Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

Jednocześnie, w odniesieniu do zastosowanego zwrotu „nazwa handlowa”, należy
zaznaczyć, iż intencją przepisu jest wprowadzenie, obok obowiązku posługiwania się
firmą (co wynika z KSH) dodatkowo obowiązku używania nazwy (np. fantazyjnej)
pozwalającej na odróżnienie wydzielonej jednostki w obrocie handlowym.
Art. 44g
Art. 44g implementuje art. 13b dyrektywy o dostępie regulujący tzw. dobrowolny
podział przedsiębiorcy zintegrowanego pionowo. Przepis ten stanowi, iż w przypadku
gdy przedsiębiorca zintegrowany pionowo, którego pozycja na jednym bądź kilku
rynkach odnośnych została uznana za znaczącą, ma zamiar przeniesienia środków
majątkowych lokalnej sieci dostępu lub ich znacznej części na odrębny podmiot lub
zamiar ustanowienia oddzielnej jednostki organizacyjnej w celu dostarczania wszystkim
dostawcom świadczącym usługi na rzecz użytkowników końcowych, w tym swoim
własnym jednostkom świadczącym usługi na rzecz użytkowników końcowych, w pełni
równoważnych produktów dostępu, ma obowiązek poinformowania o tym organ
regulacyjny.
Przez nowo zawiązany podmiot należy rozumieć każdy podmiot niebędący odrębną
osobą prawną mającą innego właściciela, między innymi wydzieloną jednostkę
organizacyjną, o której mowa w art. 44b, lub jednostkę wydzieloną specjalnie w celu
przeniesienia środków majątkowych lokalnej sieci dostępu.
Dyrektywa o dostępie w art. 13b ust. 3 wskazuje, że „prawnie lub operacyjnie
wyodrębniona jednostka może podlegać każdemu z obowiązków określonych
w art. 9 – 13 dyrektywy o dostępie w odniesieniu do określonych rynków, na których
jej pozycję uznano za znaczącą pozycję rynkową zgodnie z art. 16 dyrektywy
2002/21/WE (dyrektywa ramowa), lub każdemu innemu obowiązkowi zatwierdzonemu
przez Komisję zgodnie z art. 8 ust. 3.”. Wobec powyższego zasadne jest podkreślenie
w projektowanym ust. 5, że nowo powstała jednostka organizacyjna podlega takim
samym regulacjom jak inne podmioty znajdujące się na rynku.
Wprowadzono do projektu termin 6 miesięcy na przeprowadzenie analizy przez Prezesa
UKE. Termin 6 miesięcy ma charakter instrukcyjny. Przepis ten będzie przepisem
szczególnym w stosunku do terminów załatwiania spraw określonych w art. 35 k.p.a.
i będą miały do niego zastosowanie art. 36 i art. 37 k.p.a.


49
Łącza dzierżawione
Art. 47 oraz art. 22 ust. 2, art. 48 ust. 1 i 2, art. 50 i art. 54 ust. 1 i 2
W związku ze skreśleniem w dyrektywie o usłudze powszechnej art. 18 dotyczącego
łączy dzierżawionych należy uchylić art. 47 ustawy. Zgodnie z motywem 19 dyrektywy
2009/136/WE wymóg dotyczący zapewnienia minimalnego zestawu linii
dzierżawionych na poziomie detalicznym, który był niezbędny do zapewnienia stałego
stosowania przepisów ram regulacyjnych z 1998 r. w zakresie linii dzierżawionych,
których udostępnianie nie było w wystarczającym stopniu konkurencyjne w czasie
wejścia w życie ram regulacyjnych z 2002 r., nie jest już konieczny i powinien zostać
uchylony.
W związku z proponowaną zmianą konieczne są wprowadzenie odpowiedniego
przepisu przejściowego oraz zmiana tych przepisów ustawy – Prawo
telekomunikacyjne, które odwołują się do art. 47, tj. art. 22 ust. 2, art. 48 ust. 1 i 2,
art. 50 i art. 54 ust. 1 i 2.

wiadczenie usług użytkownikom końcowym
Art. 56 ust. 2
W art. 56 ust. 2 zastąpiono pojęcie „publiczna sieć telefoniczna” pojęciem „publiczna
sieć telekomunikacyjna”. Zmiana ta wynika z wykreślenia definicji „publicznej sieci
telefonicznej”.
Obecny przepis art. 56 ust. 2 przewiduje, iż umowa o świadczenie publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych, co do zasady, powinna zostać zawarta na
piśmie. Przepisy te mają charakter ochronny i zapewniają abonentom przejrzystość
i pewność kontraktowania. Ma to szczególne znaczenie dla osób starszych, wobec
których nadal dochodzi do nadużyć podczas zawierania umów.
Mimo iż zastrzeżenie formy pisemnej dla usług telekomunikacyjnych jest rozwiązaniem
dającym abonentom najlepsze zabezpieczenie przed takimi zjawiskami jak
np. misseling6), to należy stopniowo odchodzić od bezwzględnego obowiązku
stosowania tej formy na rzecz stosowania opcjonalnego i wyraźnego dopuszczenia

6) Misseling – zła sprzedaż, występuje w sytuacji, kiedy sprzedawca w procesie sprzedaży nierzetelnie
prowadzi transakcję, nie udziela pełnych informacji, co prowadzi do tego, że klient kupuje towar, ale
jak odkrywa jego funkcjonalności, okazuje się, że nie jest to, to czego się spodziewał.

50
formy elektronicznej. Odpowiadając na potrzeby ogromnej rzeszy młodych
użytkowników oraz realizując postulaty zgłaszane przez środowisko przedsiębiorców
telekomunikacyjnych (tzw. czarna lista barier wpływających na rozwój sektora
telekomunikacyjnego, opracowana przez Polską Konfederację Pracodawców
Prywatnych „Lewiatan”), należy wyraźnie wskazać, że funkcjonują już w chwili
obecnej rozwiązania zwiększające elastyczność oraz szybkość zawierania umów oraz
dokonywania zmian w treści umowy. W związku z tym proponuje się wprowadzenie
możliwości zawierania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w formie
elektronicznej za pomocą formularza udostępnionego na stronie internetowej dostawcy
usług. Do dostawcy usług należy wybór oferowanych użytkownikom końcowym form
zawierania umów.
Art. 56 ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia
Zachodzi potrzeba wprowadzenia do ustawy – Prawo telekomunikacyjne regulacji
prawnych w sposób wyraźny zastrzegających, iż umowy, regulaminy oraz cenniki
świadczenia usług telekomunikacyjnych muszą być formułowane w jasnej, zrozumiałej
i dostępnej formie. Potrzeba wprowadzenia przedmiotowych regulacji wynika
z konieczności implementowania do krajowego porządku prawnego zmian w treści
art. 20 dyrektywy o usłudze powszechnej, który w nowym brzmieniu stanowi, iż
„umowa powinna w jasnej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie określać co najmniej:
(…).”. Uzupełnienie art. 20 dyrektywy 2002/22/WE o wymóg formułowania umowy
(regulaminu i cennika świadczenia usług) w sposób jasny, zrozumiały i dostępny ma na
celu podniesienie realnego poziomu ochrony osób zamierzających zawrzeć z dostawcą
usług umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Jest to zmiana istotna, biorąc
pod uwagę, iż przedmiotowy art. 20 w wersji przed zmianami nie stawiał żadnych
wymogów odnoszących się do transparentności wzorca umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych. Wymóg jasności, zrozumiałości i łatwej dostępności powinien
odnosić się również do regulaminów oraz cenników usług, stosowanych zarówno do
zawierania umów w formie pisemnej i elektronicznej, jak i do zawierania umów przez
dokonanie czynności faktycznych, obejmujących w szczególności umowy
o świadczenie usług przedpłaconych świadczonych w publicznej sieci telefonicznej.
Uzupełnienie ustawy – Prawo telekomunikacyjne o powyższe wymogi w żadnym
przypadku nie oznacza, iż obecnie porządek prawny dopuszcza możliwość

51
formułowania wzorców umowy w sposób niejasny, niezrozumiały i w trudno dostępnej
formie. W chwili obecnej Kodeks cywilny przewiduje ogólną dla wszystkich stosunków
cywilnoprawnych (a tym samym mającą zastosowanie również na gruncie świadczenia
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych) zasadę, iż wzorzec umowy
powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Niemniej jednak
dodanie do ustawy – Prawo telekomunikacyjne wyraźnego wymogu formułowania
umów, regulaminów i cenników w sposób jasny, zrozumiały i w przystępnej formie
będzie spełniało dodatkową funkcję gwarancyjną, pozwalając również na stosowanie
przez właściwe organy sankcji prawno-administracyjnych za naruszenie tego
obowiązku. Wprowadzenie proponowanej regulacji zabezpieczy również
Rzeczpospolitą Polską przed ewentualnymi zarzutami niepełnej lub nieprawidłowej
implementacji przepisów pakietu łączności elektronicznej.
Potrzeba wprowadzenia omawianych rozwiązań wynika również z doświadczeń
gromadzonych przez organy administracji publicznej, z których wynika, iż jednym
z
podstawowych problemów, z jakimi borykają się odbiorcy usług
telekomunikacyjnych w Polsce, jest problem niskiej transparentności stosowanych
w obrocie wzorców umowy. Zastrzeżenia co do wzorców umowy wykorzystywanych
do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych budzi niejednokrotnie
zarówno forma, w
jakiej wzorzec przedkładany jest potencjalnemu abonentowi
(nieczytelny układ graficzny tekstu, mała czcionka, liczne wyjątki, odesłania
i tzw. „gwiazdki”), jak i jego treść (niezrozumiała terminologia, nieprecyzyjne, ocenne
pojęcia umożliwiające ich swobodną interpretację przez przedsiębiorcę). Powyższe
nieprawidłowości występujące w wielu wzorach umowy, regulaminach i cennikach
usług telekomunikacyjnych są czynnikami zniechęcającymi abonentów do
zapoznawania się z powyższymi dokumentami, stanowiącymi integralną część umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Powyższe sprawia, iż zachwiana zostaje
równowaga kontraktowa stron, a abonent, również ten uważny i świadomy, nie może
być pewien swoich praw i obowiązków wynikających z zawartej umowy. Brak
transparentności wzorców umowy jest zjawiskiem wysoce niekorzystnym z punktu
widzenia praw i interesów wszystkich odbiorców usług, w szczególności biorąc pod
uwagę masowość obrotu w
sektorze usług telekomunikacyjnych i powszechnie
stosowany model umowy adhezyjnej.

52
Przykładem nieprawidłowości w zakresie sposobu formułowania regulaminu
świadczenia usług telekomunikacyjnych są działania jednego z dostawców publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych uznane na mocy decyzji Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej „Prezesa UOKiK”) nr RPZ 29/2010 z dnia
13 grudnia 2010 r. za praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów.
W przedmiotowej decyzji Prezes UOKiK uznał za praktyki naruszające zbiorowe
interesy konsumentów działania polegające na dostarczaniu konsumentom regulaminu
świadczenia usług w nieczytelnej formie graficznej, tj. sporządzonej bardzo małą
czcionką o kolorze niebieskim, a przez to utrudniającą percepcję jego treści przez
konsumentów. W toku postępowania administracyjnego ustalono, że dostawca usług
doręczył abonentom nowe regulaminy świadczenia usług telekomunikacyjnych,
sporządzone na jednej stronie formatu A4, w układzie 3 kolumn, klasyczną czcionką
w
kolorze niebieskim, o rozmiarze w przybliżeniu 5 punktów skali przyjętej
w programie typu Word, minuskułami, drukiem bezszeryfowym. Do Prezesa UOKiK
wpływały liczne skargi konsumenckie, w których skarżący podnosili, że zapoznanie się
z treścią przedmiotowych dokumentów jest niemożliwe, nawet dla osoby bez wad
wzroku, z uwagi na zastosowanie przez dostawcę usług zbyt małej czcionki.
Uzupełnienie ustawy – Prawo telekomunikacyjne o wymóg formułowania umowy
(w tym regulaminu i cennika usług) w jasnej, zrozumiałej i dostępnej formie przyczyni
się do zwiększenia przejrzystości i przystępności wzorców umowy (wzorów umowy,
regulaminów i cenników) wykorzystywanych przez dostawców publicznie dostępnych
usług telekomunikacyjnych do zawierania z abonentami umów o świadczenie usług
telekomunikacyjnych, gwarantując jednocześnie pełną – w zakresie wymogów
dotyczących umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych – implementację do
krajowego porządku prawnego regulacji europejskiego pakietu telekomunikacyjnego.
Zmiany są wprowadzane w części punktów art. 56 ust. 3, jednak ze względów
przejrzystości w projekcie jest wskazywane nowe brzmienie całego ust. 3. Poniżej
zostaną szczegółowo uzasadnione te punkty, które ulegają merytorycznej zmianie
w stosunku do obecnego brzmienia przepisu art. 56 ust. 3.
Art. 56 ust. 3 pkt 2, 4, 7, 9 – 12, 14 i 18 – 21, obecny pkt 12 oraz ust. 5
Propozycja zmian w art. 56 ust. 3 ma na celu uzupełnienie katalogu obligatoryjnych
elementów umowy (przy czym te nowe obligatoryjne elementy umowy będą mogły

53