Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 41 –
§ 108. 1. W zakładach o pełnym systemie ochrony w sytuacji bezpośredniego
zagrożenia życia osadzonego dyrektor, a w przypadku braku możliwości nawiązania z nim
kontaktu dowódca zmiany, może podjąć decyzję o konwojowaniu osadzonego w czasie
przewożenia go pojazdem sanitarnym zakładu opieki zdrowotnej przez jednego
funkcjonariusza.
2. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego lub
otwartego może być konwojowany przez jednego funkcjonariusza.
3. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego
zatrudniony w systemie bez konwojenta lub skazany zakwalifikowany do odbywania kary
w zakładzie typu otwartego – w przypadku korzystania z zabiegów lub hospitalizowania
w pozawięziennym zakładzie opieki zdrowotnej – może udać się tam bez konwojenta.
4. W przypadku konwojowania skazanych, o których mowa w ust. 2, konwojent może
być nieuzbrojony.
§ 109. 1. Przed rozpoczęciem konwojowania kierownik działu ochrony lub
upoważniony przez niego funkcjonariusz udziela instrukcji wszystkim konwojentom.
2. Instruktaż powinien zawierać w szczególności:
1)
zasady postępowania z konwojowanym;
2)
krótką charakterystykę konwojowanego osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1
lit. e.
3. Żunkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, informuje dowódcę konwoju innego niż
Służby Więziennej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
4. Udzielenie instruktażu lub odebranie informacji odnotowuje się w książce instruktaży
dla konwojentów, co potwierdzają podpisami wszyscy jego uczestnicy lub w przypadku,
o którym mowa w ust. 3 – dowódca konwoju.
§ 110. 1. Osadzonego konwojuje się pojazdem konwojowym.
2. Konwojowanie osadzonych pieszo jest dopuszczalne tylko na niewielkie odległości,
na wybranej trasie o małym nasileniu ruchu.
§ 111. 1. Do konwojowania osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e,
wykorzystuje się samochody więźniarki, a jeżeli stan zdrowia osadzonego tego wymaga
samochody sanitarne.
2. W konwojowanej grupie osadzonych może być tylko jeden osadzony, o którym mowa
w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a jej liczebność nie może przekraczać 10 osób.
– 42 –
§ 112. W dokumentacji ochronnej miejsca pracy poza terenem zakładu dyrektor określa
w szczególności obowiązki i wyposażenie konwojentów grupy roboczej oraz środki łączności
i sposób alarmowania.
§ 113. Konwojowanie osadzonych zatrudnionych poza terenem zakładu wykonuje się:
1)
w pełnym systemie konwojowania;
2)
w zmniejszonym systemie konwojowania;
3)
bez konwojenta.
§ 114. W pełnym systemie konwojowania w szczególności:
1)
rejon zatrudnienia zabezpiecza się ogrodzeniem ochronnym;
2)
w linii ogrodzenia ochronnego wyznacza się posterunki uzbrojone;
3)
wewnątrz rejonu zatrudnienia wyznacza się posterunek nieuzbrojony;
4)
określa się liczbę konwojentów, mając na uwadze m.in. czas pracy, miejsce pracy,
kategorię osadzonych.
§ 115. W zmniejszonym systemie konwojowania:
1)
konwojenta można wyposażyć w broń palną;
2)
grupa robocza może być podzielona na podgrupy;
3)
dyrektor określa w dokumentacji ochronnej miejsca pracy osadzonych, ich sposób
konwojowania i liczbę konwojentów.
§ 116. 1. Zatrudnienie bez konwojenta organizuje się w grupach lub na pojedynczych
stanowiskach pracy.
2. Liczba osadzonych w grupie nie może przekraczać 15 osób.
3. Osadzeni zatrudnieni bez konwojenta podlegają częstszej kontroli niż zatrudnieni
w pełnym lub zmniejszonym systemie konwojowania.
§ 117. Dla pracownika kontrahenta wyznaczonego do współpracy z zakładem podczas
zatrudnienia osadzonego, a także sprawującego nad nim nadzór, opracowuje się pisemną
instrukcję stanowiącą załącznik do umowy o zatrudnieniu osadzonego, określającą
w szczególności:
1)
obowiązki w zakresie współdziałania z funkcjonariuszem kontrolującym miejsce pracy;
2)
zakres zadań ochronnych.
§ 118. 1. Spośród osadzonych zatrudnionych w grupie można wyznaczyć osadzonego
funkcyjnego, zwanego dalej „grupowym”.
– 43 –
2. Obowiązki grupowego określa dyrektor.
§ 119. 1. Osadzony zatrudniony poza terenem zakładu w systemie bez konwojenta,
niewykonujący pracy na własny rachunek, pozostaje pod nadzorem pracownika
wyznaczonego przez pracodawcę zatrudniającego osadzonego.
2. Zadania ochronne pracownika, o którym mowa w ust. 1, określa się w pisemnej
instrukcji stanowiącej załącznik do umowy o pracę.
Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 120. Plany ochrony i bezpieczeństwa opracowane na podstawie przepisów
dotychczasowych obowiązują do czasu zastąpienia ich planami ochrony wydanymi na
podstawie niniejszego rozporządzenia.
§ 121. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2)

MINISTER SPRAWIEDLIWOŚCI













2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia
31 października 2003 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej (Dz. U.
Nr 194, poz. 1902 oraz z 2013 r. poz. 1138), które utraciło moc na podstawie art. 25 pkt 1 ustawy z dnia ….
o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. …).
– 44 –

UZASADNIENIE
Projekt Ministra Sprawiedliwości w sprawie sposobów ochrony jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej jest konsekwencją zmiany art. 249 § 3 pkt 4 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.),
który przewiduje upoważnienie do wydania tego aktu wykonawczego.
Zakres projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U.
Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) projektowane rozporządzenie nie podlega notyfikacji Komisji
Europejskiej.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt zostanie udostępniony
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości
i Rządowego Centrum Legislacji.














57-04-dg
Projekt
R O Z P O R Z Ą D Z E N I E
M I N I S T R A S P R A W I E D L I W O Ś C I
z dnia
w sprawie czynności administracyjnych zwi zanych z wykonywaniem tymczasowego
aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkuj cych pozbawieniem wolności oraz
dokumentowanie tych czynności
Na podstawie art. 249 § 3 pkt 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia lub skróty oznaczają:
1)
centralny zbiór danych – zbiór danych zgromadzonych w systemie informatycznym,
wspólny dla aresztów śledczych i zakładów karnych;
2)
cudzoziemiec – osobę, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1650);
3)
dokument osobisty – następujące dokumenty:
a)
dowód osobisty,
b) dokument paszportowy,
c)
książeczkę żeglarską,
d) dokument podróży, o którym mowa w pkt 4,
e)
kartę stałego pobytu lub kartę czasowego pobytu wydane przed dniem 1 lipca
2001 r., kartę pobytu wydaną po dniu 1 lipca 2001 r., polski dokument tożsamości

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931,
z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111,
poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r.
Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135,
Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620
i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108,
poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 34,
poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 39, poz. 201 i 202, Nr 112,
poz. 654, Nr 129, poz. 734, Nr 185, poz. 1092, Nr 217, poz. 1280 i Nr 240, poz. 1431, z 2012 r. poz. 908,
z 2013 r. poz. 628 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 287.