Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw

– 15 –
6. Minister właściwy do spraw zdrowia odwołuje członka Rady do spraw
Taryfikacji na umotywowany wniosek Prezesa Agencji przed upływem kadencji
w przypadku:
1)
złożenia rezygnacji ze stanowiska;
2)
choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków członka Rady do
spraw Taryfikacji;
3)
skazania prawomocnym wyrokiem za umyślnie popełnione przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
4)
uchylania się od wykonywania obowiązków członka Rady do spraw Taryfikacji
albo nieprawidłowego wykonywania tych obowiązków;
5)
niespełniania warunków, o których mowa w ust. 7 lub 8;
6)
niezłożenia deklaracji, o której mowa w ust. 9.
7. Członkiem Rady do spraw Taryfikacji może być wyłącznie osoba, która:
1)
posiada wiedzę i doświadczenie w zakresie finansowania świadczeń opieki
zdrowotnej, dające rękojmię prawidłowego wykonywania obowiązków członka
Rady do spraw Taryfikacji;
2)
nie została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślnie popełnione przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe;
3)
korzysta z pełni praw publicznych;
4)
nie jest członkiem Rady Przejrzystości bądź Komisji Ekonomicznej, o której mowa
w art. 17 ustawy o refundacji.
8. Członkowie Rady do spraw Taryfikacji, ich małżonkowie, zstępni i wstępni
w linii prostej oraz osoby, z którymi członkowie tej Rady pozostają we wspólnym
pożyciu, nie mogą:
1)
być członkami organów lub przedstawicielami przedsiębiorców wykonujących
działalność gospodarczą w zakresie doradztwa związanego z taryfikacją lub
rozliczaniem świadczeń opieki zdrowotnej;
2)
posiadać akcji lub udziałów w podmiotach, o których mowa w pkt 1;
3)
wykonywać działalności gospodarczej w zakresie doradztwa związanego
z taryfikacją oraz rozliczaniem świadczeń opieki zdrowotnej;
4)
wykonywać zajęć zarobkowych w zakresie doradztwa związanego z taryfikacją
oraz rozliczaniem świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie umów z podmiotami
określonymi w pkt 1–3.
– 16 –
9. Kandydaci na członków Rady do spraw Taryfikacji oraz członkowie Rady do
spraw Taryfikacji składają oświadczenie o niezachodzeniu okoliczności określonych
w ust. 8, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zwane
dalej „oświadczeniem o braku konfliktu interesów”, dotyczące ich samych oraz ich
małżonków, zstępnych i wstępnych w linii prostej oraz osób, z którymi pozostają we
wspólnym pożyciu. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim
klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego
oświadczenia.”.
Klauzula
ta
zastępuje
pouczenie
organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
10. Osoby niebędące członkami Rady do spraw Taryfikacji, którym zamierza się
zlecić przygotowanie ekspertyzy lub innego opracowania dla tej Rady, przed przyjęciem
zlecenia składają oświadczenie o zaistnieniu albo niezaistnieniu okoliczności
określonych w ust. 8, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego
oświadczenia.”.
Klauzula
ta
zastępuje
pouczenie
organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
11. W posiedzeniach Rady do spraw Taryfikacji mogą brać udział eksperci oraz
inne osoby zaproszone przez przewodniczącego tej Rady, bez prawa głosu. Do osób
tych stosuje się ust. 8 i 10.
12. W przypadku ujawnienia konfliktu interesów członka Rady do spraw
Taryfikacji, Rada do spraw Taryfikacji wyłącza tego członka z udziału w pracach tej
Rady oraz informuje o tym Prezesa Agencji.
13. Oświadczenia o braku konfliktu interesów weryfikuje Centralne Biuro
Antykorupcyjne.
14. Pracami Rady do spraw Taryfikacji kieruje przewodniczący przy pomocy
dwóch wiceprzewodniczących. Przewodniczący oraz wiceprzewodniczący są wybierani
spośród członków Rady do spraw Taryfikacji na pierwszym posiedzeniu większością
2/3 głosów przy obecności co najmniej połowy jej członków w głosowaniu tajnym.
15. Rada do spraw Taryfikacji podejmuje uchwały zwykłą większością głosów
przy obecności co najmniej połowy jej członków. W przypadku równej liczby głosów
decyduje głos przewodniczącego Rady do spraw Taryfikacji.
– 17 –
16. Szczegółowy tryb pracy Rady do spraw Taryfikacji określa regulamin pracy
uchwalany przez tę Radę i zatwierdzany przez Prezesa Agencji.
17. Członkom Rady do spraw Taryfikacji przysługuje:
1)
wynagrodzenie nieprzekraczające 3500 zł za udział w każdym posiedzeniu tej
Rady, jednak nie więcej niż 10 500 zł miesięcznie;
2)
zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
18. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość wynagrodzenia członków i przewodniczącego Rady do spraw Taryfikacji,
uwzględniając zakres jej zadań.
Art. 31sb. 1. Za reprezentatywną organizację świadczeniodawców uważa się taką
organizację, która zrzesza świadczeniodawców, u których liczba osób zatrudnionych
i osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej wynosi łącznie co najmniej 10 000.
Osoba uprawniona do reprezentowania tej organizacji złoży ministrowi właściwemu do
spraw zdrowia, nie później niż do dnia 30 kwietnia, oświadczenie potwierdzające liczbę
osób zatrudnionych i osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej, pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest
obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje
pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia prowadzi wykaz reprezentatywnych
organizacji świadczeniodawców.
3. W przypadku reprezentatywnej organizacji świadczeniodawców wpisanej do
wykazu reprezentatywnych organizacji świadczeniodawców, oświadczenie określone
w ust. 1 składa się corocznie, nie później niż do dnia 30 kwietnia. Niezłożenie takiego
oświadczenia w terminie skutkuje usunięciem takiej organizacji z wykazu
reprezentatywnych organizacji świadczeniodawców.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia udostępnia wykaz reprezentatywnych
organizacji świadczeniodawców, wraz z oświadczeniami, o których mowa w ust. 1 i 3,
w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
zdrowia i na stronie internetowej tego urzędu.”;
– 18 –
24) w art. 31t:
a)
w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) odpis na taryfikację świadczeń, o którym mowa w ust. 5–8;”,
b)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Kosztami Agencji są koszty:
1)
działalności Agencji, w szczególności koszty amortyzacji, koszty związane
z utrzymaniem nieruchomości oraz infrastruktury technicznej, koszty
wynagrodzeń wraz z pochodnymi, diety i zwroty kosztów podróży;
2)
realizacji zadań zleconych w zakresie określonym w ustawie;
3)
działania Rady Przejrzystości i Rady do spraw Taryfikacji;
4) koszty pozyskiwania danych niezbędnych do ustalenia taryfy świadczeń;
5)
inne koszty wynikające z przepisów odrębnych.”,
c)
po ust. 4 dodaje się ust. 5–14 w brzmieniu:
„5. Wysokość odpisu na taryfikację świadczeń na dany rok jest ustalana
z uwzględnieniem:
1)
wysokości kosztów Agencji w zakresie taryfikacji określonej w planie
finansowym Agencji w roku poprzednim oraz przewidywanego wykonania
w tym roku;
2)
różnicy pomiędzy planowaną a wykonaną wysokością kosztów Agencji
w zakresie taryfikacji w roku poprzedzającym o 2 lata dany rok;
3)
projektu planu taryfikacji na dany rok.
6. Ustalenie wysokości odpisu na taryfikację świadczeń, o którym mowa
w ust. 5, wymaga pozytywnej opinii ministra właściwego do spraw zdrowia
wydawanej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych.
7. W przypadku niewydania pozytywnej opinii, o której mowa w ust. 6,
wysokość odpisu na taryfikację świadczeń ustala minister właściwy do spraw
zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
8. W przypadku nieustalenia wysokości odpisu na taryfikację świadczeń
zgodnie z ust. 7, wartość tę przyjmuje się w wysokości wynikającej z planu
finansowego Agencji w roku poprzednim.
9. Wysokość odpisu na taryfikację świadczeń, o którym mowa w ust. 5, 7 i 8,
wynosi nie więcej niż 0,07% planowanych należnych przychodów z tytułu składek
– 19 –
na ubezpieczenie zdrowotne na ten rok w planie finansowym Funduszu, o którym
mowa w art. 121 ust. 3 albo ust. 4, albo ust. 5, albo art. 123 ust. 3.
10. Prezes Agencji informuje Prezesa Funduszu o wysokości odpisu na
taryfikację świadczeń na dany rok.
11. Przychody z tytułu odpisu na taryfikację świadczeń są przeznaczane przez
Agencję wyłącznie na pokrycie kosztów w zakresie taryfikacji świadczeń. Agencja
może dokonywać zakupu aktywów trwałych dotyczących taryfikacji świadczeń ze
środków pochodzących z odpisu na taryfikację świadczeń. Koszty amortyzacji tych
aktywów stanowią koszty w zakresie taryfikacji świadczeń.
12. Agencja jest obowiązana do prowadzenia, w ramach zakładowego planu
kont, ewidencji księgowej w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów,
przychodów i aktywów trwałych w zakresie dotyczącym taryfikacji.
13. Odpis na taryfikację świadczeń jest przekazywany przez Fundusz do
Agencji w dwunastu równych miesięcznych ratach do ostatniego dnia miesiąca.
14. Od kwoty nieprzekazanego przez Fundusz w terminie odpisu na
taryfikację świadczeń Agencji przysługują odsetki za zwłokę na zasadach
i w wysokości określonych dla zaległości podatkowych.”;
25) po art. 32 dodaje się art. 32a i art. 32b w brzmieniu:
„Art. 32a. 1. Świadczeniobiorca, u którego lekarz, o którym mowa w art. 55
ust. 2a, stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego, ma prawo do diagnostyki
onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez
skierowania, o którym mowa w art. 32.
2. Świadczeniobiorca, u którego:
1)
w wyniku diagnostyki onkologicznej stwierdzono nowotwór złośliwy,
2)
lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń
szpitalnych stwierdził nowotwór złośliwy
– ma prawo do leczenia onkologicznego na podstawie karty diagnostyki i leczenia
onkologicznego, bez skierowania, o którym mowa w art. 57 ust. 1 lub art. 58.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nowotworów złośliwych skóry,
z wyjątkiem czerniaka skóry.
4. Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego wydaje świadczeniobiorcy
odpowiednio lekarz, o którym mowa w art. 55 ust. 2a albo ust. 2 pkt 2.