Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas niezbędny do realizacji
zamierzonego przedsięwzięcia.
4. Za wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, organ wydający pozwolenie
pobiera opłatę w wysokości 250 zł.
5. Opłata, o której mowa w ust. 4, jest wnoszona w terminie 7 dni od dnia
doręczenia pozwolenia, o którym mowa w ust. 1.
6. Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi dochód budżetu państwa.
7. W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 4, w terminie, organ
właściwy do wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, stwierdza, w drodze
decyzji, utratę jego ważności.”;
15) w art. 30 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej o wynikach
badań w terminie 6 miesięcy od dnia ich zakończenia;
3)
udostępnienia nieodpłatnie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej
danych uzyskanych w ramach badań w terminie 6 miesięcy od dnia ich
zakończenia;”;
16) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
„Art. 30a. Niespełnienie przez podmioty, o których mowa w art. 30, wymagań
określonych w tym przepisie, stanowi podstawę do odmowy wydania kolejnych
pozwoleń, o których mowa w art. 28 i art. 29, albo do stwierdzenia utraty ważności
wydanych już pozwoleń.”;
17) w art. 31 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Do polskich osób prawnych i fizycznych prowadzących badania naukowe na
polskich obszarach morskich przepisy art. 30 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio.”;
18) w art. 35a po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. W przypadku gdy podczas przeszukania wraku statku lub jego pozostałości
zostaną wykryte materiały mogące zagrażać bezpieczeństwu osób lub środowisku, w
szczególności: amunicja, torpedy lub miny, podmiot, który uzyskał pozwolenie, o
którym mowa w ust. 1, jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym właściwego
terytorialnie dyrektora urzędu morskiego i przekazać opis wykrytego niebezpieczeństwa
oraz dane umożliwiające jego lokalizację i identyfikację.”;
19) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pasem nadbrzeżnym jest obszar lądowy przyległy do linii brzegu morskiego.”;
– 11 –
20) w art. 37:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pas techniczny może być wykorzystywany do innego celu niż określony w
art. 36 ust. 2 pkt 1, za zgodą właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego,
wydaną w drodze decyzji, która jednocześnie określa warunki takiego
wykorzystania.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1d w brzmieniu:
„1a. W celu zapewnienia bezpieczeństwa brzegu morskiego w pasie
technicznym określa się minimalne poziomy bezpieczeństwa brzegu morskiego
oraz położenie granicznej linii ochrony niezbędnej dla utrzymania brzegu.
1b. Minimalny poziom bezpieczeństwa brzegu morskiego w pasie
technicznym określa się przez prawdopodobieństwo zdarzenia sztormu na tym
obszarze.
1c. Graniczną linię ochrony stanowi linia poza którą nie dopuszcza się cofania
linii brzegu morskiego.
1d. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, wymagane dla utrzymania bezpieczeństwa brzegu minimalne
poziomy bezpieczeństwa brzegu morskiego, położenie granicznej linii ochrony
oraz odcinki linii brzegowej dla których zostaną wyznaczone, mając na względzie
zagospodarowanie wybrzeża oraz obszary podlegające ochronie zgodnie z ustawą z
dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.”;
21) art. 37a otrzymuje brzmienie:
„Art. 37a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej oraz minister
właściwy do spraw rozwoju regionalnego w porozumieniu z ministrami właściwymi do
spraw: środowiska, gospodarki wodnej, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
rolnictwa, rybołówstwa, transportu, wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej
przyjmuje, w drodze rozporządzenia, plany zagospodarowania przestrzennego morskich
wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej,
uwzględniając rozstrzygnięcia określone w ust. 2 oraz wydane ważne pozwolenia, o
których mowa w art. 23 ust. 1, art. 26 ust. 1, i uzgodnienia, o których mowa w art. 27
ust. 1.
– 12 –
2. Plany, o których mowa w ust. 1, rozstrzygają o:
1)
przeznaczeniu, w tym funkcjach podstawowych, obszarów morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej;
2)
zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów, o których mowa w pkt 1, z
uwzględnieniem wymogów ochrony przyrody;
3)
rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego;
4)
kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej;
5)
obszarach i warunkach:
a)
ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego,
b)
uprawiania rybołówstwa i akwakultury,
c)
pozyskiwania energii odnawialnej,
d)
poszukiwania, rozpoznawania złóż kopalin oraz wydobywania kopalin ze
złóż.
3. Funkcje podstawowe oznaczają wiodące przeznaczenia obszaru wydzielonego w
planie, o którym mowa w ust. 1, którego pozostałe dopuszczalne funkcje nie mogą
zakłócać. Dopuszczalne funkcje obszaru oznaczają możliwe sposoby wykorzystania
obszaru, których współistnienie nie wpłynie negatywnie na zrównoważony rozwój
obszaru.
4. Plany zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, zwane dalej „planami”, mogą zawierać
ustalenia informacyjne w zakresie przewidywanego rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego, inne niż określone w ust. 2.
5. Organem właściwym w sprawie morskiego planowania przestrzennego jest
odpowiednio minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i dyrektor urzędu
morskiego.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Komisji
Europejskiej i odpowiednim państwom członkowskim kopie oraz wszelkie kolejne
zmiany planów w terminie trzech miesięcy od daty ich opublikowania.”;
– 13 –
22) w art. 37b:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Projekt planu sporządza właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego
stosując podejście ekosystemowe oraz mając na względzie:
1)
wsparcie zrównoważonego rozwoju i wzrost w sektorze morskim z
uwzględnieniem aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, w
tym poprawy stanu środowiska i odporności na zmiany klimatu;
2)
obronność i bezpieczeństwo państwa;
3)
współistnienie odpowiednich działań i sposobów wykorzystania morza.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Podejście ekosystemowe, o którym mowa w ust. 1, oznacza, że w
zarządzaniu działalnością człowieka spełnione zostaną łącznie następujące
warunki:
1)
wpływ na ekosystem planowanej działalności człowieka będzie utrzymywany
na poziomie umożliwiającym osiągnięcie i utrzymanie dobrego stanu
ekologicznego środowiska;
2)
zostanie zachowana zarówno zdolność do prawidłowego funkcjonowania
ekosystemu, jak i odporność w stosunku do zmian środowiskowych,
powstałych w wyniku działalności człowieka;
3)
zostanie umożliwione jednoczesne i trwałe i zrównoważone użytkowanie
zasobów i usług ekosystemowych przez obecne i przyszłe pokolenia.”,
c)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej oraz minister właściwy
do spraw rozwoju regionalnego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, wymagany zakres planów zagospodarowania przestrzennego
morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej, w części tekstowej i graficznej, sporządzanej również w formie baz
danych, określając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych,
rodzaju opracowań kartograficznych, skali opracowań kartograficznych,
stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania
prac planistycznych, mając na względzie czytelność i przejrzystość planów oraz
wytyczne przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska Morskiego Morza
– 14 –
Bałtyckiego oraz organy Unii Europejskiej w zakresie planowania przestrzennego
obszarów morskich.”;
23) po art. 37b dodaje się art. 37c–37k w brzmieniu:
„Art. 37c. Organy administracji morskiej mogą prowadzić analizy i studia oraz
opracowują koncepcje i programy, w celu opracowania planu, a także współpracują z
samorządami województw i gmin nadmorskich w celu zapewnienia spójności tego planu
ze studiami uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin,
miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i planami zagospodarowania
przestrzennego województw.
Art. 37d. Plan może zawierać ustalenia wiążące samorządy województw oraz
gminy, w obszarze których występują morskie wody wewnętrzne, lub gminy sąsiadujące
z obszarem planu poprzez linię brzegową lub odpowiadające tej linii granice obszarów
morskich, przy sporządzaniu odpowiednio planów zagospodarowania przestrzennego
województw, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w zakresie:
1)
rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym zawartych w
średniookresowej strategii rozwoju kraju i innych strategiach rozwoju, koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju oraz programach zawierających zadania
rządowe, o których mowa w art. 48 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, 443 i 774);
2)
obszarów chronionych, w tym obszarów przestrzeni chronionej;
3)
sposobu korzystania z obszarów morskich, w tym ograniczeń i dopuszczeń.
Art. 37e. 1. Przystępując do sporządzenia planu, właściwy terytorialnie dyrektor
urzędu morskiego, kolejno:
1)
podaje do publicznej wiadomości, poprzez ogłoszenie w prasie ogólnopolskiej,
wywieszenie na tablicy ogłoszeń i zamieszczenie w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora,
informacje o:
a)
przystąpieniu do sporządzania planu,
b)
możliwości składania uwag i wniosków dotyczących planu określając formę,
miejsce i termin składania tych uwag i wniosków, nie krótszy niż 60 dni od
dnia podania informacji do publicznej wiadomości;