Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 7 –
3. Do postanowień wydanych przez prokuratora nie stosuje się przepisów, o których
mowa w ust. 1 pkt 4 i 5.
4. W razie skierowania do wykonania więcej niż jednej kary na podstawie jednego
orzeczenia, podstawę wykonywania tych kar stanowią dokumenty, o których mowa w § 25,
sporządzone odrębnie dla każdej kary. W takim wypadku wystarczające jest przesłanie przez
sąd tylko jednego egzemplarza uzasadnienia do orzeczenia.
§ 6. 1. W razie wątpliwości co do autentyczności dokumentów niezbędnych do
przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia wolności lub zwolnienia osadzonego albo
skutkujących obliczeniem okresu wykonywania kary, a także w razie stwierdzenia, że
dokumenty te są niekompletne, nieczytelne w zakresie niezbędnym do określenia, czy
podlegają wykonaniu, że omyłkowo odnotowano w nich dane osobowe, nazwy organów lub
sygnatury akt albo nie podlegają one wykonaniu z powodu niespełnienia wymogów,
o których mowa w § 5, należy bezzwłocznie zażądać od organu, który dokument sporządził,
pisemnego potwierdzenia jego autentyczności, nadesłania poprawionego lub brakującego
dokumentu albo pisemnego sprostowania omyłek.
2. Wszelkie omyłki w dokumentach powinny być sprostowane przez organ, który
popełnił omyłkę.
3. W uzasadnionych wypadkach potwierdzenie autentyczności dokumentów, nadesłanie
poprawionego lub brakującego dokumentu albo sprostowanie omyłek może nastąpić za
pośrednictwem telefaksu. Przepisu § 7 ust. 2 nie stosuje się.
4. Wraz z dokumentami niezbędnymi do przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia
wolności lub zwolnienia osadzonego albo skutkującymi obliczeniem okresu wykonywania
kary powinna być przekazana informacja o właściwym numerze telefonu lub telefaksu do
zgłoszenia wątpliwości lub nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1.
5. Do czasu wykonania przez właściwy organ czynności, o których mowa w ust. 1,
dokumentów nie można przyjąć do wykonania, chyba że sprostowanie dotyczy oczywistej
omyłki pisarskiej lub rachunkowej.
6. W razie konieczności zwrotu dokumentów do organu z powodów, o których mowa
w ust. 1, organ ten informuje się na piśmie o przyczynie zwrotu.
§ 7. 1. Nie podlega wykonaniu rozstrzygnięcie skutkujące pozbawienie wolności,
koniecznością dokonania lub zmiany obliczenia okresu wykonywania kary, wydaniem poza
teren jednostki penitencjarnej lub zwolnieniem osadzonego, zawarte w dokumencie
– 8 –
doręczonym za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz telefaksu, z wyjątkiem wypadków,
gdy:
1)
rozporządzenie stanowi, że dokument może być przesłany telefaksem;
2)
właściwy organ przesyła telefaksem dokumenty skutkujące zwolnieniem osadzonego,
a w szczególnie uzasadnionych wypadkach także dokumenty skutkujące pozbawienie
wolności, koniecznością dokonania lub zmiany obliczenia okresu wykonywania kary
lub wydaniem poza teren jednostki penitencjarnej, i powiadamia o tym dyrektora
poprzez przesłanie pocztą elektroniczną informacji o treści rozstrzygnięcia, która została
podpisana bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego
kwalifikowanego certyfikatu oraz znakowana czasem.
2. Nie może być przesłany za pośrednictwem telefaksu dokument, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli jednostka penitencjarna i właściwy organ mają siedzibę w tej samej
miejscowości.
3. Przesłanie dokumentu za pośrednictwem telefaksu nie zwalnia właściwego organu od
obowiązku doręczenia tego dokumentu do jednostki penitencjarnej na zasadach ogólnych.
Wydruk informacji przesłanej za pośrednictwem poczty elektronicznej, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, włącza się do akt ewidencyjnych.
§ 8. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że pozbawienie wolności nastąpiło
niezgodnie z prawem lub nastąpiło przedawnienie wykonania kary, dyrektor powiadamia
o tym natychmiast sędziego penitencjarnego; przypuszczenie takie nie stanowi podstawy do
odmowy wykonania orzeczenia. Kopię powiadomienia włącza się do akt ewidencyjnych.
§ 9. 1. Dokumenty inne niż te, o których mowa w § 5, wystawiane przez sądy,
prokuratury i organy doprowadzające, związane z wykonywaniem tymczasowego
aresztowania, kary oraz środka przymusu podlegają wykonaniu, jeżeli są ostemplowane,
podpisane przez uprawnioną osobę i zaopatrzone w sygnaturę akt sprawy.
2. Zawiadomienia o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji innego
organu, zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej instancji lub
o uprawomocnieniu się tego wyroku, a także nakazy przyjęcia, wydania i zwolnienia oraz
polecenia doprowadzenia i polecenia, o których mowa w § 108, podlegają wykonaniu, jeżeli
są ponadto zaopatrzone w odcisk okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwowym.
– 9 –
3. Dokument niespełniający wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2, zwraca się do
organu, który go wystawił, wraz z pismem informującym o przyczynie zwrotu. Przepisy § 6
ust. 1–3 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 10. 1. Organ dysponujący ustala się na podstawie nazwy sądu lub prokuratury
w połączeniu z sygnaturą akt sprawy.
2. W wypadku gdy brak odnotowanej sygnatury akt prokuratorskich na dokumencie
wystawionym przez sąd w postępowaniu karnym powoduje niemożność ustalenia, czy
dokument dotyczy danej sprawy, dokument ten zwraca się do organu, który go wystawił,
wraz z pismem informującym o przyczynie zwrotu. Przepisy § 6 ust. 1–3 i 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 11. 1. Sprawdzenie tożsamości osadzonego w związku z przyjęciem go do jednostki
penitencjarnej, przetransportowaniem z innej albo do innej jednostki penitencjarnej,
wydaniem poza teren jednostki penitencjarnej, opuszczeniem jednostki penitencjarnej na
podstawie decyzji o udzieleniu mu przepustki lub w związku ze zwolnieniem odbywa się
w szczególności na podstawie danych osobowych, rysopisu i zdjęć, a w razie potrzeby przez
przegląd akt ewidencyjnych lub teczki osobopoznawczej.
2. W wypadku przejęcia osadzonego:
1)
wydawanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza terenem jednostki
penitencjarnej,
2)
wydawanego w celu umieszczenia w zakładzie leczniczym,
3)
wydawanego w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji,
4)
wydawanego czasowo za granicę:
a)
w charakterze świadka w toczącym się tam postępowaniu karnym,
b) jako osoba ścigana w związku z prowadzonym tam przeciwko niej postępowaniem
karnym,
5)
przekazywanego za granicę,
6)
wydalanego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7)
przekazywanego do zakładu zamkniętego w celu wykonania środka zabezpieczającego,
8)
nieletniego przekazywanego do zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich po
uchyleniu tymczasowego aresztowania
– organ doprowadzający potwierdza przejęcie czytelnym podpisem zawierającym imię
i nazwisko na nakazie wydania, poleceniu doprowadzenia, piśmie, o którym mowa w § 108,
– 10 –
lub na upoważnieniu, o którym mowa w § 127 ust. 1. W potwierdzeniu przejęcia odnotowuje
się ponadto numer legitymacji służbowej konwojenta oraz datę przejęcia.
Rozdział 2
Rejonizacja osadzania w jednostkach penitencjarnych
§ 12. 1. Tymczasowo aresztowanego mężczyznę osadza się w areszcie śledczym
przeznaczonym dla mężczyzn.
2. Tymczasowo aresztowaną kobietę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym dla
kobiet.
3. Skazanego i ukaranego wzywanego do stawienia się w wyznaczonym terminie do
odbycia kary kieruje się do aresztu śledczego położonego najbliżej miejsca jego stałego
pobytu. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio; przepisów § 14 nie stosuje się.
§ 13. 1. Tymczasowo aresztowanego przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego
w nakazie przyjęcia, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej.
2. Tymczasowo aresztowanego, którego sąd nakazał osadzić w areszcie śledczym
nieokreślonym z nazwy, oraz tymczasowo aresztowanego, wobec którego zarządzono
poszukiwanie, w tym listem gończym, przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego
nastąpiło doprowadzenie. W wypadku gdy w tej samej miejscowości swoje siedziby ma kilka
aresztów śledczych, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Skazanego lub ukaranego doprowadzonego do odbycia kary przyjmuje się do aresztu
śledczego, w którym znajduje się orzeczenie oczekujące na wykonanie. W szczególnie
uzasadnionym wypadku, gdy znaczna odległość pomiędzy siedzibą aresztu śledczego,
w którym znajduje się orzeczenie, a siedzibą organu doprowadzającego i miejscem
zatrzymania skazanego lub ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, przemawia
za doprowadzeniem zatrzymanego do innego aresztu śledczego, przyjmuje się go do aresztu,
do którego nastąpiło doprowadzenie, o ile organ doprowadzający jednocześnie:
1)
powiadomi o tym telefaksem lub telefonicznie areszt śledczy, w którym znajduje się
orzeczenie oczekujące na wykonanie,
2)
ustali warunki przyjęcia z dyrektorem lub osobą go zastępującą; w takim wypadku
przyjęcie doprowadzonego może nastąpić w innym czasie niż wskazany w § 36 ust. 1
zdanie pierwsze tylko wtedy, gdy dyrektor lub osoba go zastępująca wyrazi na to zgodę
– a areszt śledczy, do którego ma nastąpić przyjęcie, otrzyma dokumenty niezbędne do
przyjęcia przesłane telefaksem przez areszt, o którym mowa w pkt 1.
– 11 –
4. Skazanego lub ukaranego doprowadzonego wraz z orzeczeniem przyjmuje się do
aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie.
5. Osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki,
przyjmuje się do:
1)
aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, do którego nastąpiło
doprowadzenie;
2)
jednostki penitencjarnej, do której się zgłosił; w takim wypadku przepisów § 12 i 14 nie
stosuje się.
6. Skazanego lub ukaranego doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary przyjmuje
się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie, albo do zakładu karnego typu
zamkniętego, w którym znajduje się dokumentacja doprowadzonego. Zgłaszającego się
przyjmuje jednostka penitencjarna, o której mowa w § 138 ust. 2 i 3.
7. Osobę skazaną za granicą i przekazaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w celu wykonania kary pozbawienia wolności oraz osobę pozbawioną wolności na terytorium
innego państwa, sprowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu złożenia
zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej
w postępowaniu karnym, przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego w nakazie
przyjęcia, z zastrzeżeniem ust. 8.
8. W szczególnie uzasadnionym wypadku, gdy znaczna odległość pomiędzy siedzibą
aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia a miejscem przejęcia przez organ
doprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby skazanej za granicą
i przekazanej w celu wykonania kary pozbawienia wolności przemawia za doprowadzeniem
tej osoby do innego aresztu śledczego, przyjmuje się ją do aresztu, do którego nastąpiło
doprowadzenie. W takim wypadku, jeżeli zachodzi konieczność przyjęcia grupy takich osób,
przyjęcie następuje, po uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem lub osobą go
zastępującą, także w czasie wskazanym w § 36 ust. 1 zdanie pierwsze.
9. Osadzonego wzywanego z innej jednostki penitencjarnej do udziału w czynnościach
procesowych kieruje się do aresztu śledczego właściwego ze względu na rejonizację
osadzania ustaloną dla danego organu wzywającego. Jeżeli wzywanym do udziału
w czynności procesowej jest osadzony, o którym mowa w § 14, kieruje się go do
wyznaczonego aresztu śledczego właściwego ze względu na rejonizację osadzania ustaloną
dla danego organu wzywającego.