Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów

– 65 –
kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej, stała się ostateczna
– wpisane do rejestru rzeczoznawców, zwane dalej „rzeczoznawcami”.
2a. Egzamin, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest zdawany co 3 lata.”,
b)
po ust. 2a dodaje się ust. 2b–2f w brzmieniu:
„2b. Upoważnienie do prowadzenia szkoleń w zakresie, o którym mowa
w ust. 2 pkt 3, może być wydane, jeżeli podmiot ubiegający się o to upoważnienie
zapewnia:
1)
odpowiednie warunki kadrowe do prowadzenia szkoleń w tym zakresie,
w szczególności posiadanie przez osoby prowadzące szkolenia odpowiednich
kwalifikacji: ukończenia studiów wyższych oraz posiadania wiedzy
teoretycznej i co najmniej 5-letniego doświadczenia zawodowego z zakresu
zagadnień objętych przedmiotem szkolenia;
2)
przeprowadzenie szkoleń zgodnie z programem szkolenia odpowiadającym
warunkom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38.
2c. O wydaniu upoważnienia do prowadzenia szkoleń w zakresie, o którym
mowa w ust. 2 pkt 3, rozstrzyga Główny Inspektor, w drodze decyzji, na wniosek
podmiotu ubiegającego się o to upoważnienie.
2d. Wniosek o wydanie upoważnienia do prowadzenia szkoleń, poza
elementami podania określonymi w art. 63 § 2 Kodeksu postępowania
administracyjnego, zawiera:
1)
program szkolenia;
2)
imiona i nazwiska osób mających prowadzić szkolenia oraz wskazanie
posiadanych przez nie kwalifikacji do prowadzenia takich szkoleń.
2e. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające posiadanie przez
osoby mające prowadzić szkolenia kwalifikacji do prowadzenia takich szkoleń.
2f. Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do prowadzenia
szkoleń w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jeżeli upoważniony podmiot nie
spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2b pkt 1 lub 2.”;
– 66 –
10) po art. 35 dodaje się art. 35a i art. 35b w brzmieniu:
„Art. 35a. 1. Udział w egzaminach, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2, oraz
w szkoleniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 3 lit. a, podlega opłacie, która wynosi
w przypadku:
1)
egzaminów – 5% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie art. 20 pkt 1
lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440, 1717 i 1734), zwanego
dalej „przeciętnym wynagrodzeniem”, za rok poprzedzający rok przeprowadzenia
egzaminu;
2)
szkolenia – 1% przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok
przeprowadzenia szkolenia – za godzinę szkolenia.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa i są
wpłacane na rachunek:
1)
Głównego Inspektoratu – w przypadku egzaminów, o których mowa w art. 35
ust. 2 pkt 1 i 2;
2)
wojewódzkiego inspektoratu – w przypadku szkolenia, o którym mowa w art. 35
ust. 2 pkt 3 lit. a.
Art. 35b. Za przeprowadzenie egzaminów, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1
i 2:
1)
przewodniczący komisji kwalifikacyjnej otrzymuje wynagrodzenie w wysokości
1% przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok przeprowadzenia
egzaminu,
2)
członkowie komisji kwalifikacyjnej otrzymują wynagrodzenie w wysokości 0,5%
przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok przeprowadzenia egzaminu
– od jednej osoby egzaminowanej.”;
11) art. 37 otrzymuje brzmienie:
„Art. 37. 1. Skreślenie z rejestru rzeczoznawców następuje w przypadkach:
1)
upływu 3 lat od dnia zdania egzaminu, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2, chyba
że przed upływem tego okresu rzeczoznawca ponownie zda taki egzamin;
2)
nieprzestrzegania przepisów dotyczących wykonywanych czynności;
– 67 –
3)
wykazania oczywistej nieudolności lub niedbałości przy wykonywaniu
obowiązków;
4)
nieuzasadnionej odmowy przeprowadzenia klasyfikacji artykułu rolno-
-spożywczego;
5)
nierzetelnego i stronniczego wykonywania obowiązków;
6)
skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej;
7)
rezygnacji złożonej przez rzeczoznawcę;
8)
śmierci.
2. Skreślenie z rejestru rzeczoznawców w przypadkach, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 8, następuje z mocy prawa, bez wydania decyzji.”;
12) art. 38 otrzymuje brzmienie:
„Art. 38. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
sposób przeprowadzania egzaminów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 oraz
art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2, oraz sposób powoływania i skład komisji kwalifikacyjnej,
2)
szczegółowy tryb ubiegania się o udzielenie upoważnienia oraz szczegółowe
wymagania do uzyskania przez podmiot upoważnienia do prowadzenia szkoleń
w zakresie, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 3 lit. a,
3)
wzory zaświadczeń o wpisaniu do rejestru rzeczoznawców, pieczęci imiennej
wydawanej rzeczoznawcom i protokołów z przeprowadzonych przez rzeczoznawcę
czynności
– mając na względzie zapewnienie rzetelnej i obiektywnej kontroli artykułów rolno-
-spożywczych.”;
13) w art. 39 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przedsiębiorcy, u których organy Inspekcji przeprowadziły kontrolę, w tym
kontrolę graniczną lub kontrolę przeprowadzaną na podstawie przepisów odrębnych, są
obowiązani wnieść opłaty za czynności przeprowadzone w ramach kontroli, jeżeli
w wyniku tej kontroli stwierdzono, że artykuły rolno-spożywcze nie odpowiadają
wymaganiom w zakresie jakości handlowej wynikającym z przepisów o jakości
handlowej lub wymaganiom dodatkowym zadeklarowanym przez producenta.”;
– 68 –
14) w art. 40a:
a)
w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) uniemożliwia organowi Inspekcji lub organowi Inspekcji Handlowej
przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ustawie, lub kontroli
przeprowadzanych na podstawie przepisów odrębnych, podlega karze
pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia
za rok poprzedzający rok nałożenia kary;
2)
utrudnia organowi Inspekcji lub organowi Inspekcji Handlowej
przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ustawie, lub kontroli
przeprowadzanych na podstawie przepisów odrębnych, podlega karze
pieniężnej w wysokości do piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za
rok poprzedzający rok nałożenia kary;”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Kto nie usunął nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli,
o których mowa w ustawie, lub kontroli przeprowadzanych na podstawie
przepisów odrębnych, w terminie określonym w zaleceniach pokontrolnych,
podlega karze pieniężnej w wysokości do trzykrotnego przeciętnego
wynagrodzenia za rok poprzedzający rok nałożenia kary.”,
c)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Kto bez zgody wojewódzkiego inspektora zmienia sposób zabezpieczeń,
o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 i 3, albo je zdejmuje, podlega
karze pieniężnej w wysokości do trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia za rok
poprzedzający rok nałożenia kary.”,
d)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1–3a, wymierza, w drodze decyzji,
Główny Inspektor albo właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli
wojewódzki inspektor albo wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.”,
e)
po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Informacje zawarte w decyzjach wydanych na podstawie ust. 1 pkt 3 i 4
podaje się do publicznej wiadomości, z pominięciem informacji stanowiących
tajemnicę przedsiębiorstwa oraz inne tajemnice podlegające ochronie na podstawie
przepisów odrębnych.”,
– 69 –
f)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Główny Inspektor, wojewódzki
inspektor albo wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnia stopień
szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu
działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów oraz
przychodu, a także wartość kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych.”,
g)
po ust. 5 dodaje się ust. 5a–5d w brzmieniu:
„5a. Przed ustaleniem wysokości kary pieniężnej Główny Inspektor,
wojewódzki inspektor albo wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może żądać
okazywania dokumentów związanych z ustaleniem okoliczności, o których mowa
w ust. 5, w szczególności dotyczących obrotów, przychodu i wartości
kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych.
5b. W przypadku gdy przedsiębiorca nie uzyskał przychodu w roku
rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, przy wymierzaniu kary
pieniężnej na podstawie ust. 1 pkt 4 lub 5 Główny Inspektor, wojewódzki inspektor
albo wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej wymierza karę pieniężną
w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia, nie niższą
jednak niż 1000 zł.
5c. W przypadku niskiego stopnia szkodliwości czynu, niskiego stopnia
zawinienia, niewielkiego zakresu naruszenia lub braku stwierdzenia istotnych
uchybień w dotychczasowej działalności podmiotu można odstąpić od wymierzenia
kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1–3a.
5d. O odstąpieniu od wymierzania kar pieniężnych, o którym mowa w ust. 5c,
rozstrzyga, w drodze decyzji, Główny Inspektor, wojewódzki inspektor albo
wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.”,
h)
ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane na
rachunek bankowy odpowiednio Głównego Inspektoratu, wojewódzkiego
inspektoratu albo wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Handlowej.”.