Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 85 –
Art. 10. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530, z późn. zm.) wprowadza się
następujące zmiany:
1)
w art. 2 w ust. 2 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) dłużniku będącym konsumentem – rozumie się przez to osobę fizyczną, o której
mowa w art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U.
z 2014 r. poz. 121), osobę zobowiązaną do świadczeń alimentacyjnych, o której
mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 i 1548 oraz z 2013 r.
poz. 1650), rodzica zobowiązanego do ponoszenia opłaty za pobyt dziecka
w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-
-wychowawczej,
regionalnej
placówce
opiekuńczo-terapeutycznej lub
interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U.
z 2013 r. poz. 135, 154, 866 i 1650), a także zobowiązanego do uiszczenia
grzywny, również orzeczonej jako kara zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu
Państwa, kwoty pieniężnej stanowiącej przedmiot przepadku, kosztów sądowych
lub pieniężnej kary porządkowej na podstawie prawomocnego orzeczenia
sądowego wydanego w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie;
4)
wierzycielu – rozumie się przez to osobę fizyczną, której wierzytelność została
stwierdzona tytułem wykonawczym, osobę fizyczną wykonującą działalność
gospodarczą, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, której w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą
lub stosunkiem prawnym przysługuje wierzytelność, organ właściwy wierzyciela
w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów, właściwą jednostkę organizacyjną wspierania rodziny
i systemu pieczy zastępczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 czerwca
2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz właściwy według
przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U.
Nr 90, poz. 557, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeks karny wykonawczy”, sąd
w postępowaniu dotyczącym wykonania prawomocnego wyroku skazującego za

15) Jak w odnośniku 7.
16) Jak w odnośniku 4.
– 86 –
przestępstwo lub wykroczenie, wyroku warunkowo umarzającego postępowanie,
postanowienia o kosztach sądowych albo postanowienia o nałożeniu pieniężnej
kary porządkowej;”;
2)
po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
„Art. 11a. 1. Biuro jest zobowiązane do zawiadomienia ministra właściwego do
spraw gospodarki o podjęciu oraz o zaprzestaniu wykonywania działalności
gospodarczej, a także o adresie, na który należy przekazywać informacje gospodarcze,
i o jego zmianach, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki udostępnia oraz aktualizuje
w Biuletynie Informacji Publicznej wykaz biur wykonujących działalność gospodarczą
oraz ich adresów, na które należy przekazywać informacje gospodarcze.”;
3)
po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
„Art. 12a. W wypadku gdy ustawa przewiduje przekazywanie informacji
gospodarczych do biura przez wierzyciela, będącego organem właściwym wierzyciela
w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów, właściwą jednostką organizacyjną wspierania rodziny
i systemu pieczy zastępczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r.
o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz właściwym według przepisów
Kodeksu karnego wykonawczego sądem w postępowaniu dotyczącym wykonania
prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo lub wykroczenie, wyroku
warunkowo umarzającego postępowanie, postanowienia o kosztach sądowych albo
postanowienia o nałożeniu pieniężnej kary porządkowej, wierzyciel ten jest
zobowiązany do przekazania tych informacji wszystkim biurom znajdującym się w
wykazie, o którym mowa w art. 11a ust. 2, oraz nie ma obowiązku zawierania z tymi
biurami umów o udostępnianie informacji gospodarczych.”;
4)
w art. 16 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
„7. Wierzyciel będący sądem przekazuje do biura informacje gospodarcze
dotyczące zobowiązanego do uiszczenia grzywny, również orzeczonej jako kara
zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, kwoty pieniężnej stanowiącej przedmiot
przepadku, kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie o przestępstwo lub
wykroczenie, który nie uiścił ich w terminach określonych w art. 44 § 1 lub art. 206 § 1
– 87 –
Kodeksu karnego wykonawczego, na zasadach i w zakresie określonym w Kodeksie
karnym wykonawczym.”;
5)
w art. 29 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku postępowania egzekucyjnego dotyczącego nawiązki na rzecz
Skarbu Państwa lub przepadku, jeżeli jego przedmiotem jest kwota pieniężna,
obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w sytuacji częściowego lub całkowitego
wykonania zobowiązania albo jego wygaśnięcia ciąży również na naczelniku urzędu
skarbowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne. Wystąpienie naczelnika do biur
informacji gospodarczych jest równoznaczne z wystąpieniem wierzyciela.”;
6)
po art. 51 dodaje się art. 51a w brzmieniu:
„Art. 51a. 1. Kto, będąc członkiem zarządu biura, nie zawiadamia ministra
właściwego do spraw gospodarki o podjęciu oraz o zaprzestaniu wykonywania
działalności gospodarczej, a także o adresie, na który należy przekazywać informacje
gospodarcze, i o jego zmianach, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń,
podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, 765 i 1247).”.
Art. 11. W ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1247) wprowadza się
następujące zmiany:
1)
w art. 1:
a)
pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) art. 49a otrzymuje brzmienie:
„Art. 49a. Pokrzywdzony, a także prokurator, może aż do
zamknięcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć wniosek, o
którym mowa w art. 46 § 1 Kodeksu karnego.”.”,
b)
uchyla się pkt 17,
c)
uchyla się pkt 26,
– 88 –
d) pkt 32 otrzymuje brzmienie:
„32) po art. 95 dodaje się art. 95a i art. 95b w brzmieniu:
„Art. 95a. § 1. W sprawach wskazanych w art. 2a § 1 i 2 Kodeksu
wykroczeń orzeka na posiedzeniu sąd, który wydał wyrok w pierwszej
instancji.
§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Art. 95b. § 1. Posiedzenie odbywa się z wyłączeniem jawności,
chyba że ustawa stanowi inaczej albo prezes sądu lub sąd zarządzi
inaczej.
§ 2. Jawne są posiedzenia, o których mowa w art. 339 § 3 pkt 1, 2
i 5, art. 340, art. 341, art. 343 § 5, art. 343a, art. 603, art. 607l § 1,
art. 607s § 3, art. 611c § 4 i art. 611ti § 1.
§ 3. Do posiedzeń, które odbywają się jawnie, przepisy rozdziału 42
stosuje się odpowiednio.”;”,
e)
pkt 34 otrzymuje brzmienie:
„34) art. 100 otrzymuje brzmienie:
„Art. 100. § 1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie lub
posiedzeniu, o którym mowa w art. 95b § 2, ogłasza się ustnie.
§ 2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na innym posiedzeniu
ogłasza się ustnie, jeżeli bierze w nim udział strona.
§ 3. Wyrok wydany na rozprawie doręcza się stronom, a w wypadku
wyroku warunkowo umarzającego postępowanie wydanego na
posiedzeniu także pokrzywdzonemu, chyba że byli obecni przy jego
ogłoszeniu.
§ 4. Postanowienie albo zarządzenie, od którego przysługuje środek
odwoławczy, doręcza się podmiotom uprawnionym do wniesienia tego
środka, a postanowienie kończące postępowanie jego stronom, chyba że
byli obecni przy ogłoszeniu postanowienia albo zarządzenia.
§ 5. O treści innych postanowień i zarządzeń należy strony
powiadomić.
§ 6. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia
uzasadnienia, orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem.
W wypadku określonym w art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia
– 89 –
podaje się stronie najważniejsze powody rozstrzygnięcia, zaś doręczenie
postanowienia następuje wraz z uzasadnieniem.
§ 7. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu
na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się
zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone.
§ 8. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć
uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie
i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie
podlega zaskarżeniu.”;”,
f)
pkt 35 otrzymuje brzmienie:
„35) art. 107 otrzymuje brzmienie:
„Art. 107. § 1. Sąd lub referendarz sądowy nadaje na żądanie osoby
uprawnionej klauzulę wykonalności orzeczeniu podlegającemu
wykonaniu w drodze egzekucji.
§ 2. Orzeczenia nakładające obowiązek naprawienia szkody lub
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz nawiązkę orzeczoną na rzecz
pokrzywdzonego uważa się za orzeczenia co do roszczeń majątkowych,
jeżeli nadają się do egzekucji w myśl przepisów Kodeksu postępowania
cywilnego.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obowiązku
wynikającego z ugody zawartej przed sądem lub referendarzem sądowym,
a także ugody zawartej w postępowaniu mediacyjnym.
§ 4. Sąd lub referendarz sądowy odmawia nadania klauzuli
wykonalności ugodzie zawartej przed mediatorem, w całości lub w części,
jeżeli ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia
społecznego albo zmierza do obejścia prawa.”;”,
g)
pkt 39 otrzymuje brzmienie:
„39) po art. 127 dodaje się art. 127a i art. 127b w brzmieniu:
„Art. 127a. § 1. Jeżeli
warunkiem
skuteczności
czynności
procesowej jest jej dokonanie przez obrońcę lub pełnomocnika, termin do
jej dokonania ulega zawieszeniu dla strony postępowania na czas
rozpoznania wniosku o przyznanie pomocy prawnej w tym zakresie.