Rządowy projekt ustawy o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię

Inspekcji Handlowej oraz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, jest
zasadne z uwagi na ich kompetencje, a także ze względu na ich doświadczenie
w kontroli produktów wprowadzanych na rynek lub oddawanych do użytku
(organy te prowadzą m. in. kontrolę produktów wykorzystujących energię
w zakresie
wymagań dotyczących ekoprojektu w
ramach dyrektywy
2009/125/EC w
sprawie wymagań dotyczących ekoprojektu dla produktów
wykorzystujących energię).

5. 5. Zmiany w przepisach obowiązujących (rozdz. 5)
W art. 20 projektu ustawy dokonano nowelizacji ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219, z późn. zm.).
W art. 3 w ust. 1 po pkt 1c dodano pkt 1d w brzmieniu:
„1d) kontrola produktów wykorzystujących energię wprowadzanych do obrotu
lub oddawanych do użytku w zakresie wymienionym w następujących aktach
delegowanych:
a) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1059/2010 z dnia 28 września
2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego
i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla zmywarek do
naczyń dla gospodarstw domowych (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 1),
b) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1060/2010 z dnia 28 września
2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego
i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla urządzeń
chłodniczych dla gospodarstw domowych (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010,
str. 17),
c) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1061/2010 z dnia 28 września
2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego
i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla pralek dla
gospodarstw domowych (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 47),
d) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 626/2011 z dnia 4 maja 2011 r.
uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady
w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla klimatyzatorów
(Dz. Urz. UE L 178 z 06.07.2011, str. 1)”.

19
W art. 21 dokonano zmiany ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.). Wprowadzono w niej
następujące regulacje:
W art. 199 po ust. 1a dodano ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Prezes UKE, jako organ kontrolujący w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
… o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty
wykorzystujące energię (Dz. U. poz. …), jest uprawniony do kontroli
wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku produktów
wykorzystujących energię, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym
Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet
efektywności energetycznej dla telewizorów (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010,
str. 64).
W art. 200 po pkt 6a dodano pkt 6b w brzmieniu:
„6b) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzanych do obrotu lub
oddawanych do użytku produktów, o których mowa w art. 199 ust. 1b, oraz
zatrzymania próbek do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.”.
W tym samym artykule po ust. 4 dodano ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Do pobierania i badania próbek produktów, o których mowa w art. 199
ust. 1b, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w ust. 4 oraz
akty delegowane w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 199
ust. 1b”.
Nowe brzmienie zaproponowane odpowiednio w art. 20 i 21 projektu ustawy są
konsekwencją przyjęcia rozwiązania, iż Inspekcja Handlowa będzie kontrolować
wszystkie produkty wykorzystujące energię objęte wymaganiami w zakresie
etykietowania, z wyjątkiem produktów objętych właściwością Urzędu
Komunikacji Elektronicznej na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.). Dokonanie zmian
w ustawie – Prawo telekomunikacyjne oraz ustawie o Inspekcji Handlowej
powinno przeciwdziałać powstawaniu sporów kompetencyjnych pomiędzy
organami kontrolującymi.

20
W związku z faktem, iż dyrektywa 2010/30/UE nakłada obowiązek na państwa
członkowskie w zakresie przeprowadzania kampanii informacyjnych na temat
etykietowania produktów wykorzystujących energię, tj. art. 3 ust. 1 lit. c
dyrektywy, a także obowiązek w zakresie zachęcania państw członkowskich do
uwzględniania kryterium efektywności energetycznej w
przypadku
przeprowadzania zamówień publicznych, tj. art. 9 dyrektywy, zaistniała potrzeba
zmiany ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U.
Nr 94, poz. 551).
W związku z tym w ustawie o efektywności energetycznej wprowadza się
następujące zmiany.
Zmieniono odnośnik do ustawy, który otrzymał następujące brzmienie:
„Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących
dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia
2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług
energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/76/EWG (Dz. Urz. UE L
114 z 27.04.2006, str. 64),
2) art. 3 ust. 1 lit. c oraz art. 9 dyrektywy 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie
oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych
zasobów przez produkty związane z energią (Dz. Urz. UE L 153
z 18.06.2010, str. 1)”.
Dokonano też stosownej zmiany art. 11 i dodano po ust. 1 ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi działania informacyjno-
-edukacyjne o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię
w rozumieniu ustawy z dnia … o obowiązkach w zakresie informowania
o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię.”.

5. 6. Przepisy przejściowe i końcowe (rozdz. 6)
W art. 23 ust. 1 w regule wydatkowej wskazano maksymalny limit wydatków
budżetu państwa na lata 2013 – 2022, który będzie wynosić 51 208 tys. zł. Tak
określone wydatki obejmują koszty sprawowania kontroli przez wojewódzkich

21
inspektorów Inspekcji Handlowej, Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej,
jak również koszty z tytułu pełnienia przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i

Konsumentów roli organu monitorującego system kontroli wykonywania
obowiązków w
zakresie informowania o zużyciu energii oraz innych
podstawowych zasobów przez produkty wykorzystujące energię.
Stworzenie systemu kontroli i w ślad za tym rozszerzenie obowiązków Prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wojewódzkich inspektorów
Inspekcji Handlowej oraz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej jest
konsekwencją potrzeby wdrożenia art. 15 dyrektywy, który nakłada na państwa
członkowskie obowiązek w zakresie ustanowienia sankcji za naruszenia
przepisów dotyczących etykietowania produktów wykorzystujących energię oraz
zapewnienia wykonania tych przepisów. Celem nowych zadań organów
kontrolujących oraz organu monitorującego jest przeciwdziałanie wprowadzaniu
do obrotu lub oddawaniu do użytku produktów wykorzystujących energię, do
których nie dołączono etykiety i karty, oraz dla których nie sporządzono
dokumentacji technicznej, oraz na których umieszczono etykiety i karty
zawierające dane niezgodne z parametrami technicznymi tych produktów.
Miernikiem realizacji tego celu będzie procentowy udział wykrytych niezgodności
w stosunku do ogólnej liczby przeprowadzonych działań kontrolnych w danym
okresie.
Zakłada się, iż w przypadku zagrożenia przekroczenia limitu wydatków na dany
rok budżetowy, zostanie zastosowany mechanizm korygujący polegający na
racjonalizacji częstotliwości wykonywania czynności w ramach kontroli
sprawowanej przez organy kontrolujące. Organem właściwym do wdrożenia
mechanizmu korygującego jest odpowiednio Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów lub Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Organem
właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków jest również
odpowiednio Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub Prezes
Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Ze względu na fakt, iż organy te posiadają
odrębne budżety, każdy w zakresie swoich właściwości, a także w związku
faktem, iż organy te współpracują przy wykonywaniu przepisów niniejszej
ustawy, konieczne było wskazanie dwóch organów do monitorowania limitu
wydatków oraz wdrożenia mechanizmu korygującego.

22
Art. 24 projektu ustawy zawiera przepis przejściowy, który odnosi się do obecnie
obowiązującego art. 52 ust. 5 ustawy – Prawo energetyczne. Artykuł ten jest
częściowo związany z aktami delegowanymi, wydawanymi w ramach dyrektywy
2010/30/UE. W związku z faktem, iż Komisja Europejska ma uprawnienia do
wydawania aktów delegowanych do roku 2015 i na chwilę obecną wydane zostały
akty delegowane w odniesieniu tylko do części produktów objętych wymaganiami
etykietowania na podstawie art. 52 ust. 5 ustawy – Prawo energetyczne, istnieje
potrzeba, aby utrzymać ten przepis w mocy. W przeciwnym razie część
produktów, które powinny być objęte wymaganiami etykietowania w ramach
dyrektyw wykonawczych do dyrektywy 92/75/EWG, nie byłaby objęta
wymaganiami etykietowania, co byłoby w sprzeczności z prawem UE. Na chwilę
obecną bowiem w odniesieniu do pewnej grupy produktów obowiązują
wymagania etykietowania w ramach dyrektywy 2010/30/UE oraz aktów
delegowanych, a w odniesieniu do innej grupy produktów wymagania
etykietowania w ramach dyrektywy 92/75/EWG i dyrektyw wykonawczych.
Konieczne jest zatem wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym wymagania
dotyczące sporządzania dokumentacji technicznej oraz stosowania etykiet i kart
dla urządzeń wykorzystujących energię, określone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy w przepisach wydanych na podstawie art. 52 ust. 5 ustawy
– Prawo energetyczne zachowają moc do terminu określającego wejście w życie
aktu delegowanego, albo do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na
podstawie art. 8 projektowanej ustawy.
Zgodnie z art. 25 ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Projekt ustawy został udostępniony na stronie Biuletynu Informacji Publicznej
Rządowego Centrum Legislacji, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169,
poz. 1414, z późn. zm.) . Ponadto projekt ustawy został przesłany do konsultacji
do następujących instytucji:
– Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”,
– Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych,
– Forum
Związków Zawodowych,

23