Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o dodatkach mieszkaniowych

Zachodniopomorskie
88
13
60
-
3
Region Południowo-Zachodni
162
19
130
5
1
Dolnośląskie
113
8
94
3
1
Opolskie
49
11
36
2
-
Region Północny
245
33
177
1
8
Kujawsko-pomorskie
88
13
70
-
4
Pomorskie
61
11
63
1
4
Warmińsko-mazurskie
96
9
44
-
-
Źródło: Gospodarka mieszkaniowa w 2012 r. GUS, Warszawa 2013, WWW. stat. gov.
pl.
.
Jak wskazują na to dane GUS, liczba wypłaconych dodatków wzrosła
w latach 1995-2012 o 3556 tys. (o 53,5%). Od roku apogeum ich poziomu (2003)
sukcesywnie – na ogół – zmniejszała się ona, do 2011 r. (o 5360 tys. i 52,3%). Spadek
ten zatrzymał się w 2012 r., kiedy to wypłacono ich o 39 tys. (o 0,7%) więcej niż przed
rokiem.
Tabela. Dynamika dodatków mieszkaniowych
Wartość
Wskaźnik dynamiki (rok poprzedni = 100,0)
dodatków
Liczba
dodatk
ogółe
nominalnego
Realnego
Lata
opłat za
ów
przeci
m
ętna
dodatków mieszkaniowych
(tys.)

mieszka
(mln
ogółe przeciętn Ogółe przeciętn
zł)
(zł)
nie

m
ego
m
ego
1995
6 652
411
62
152,5




1996
7 576
513
68
129,8
124,8
109,7
96,1
84,5
1997
7 766
647
83
127,7
126,1
122,1
101,8
102,9
1998
8 641
917
106
124,1
126,3
122,7
101,8
102,9
1999
8 748
1 045
120
120,2
114,0
113,2
94,8
94,2
2000
9 087
1 248
137
120,1
119,4
114,2
99,4
95,1
2001
9 643
1 498
155
113,3
114,2
113,1
105,2
99,8
2002
9 942
1 410
141
108,4
94,1
91,0
86,8
83,0
2003
10
1 449
142
104,9
102,8
100,7
98,0
96,0
208
2004
9 861
1 378
140
103,6
95,1
98,6
91,8
95,1
2005
9 173
1 239
135
103,6
89,9
96,4
86,8
93,1
2006
8 473
1 168
138
104,7
94,3
102,2
91,6
99,3

5
2007
7 113
1 047
147
109,1
89,6
106,5
86,1
102,3
2008
5 568
818
147
109,1
78,2
99,9
75,1
93,0
2009
4 980
807
162
108,5
98,7
110,2
91,0
101,6
2010
5 059
866
171
109,0
107,3
105,6
98,4
96,9
2011
4 848
884
182
106,5
102,1
106,4
95,9
99,0
2012
4 883
930
190
104,2
105,2
104,6
101,0
100,4
Źródło: Biuletyny Statystyczne (edycje dla odpowiednich lat), GUS, Warszawa oraz
Informacja o sytuacji społeczno-gospodarczej rok 2012, GUS, Warszawa
2013.

Przeciętna wysokość dodatku mieszkaniowego wzrosła w okresie od 1995 r.
nominalnie o 128 zł, tj. 206%. Jeśli uwzględnimy jednak znacząco wyższą dynamikę
cen usług mieszkaniowych, to okaże się, że realna wartość dodatków mieszkaniowych
zmniejszyła się w latach 1994-2012 ponad dwukrotnie.
Występuje zatem potrzeba radykalnego zwiększenia zakresu i wielkości
pomocy w formie dodatków mieszkaniowych. W większości krajów Uni Europejskiej
pomoc mieszkaniowa ma bowiem znacznie wyższy poziom.
Na gruncie rodzimego porządku prawnego, tj. w ustawie z dnia 21 czerwca
2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U.2013.966) brak jest obecnie regulacji
umożliwiającej przyznanie dodatku mieszkaniowego w sytuacji, w której nie jest
możliwe uzyskanie innego lokalu mieszkalnego w tej samej nieruchomości bądź
miejscowości przez osobę, która spełnia wymóg niezbędny do przyznania jej dodatku
mieszkaniowego jedynie w zakresie wysokości uzyskiwanego dochodu, z uwagi iż w
zasobie mieszkaniowym wynajmującego, spółdzielni, nie ma lokalu mieszkalnego
odpowiadającego powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 5 tej ustawy.

Proponowana zmiana polegająca na dodaniu nowego artykułu 5a ustawy, ma
na celu wypełnienie wspomnianej luki poprzez wprowadzenie regulacji, zgodnie z
którą w przypadku braku możliwości uzyskania innego lokalu mieszkalnego przez
osobę, która spełnia wymóg niezbędny do przyznania jej dodatku mieszkaniowego
jedynie w zakresie wysokości uzyskiwanego dochodu, z uwagi iż w zasobie
mieszkaniowym wynajmującego, spółdzielni, nie ma lokalu mieszkalnego
odpowiadającego powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 5, osoba taka
uprawniona będzie do dodatku mieszkaniowego wyłącznie na podstawie wysokości

6
uzyskiwanego dochodu. Listę osób mogących wystąpić z wnioskiem o taką pomoc
ograniczono do najemców bądź podnajemców lokali mieszkalnych, osób
mieszkających w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo
do lokalu mieszkalnego, oraz osób zajmujących lokal mieszkalny bez tytułu prawnego,
oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny. Z takiej pomocy w
przypadku przekroczenia normatywu określonego w ustawie nie będą mogli
skorzystać właściciele mieszkań.
Występujący z wnioskiem o dodatek mieszkaniowy obowiązany będzie
dołączyć oświadczenie wynajmującego, spółdzielni, iż brak jest w zasobie
mieszkaniowym tych osób, w tej miejscowości lokalu mieszkalnego spełniającego
wymóg, o którym mowa w art. 5 oraz swoje oświadczenie, iż złożył on uprzednio
wniosek o przyznanie takiego lokalu. Do obliczania wysokości dodatku
mieszkaniowego przepis art. 6 stosować będzie się odpowiednio. Oświadczenia, które
należy będzie załączyć do wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego składane
będą pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
Składający oświadczenie będzie obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej
treści: ‘’Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia. Klauzula ta zastąpi pouczenie organu o odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych zeznań
Proponowane rozwiązanie jest oczekiwane przez bardzo wiele osób o niskim
statusie materialnym i najmujących od wielu lat lokale mieszkalne, które nie spełniają
parametrów powierzchniowych do otrzymania dodatku mieszkaniowego. Rosnące od
wielu lat czynsze za lokale mieszkalne oraz opłaty niezależne od wynajmującego
związane z wielkością danego lokalu (ogrzewanie, prąd) powodują w wielu
przypadkach rosnące zadłużenia lokali z tytułu nie płacenia czynszu.
Proponowana zmiana da dodatkową podstawę prawną zarówno wynajmującym
jak i najemcom do zamiany mieszkań. W znacznej części zmobilizuje również
samorząd gminny do podjęcia skutecznych działań w stosunku do najemców
zajmujących mieszkania o dużym metrażu.

7
Dzięki tym rozwiązaniom nawet w przypadku braku w zasobach wynajmującego
mniejszego mieszkania, najemca będzie mógł liczyć na pomoc gminy w regulowaniu
czynszu, jeśli będzie spełniał kryterium dochodowe

W pracach nad projektem ustawy uwzględniono informacje pochodzące
z Biuletynów Statystycznych Głównego Urzędu Statystycznego.
W stosunku do projektu ustawy wnioskodawcy nie przeprowadzili
konsultacji.
Z uwagi na fakt, iż projektowana materia dotyczy kwesti gospodarczo-
społecznych powinna zostać skierowana przed pierwszym czytaniem przez Marszałka
Sejmu, w szczególności, do konsultacji z następującymi podmiotami z:
1) Krajowa Rada Spółdzielcza;
2) Związek Rewizyjny Spółdzielni Mieszkaniowych RP w Warszawie;
3) Związek Miast Polskich,
4) Związek Gmin Wiejskich RP,
5) Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów;
6) Polskie Zrzeszenie Lokatorów;
7) Krajowy Związek Lokatorów i Spółdzielców;
8) Polska Unia Lokatorów;
9) Prokurator Generalny;
10) Krajowa Rada Sądownictwa.

Projektowana regulacja nie wpłynie na budżet państwa. Rodzić będzie
natomiast skutki finansowe dla budżetów jednostek samorządu terytorialnego – gmin.
Skutki te są dzisiaj trudne do oszacowania z uwagi na brak posiadanej wiedzy ile osób
spełnia kryterium dochodowe pozwalające uzyskać dodatek mieszkaniowy, a najmuje,
bądź zajmuje mieszkanie nie spełniające określonego normatywu. Jednocześnie
osoba ta musi chcieć zamienić się na mniejsze mieszkanie, a wynajmujący, bądź
spółdzielnia nie będą dysponowały mniejszym mieszkaniem i dopiero wtedy będzie
mogła wystąpić o dodatek. Może się zatem zdarzyć tak, że znaczna liczba

8
beneficjentów tej ustawy, nie skorzysta z tego prawa, nie chcąc tracić prawa do
większego mieszkania.
Proponowana zmiana wychodzi naprzeciw oczekiwaniom wielu osób, które zajmują
dzisiaj np. samotnie duże mieszkania, a mimo takiej woli nie mogą go zamienić na
mniejsze, co pozwoliło by im płacić mniejszy czynsz wraz z opłatami niezależnymi jak
też uzyskać pomoc finansową w postaci dodatku mieszkaniowego.
Proponowane zmiany znacznie poprawiłyby ich sytuację materialną , jak też pozwoliły
płacić niższe opłaty.
Jednocześnie zmiana wymuszałaby na gminach działania mające na celu budowę,
bądź poszukiwanie mniejszych mieszkań dla tych osób., co obniżało by wysokość
płaconych dodatków mieszkaniowych.
W wyniku zamiany gminy miałyby możliwość pozyskiwania większych mieszkań dla
rodzin wieloosobowych.

Projekt nie ma znacznego wpływu na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość, w tym funkcjonowanie przedsiębiorstw.
Projektowana regulacja nie będzie miała wpływu na sytuację i rozwój regionów.

Projektowana regulacja nie jest sprzeczna z prawem Unii Europejskiej.








9