r.

o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 1
W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.1))
w art. 76 w ust. 8a pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 i 2, w stosunku do:
a) osób posiadających stopnie wojskowe szeregowych lub podoficerów - na
pierwszy stopień oficerski (podporucznika),
b) osób posiadających stopnie oficerskie - na wyższe stopnie oficerskie;”.
Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


1)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742,
z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i
Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 180, poz. 1109, Nr 206, poz. 1288, Nr 208, poz. 1308 i Nr 223,
poz. 1458 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120.

UZASADNIENIE
Art. 76 ust. 8 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.)
w obowiązującym brzmieniu stanowi, że Minister Obrony Narodowej,

a w przypadku mianowania na pierwszy stopień oficerski oraz stopnie oficerskie
generałów i admirałów - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w czasie pokoju
mogą mianować na wyższy stopień wojskowy osoby, które z racji ukończonego
wieku lub stanu zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, oraz
żołnierzy rezerwy:
1) w uznaniu ich zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa
polskiego;
2) w uznaniu ich szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej
i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej.
Jednakże, zgodnie z ust. 8a pkt 1 tego artykułu, mianowanie wyżej
wymienionych osób i żołnierzy rezerwy na wyższy stopień wojskowy w uznaniu
zasług określonych w ust. 8 pkt 1 i 2 może nastąpić tylko jeden raz w stosunku do:
a) osób posiadających stopnie wojskowe szeregowych lub podoficerów - na
pierwszy stopień oficerski (podporucznika),
b) osób posiadających stopnie oficerskie - na kolejne stopnie oficerskie do stopnia
pułkownika włącznie.
Przepisy te budzą szereg zastrzeżeń, zarówno w aspekcie merytorycznym jak
i ich wewnętrznej spójności. W konsekwencji powstają wątpliwości przy ich
interpretacji, które należy bezwzględnie wyeliminować.
Zasadnicza wątpliwość dotyczy użytego w art. 76 w ust. 8a pkt 1
sformułowania „tylko jeden raz”. Zauważyć należy, że w odniesieniu do osób
mianowanych na pierwszy stopień oficerski (podporucznika) (art. 76 ust. 8a pkt 1
lit. a) nie jest możliwe wielokrotne mianowanie na ten stopień wojskowy. Zbędne
jest tym samym ograniczenie „tylko jeden raz” zawarte w zdaniu wstępnym art. 76
ust. 8a pkt 1. Jednocześnie należy zauważyć, że przepis ten w aktualnym kształcie
nie pozwala mianować tych osób na inne, niż pierwszy stopień oficerski, stopnie
wojskowe. Ponadto taka redakcja wskazanego przepisu uniemożliwia więcej niż
jednokrotne mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób posiadających obecnie
stopnie oficerskie. Oprócz tego w odniesieniu do osób posiadających obecnie
stopnie oficerskie obowiązujący przepis art. 76 ust. 8a pkt lit b wprowadził dalsze
ograniczenia w możliwości ich awansowania na wyższe stopnie, tj. możliwość
mianowania tylko na kolejny stopień wojskowy i tylko do stopnia pułkownika
włącznie.
Uwzględniając okoliczność, że omawiane przepisy dotyczą w znacznej
części osób zaawansowanych wiekowo i posiadających wybitne zasługi dla
Rzeczypospolitej Polskiej, niezbędna jest pilna zmiana regulacji w tym zakresie.
W szczególności istnieje potrzeba stworzenia podstawy prawnej, która umożliwi
mianowanie osób zasłużonych dla Rzeczypospolitej Polskiej nie tylko jeden raz i
niekoniecznie na kolejny stopień wojskowy, ale również na inny wyższy stopień
oficerski, w tym na stopnie oficerskie generałów i admirałów. W praktyce istnieją
bowiem przypadki konieczności uhonorowania w ten sposób osób już
mianowanych w obowiązującym trybie. Chodzi tu np. o przypadki ujawnienia
innych zasług tych osób, bądź też przypadki, w których szczególny charakter
zasług dla Państwa Polskiego wskazuje na potrzebę ponownego mianowania osoby
zasłużonej.
W związku z powyższym proponuje się nadanie nowego brzmienia art. 76
ust. 8a pkt 1, co umożliwi zniesienie zakazu jednokrotnego mianowania na wyższe
stopnie wojskowe osób szczególnie zasłużonych. Proponowane zmiany mają na
celu umożliwienie mianowania na wyższe stopnie wojskowe osób, o których mowa
76 ust. 8 pkt 1 i 2, w tym także z pominięciem kolejnych stopni oficerskich.
Wejście w życie przedmiotowego projektu nie pociągnie za sobą skutków
finansowych dla budżetu państwa.
rodki finansowe na pokrycie kosztów
mogących wyniknąć z konieczności sporządzenia dodatkowej ilości aktów
mianowania na stopnie wojskowe są zabezpieczone w budżecie Kancelarii
Prezydenta RP, w części przeznaczonej na finansowanie Biura Bezpieczeństwa
Narodowego.
Wejście w życie projektowanej ustawy nie spowoduje skutków
gospodarczych. Niewątpliwie projektowana regulacja oznacza stworzenie
możliwości prawnej uhonorowania walki o niepodległą i demokratyczną Polskę.
Sprzyjać to będzie tworzeniu postawy obywatelskiej i patriotycznej.
Proponuje się, aby niniejsza ustawa weszła w życie po upływie 14 dni
od dnia ogłoszenia.
Przedmiot regulacji niniejszej ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii
Europejskiej.