Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw

zwrot mogą ubiegać się ci repatrianci, którzy zapewnili sobie samodzielnie warunki do
osiedlenia, bez pomocy gmin. Wysokość pomocy udzielana jest obecnie w kwocie 5453,65
zł. na osobę(wg. wskaźnika obowiązującego w roku 2015, który co roku ulega waloryzacji).
Szacuje się, że w pierwszym okresie grupa uprawnionych do tej pomocy stanowić będzie ok.
20 rodzin (80 osób) co dla budżetu państwa stanowić będzie koszt na poziomie 436 292 zł.
Ponadto nowelizacja wprowadza możliwość częściowego zwrotu kosztów wynajmowanego
przez repatrianta lokalu mieszkalnego, stanowiącego miejsce osiedlenia się. Powyższa forma
pomocy przewidziana jest na okres dwóch lat. W pierwszym roku wynosić będzie
maksymalnie 2.000 zł. (w mieście powyżej 400 tys. mieszkańców) na rodzinę, a w drugim
1.600 zł. (80% kwoty pierwotnej). Przy założeniu, że z pomocy tej w pierwszym okresie
skorzysta ok. 20 rodzin, to dla budżetu będzie to stanowić wydatek rzędu 864.000 zł.
Bez zmian będą kształtować się zasady na jakich przekazywane są środki pracodawcom, z
tytułu aktywizacji zawodowej. Jednakże w przypadku zwiększenia liczby repatriantów należy
wziąć pod uwagę wzrost liczby osób korzystających z tej formy pomocy. Statystyki z lat
ubiegłych wykazują, że z aktywizacji zawodowej korzysta rocznie 1/4 przybyłych
repatriantów. W związku z tym wydatki budżetu państwa ponoszone na ten cel kształtować
będą się w następujący sposób:
- w pierwszym roku: 50 osób x 47 312 zł. = 2 365 600 zł.
- w drugim roku: 75 osób x 47 312 zł. = 3.548.400 zł.
- w trzecim roku i latach kolejnych: 100 osób x 47 312 zł. = 4.731 200 zł.
Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa odstępuje od realizacji w dotychczasowej formie
kursów językowych i adaptacyjnych przez MEN, na rzecz dofinansowania tychże w miejscu
osiedlenia. Dzięki temu rodzina repatrianta zostanie nimi objęta zaraz po przybyciu do Polski,
bez konieczności kilkumiesięcznego oczekiwania na nie i konieczności dojazdu do Lublina,
gdzie dotychczas te kursy się odbywały dla całej Polski. Niewątpliwie rozwiązanie to obok
podniesienia efektywności również zmniejsza koszty ponoszone przez budżet państwa.
Program przygotowawczy do repatriacji organizowany przez polskie placówki
dyplomatyczne i wypłata zasiłków transportowych dla osób, które nie posiadają
wystarczających środków na sfinansowanie podróży do Polski pociągną wydatki rzędu
500.000 zł. rocznie. Kwotę oszacowano na podstawie zapotrzebowania na środki finansowe
zgłaszanego przez MSZ w okresie ostatnich trzech lat.
Całkowite roczne koszty ponoszone przez budżet państwa w związku z realizacją
powyższych zadań ustawowych wynosić będą:

- w pierwszym roku 17 249 892 zł.
- w drugim roku 24 974 692 zł.
- w trzecim roku i kolejnych latach 28 217 492 zł (do czasu zapewnienia warunków do
osiedlenia się wszystkim osobom zarejestrowanym w bazie RODAK).
Zmiana obecnie obowiązujących przepisów w zakresie finansowania gmin, jak i samych
repatriantów ma na celu w pierwszej kolejności pełne wykorzystanie zabezpieczonych w
budżecie na ten cel środków finansowych. Zapotrzebowanie na pomoc finansową, wynikającą
z nowelizowanych przepisów, będzie wzrastało sukcesywnie i będzie rozłożone w czasie
odpowiednio do rozwijającego się zaangażowania gmin w proces repatriacji, a co za tym
idzie odpowiednio do zwiększającej się liczby przesiedlających się repatriantów.

7.
Założenia projektów aktów wykonawczych
Ustawa ustanawia dwie nowe delegacje do wydania rozporządzeń wykonawczych, jedną dla
Rady Ministrów w sprawie rocznego limitu wiz wjazdowych w celu repatriacji, wydawanych
w danym roku budżetowym, druga dla Ministra właściwego do spraw zagranicznych w
sprawie określenia wzoru wniosku o stwierdzenie polskiego pochodzenia.
Jednocześnie projekt nowelizacji utrzymuje w mocy pozostałe delegacje, niemniej wydane na
ich podstawie rozporządzania w związku z proponowanymi zmianami zostaną
znowelizowane.

8.
Zgodność z prawem Unii Europejskiej
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.