Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw

samym  studia  uwarunkowań  i  kierunków  zagospodarowania przestrzennego gminy 
uchwalone  przed  upływem  6  miesięcy  od  dnia  ogłoszenia  niniejszej  ustawy,  czyli  przed 
dniem  wejścia  w  życie  projektowanego  art.  18,  nie  będą  wymagały  zmian  w  powyższym 
zakresie.  Jednocześnie  należy  wskazać,  że  termin  6  miesięcy  vacatio  legis  tego  przepisu 
umożliwia  gminie  podjęcie  uchwały  zmieniającej  studium,  gdyby  gmina,  w  której  studium 
ujęte są obszary problemowe, nie chciała, aby przekształciły się one z mocy prawa w obszary 
funkcjonalne. Termin 6 miesięcy jest terminem wystarczającym dla podjęcia takiej uchwały, 
umożliwia gminom racjonalne planowanie przestrzenne na poziomie lokalnym. 
 
PRZEPIS O WEJŚCIU USTAWY W ŻYCIE 
Przewiduje się, że ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że 
dłuższe  6-miesięczne  vacatio  legis  proponuje  się  wprowadzić  w  odniesieniu  do  przepisów 
dotyczących  wprowadzenia  do  systemu  prawa  pojęcia  obszaru  funkcjonalnego,  obszaru 
strategicznej interwencji państwa, obszaru problemowego,  a także uwzględnienia obszarów 
strategicznej interwencji państwa, w tym obszarów problemowych w śsrk (art. 1 pkt 4 lit. d 
i pkt 11 lit. a tiret szóste), aktualizacji strategii rozwoju województwa (art. 6 pkt 1 lit. c) oraz 
przepisów w zakresie planu zagospodarowania przestrzennego (art. 7 pkt 2–4 i 7). Ponadto 
proponuje  się  wprowadzić  18-miesięczne  vacatio  legis  w  odniesieniu  do  przepisu 
dotyczącego  obowiązku  uwzględnienia  w  strategii  rozwoju  województwa  obszarów 
strategicznej interwencji państwa, o których mowa w uzppr (art. 6 pkt 1 lit. b). 
Odsunięcie w czasie terminu wejścia w życie ww. przepisów zapewni zarówno administracji 
rządowej,  jak  i  samorządom  województw  odpowiedni  czas  na  zapoznanie  się  z  nowymi 
regulacjami i dostosowanie do zmieniającej się sytuacji prawnej.  
W ramach ograniczania wydatków  sektora  finansów  publicznych  zadania  wynikające 
z projektowanej  nowelizacji  będą  wykonywane  przez  podmioty,  które  w  jak  największym 
stopniu będą wykorzystywać obecne zasoby kadrowe administracji publicznej oraz istniejące 
procesy.  
Projekt ustawy został  przedłożony  Ministrowi  Spraw  Zagranicznych  w  celu  wydania  opinii 
o zgodności z prawem UE. Minister Spraw Zagranicznych przekazał opinię, zgodnie z którą 
projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych 
innych ustaw nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej. 
47 
Projekt nie podlega notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym w przepisach dotyczących 
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych. 
Projekt  został  zamieszczony  na  stronie  Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa 
Rozwoju  Regionalnego  zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  7  lipca  2005  r.  o  działalności 
lobbingowej  w  procesie  stanowienia  prawa  (Dz.  U.  Nr  169,  poz.  1414,  z  późn.  zm.)  oraz 
w Biuletynie  Informacji  Publicznej  Rządowego  Centrum  Legislacji  w  zakładce  Rządowy 
Proces Legislacyjny. 
Żaden  z  podmiotów  prowadzących  działalność  lobbingową  nie  zgłosił  zainteresowania 
pracami nad projektem. 
  
 
 
48 
OCENA SKUTKÓW REGULACJI 
 
I. 
Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny 
Projektowana  ustawa  będzie  miała  wpływ  na  organy  administracji  rządowej 
i samorządowej w zakresie, w jakim podmioty te są zaangażowane w przygotowywanie 
i uzgadnianie  przede  wszystkim  dokumentów  strategicznych  oraz  udział  w  podmiotach 
koordynujących funkcjonowanie instytucji nowego okresu programowania UE. 
Dodatkowo,  z  uwagi  na  konieczność  realizacji  zasady  partnerstwa  polegającej  na 
zapewnieniu  udziału  partnerów  społecznych  i  gospodarczych  oraz  organizacji 
pozarządowych  w  kształtowaniu  rozwiązań  obowiązujących  w  nowym okresie 
programowania  UE,  projektowane  rozwiązania  będą  miały  wpływ  na  wskazane  wyżej 
podmioty. 
Jednocześnie  proponowane  zmiany  w  zakresie  związanym  z  dostępem  do  informacji 
publicznej będą miały wpływ na wnioskodawców ubiegających się o przyznanie środków 
finansowych na dofinansowanie projektów w postępowaniach konkursowych.  
 
II.  Wpływ  ustawy  na  sektor  finansów  publicznych,  w  tym  budżet  państwa  i  budżety 
jednostek samorządu terytorialnego 
Wejście  w  życie  przepisów  ustawy  nie  wywrze  bezpośredniego  wpływu  na  wydatki 
budżetu państwa i pozostałych jednostek sektora finansów publicznych. Przepisy wpłyną 
w  sposób  pośredni  na  wydatki  sektora  finansów  publicznych  w  momencie  przyjęcia 
programów  służących  realizacji  umowy  partnerstwa,  które  docelowo  staną  się 
programami operacyjnymi perspektywy finansowej 2014–2020,  co  będzie  możliwe  po 
wejściu  w  życie  przepisów  projektowanej  ustawy  (programy  będą  przyjmowane, 
w drodze  uchwały,  przez  Radę  Ministrów). Ponadto  z punktu widzenia finansów 
publicznych  wpływ  środków z UE na wydatki i na deficyt liczony wg ESA `95 jest 
neutralny,  bowiem  wydatki  na  programy  w  części  finansowanej  ze  środków  UE 
równoważone są dochodami z tych środków. Wdrażanie programów wiązać się będzie 
natomiast  z  poniesieniem  wydatków  na  współfinansowanie krajowe (zasada 
dodatkowości), pokrywanych w części ze środków publicznych. Jednakże nie będzie to 
49 
skutek bezpośredni wynikający z wejścia w życie przepisów projektowanej ustawy, lecz 
związany z przyjęciem programów.  
W chwili obecnej oszacowanie skutków z tym związanych z uwagi na brak rozstrzygnięć 
na poziomie UE co do wielkości budżetu na lata 2014–2020 oraz ostatecznych regulacji 
unijnych  związanych  z  kształtem  polityki  spójności  w  kolejnej  perspektywie  nie  jest 
możliwe.  W  dokumentach  związanych  z  wdrażaniem  perspektywy  finansowej  
2014–2020, przygotowywanych przez MRR, przyjmowane jest założenie maksymalizacji 
dofinansowania  ze  środków  UE  w  programach,  co  wpłynie  na  ograniczenie 
współfinansowania ponoszonego z budżetu państwa.  
Zakłada się, że uchwalenie ustawy w danym zakresie nie spowoduje istotnych skutków 
finansowych.  Ustawa  nie  wpłynie  znacząco  na  sektor  finansów  publicznych,  w  tym 
budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego. 
Finansowanie realizacji wprowadzanych zmian ustawowych  będzie  odbywać  się 
w ramach dostępnych środków. Wprowadzane rozwiązania dotyczące organów państwa 
działających na szczeblu rządowym nie wymagają zaangażowania dodatkowych środków 
publicznych.  Implementacja  instrumentów  wprowadzanych  ustawą,  związanych 
z poprawą  zarządzania  rozwojem  na  szczeblu  regionalnym,  również  nie wymaga 
dodatkowych nakładów – tak z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu 
terytorialnego. 
Projektowane  zmiany,  których  celem  jest  sprawne  przygotowanie  i  rozpoczęcie 
wdrażania  perspektywy finansowej UE 2014–2020,  co  do  zasady  nie  mają  wpływu  na 
sektor  finansów  publicznych,  w  tym  budżet  państwa  i  budżety  jednostek  samorządu 
terytorialnego. 
Proponowane zmiany w zakresie wprowadzenia umowy partnerstwa, Komitetu do spraw 
tej umowy oraz programów służących jej realizacji nie generują dodatkowych wydatków 
po stronie instytucji zaangażowanych w przygotowanie i uzgodnienie tych dokumentów, 
jak również uczestnictwo w pracach Komitetu.  
Zmiany w systemie dokumentów strategicznych, wprowadzenie regulacji w zakresie 
polityki  miejskiej  oraz  planowania  i  zagospodarowania  przestrzennego  stanowią 
realizację  zasady  zintegrowanego  podejścia  terytorialnego,  która  odgrywa  istotną  rolę 
w projektowaniu i wdrażaniu nowego okresu programowania UE. 
50 
Obecna perspektywa finansowa UE została zaprojektowana i jest wdrażana na podstawie 
rozporządzenia  Rady  (WE)  nr  1083/2006  z  dnia  11  lipca  2006  r.  ustanawiającego 
przepisy  ogólne  dotyczące  Europejskiego  Funduszu  Rozwoju  Regionalnego, 
Europejskiego Funduszu Społecznego  oraz  Funduszu  Spójności  i  uchylającego 
rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 25, z późn. 
zm.).  Rozporządzenie  to  wyznacza  ramy  organizacyjne,  instytucjonalne  oraz 
proceduralne w zakresie realizacji programów operacyjnych.  Rozporządzenie,  jako  akt 
bezpośredniego  stosowania,  nie  wymaga  implementacji  na  poziomie  krajowym. 
Wszystkie  państwa  członkowskie  UE  są  zobowiązane  do  stosowania  jego  przepisów 
wprost  oraz  w  sposób  jednolity.  Tym  samym  kwestie  dotyczące  programów 
operacyjnych, kompetencji poszczególnych instytucji, systemu realizacji we wszystkich 
państwach  członkowskich  podlegają  tej  samej  regulacji.  Jednocześnie,  o  ile  przepisy 
rozporządzenia  nakładają  na  państwa  członkowskie  obowiązek  uregulowania 
szczegółowych  kwestii  na  poziomie  krajowym,  państwa  te  wprowadzają  właściwe 
przepisy, które mają służyć stosowaniu rozporządzenia unijnego.  
W  państwach  członkowskich  UE  opracowywane  są  dokumenty  strategiczne,  które 
wynikają zarówno z uwarunkowań czy przepisów krajowych, jak też wymogów unijnych 
związanych  z  kolejnymi  perspektywami  finansowymi  bądź  też  wytycznych  unijnych 
dotyczących poszczególnych obszarów czy dziedzin. 
Do  tego  typu  dokumentów  zaliczyć  można  przede  wszystkim  strategie  rozwoju 
regionalnego, strategie zrównoważonego  rozwoju,  strategie  obronności,  strategie 
dotyczące  zdrowia  publicznego,  strategie  dotyczące  szkolnictwa  wyższego,  strategie 
adaptacji do zmian klimatu  czy  ostatnio  opracowywane  w  państwach  europejskich 
strategie ochrony cyberprzestrzeni. Dokumenty  te  są  zróżnicowane  zarówno  pod 
względem  objętości  (z  reguły  od  kilkudziesięciu  do  150–200 stron), jak i struktury 
(najczęściej zawierają takie elementy jak diagnoza, cele i kierunki strategiczne, system 
realizacji, wskaźniki). 
Polski  model  zarządzania  rozwojem oparty na hierarchicznym systemie dokumentów 
strategicznych  oraz  określeniu  jednolitych  standardów  w  zakresie  ich  opracowywania 
spotkał  się  z  pozytywnym  przyjęciem  i  zainteresowaniem,  zarówno  Komisji 
Europejskiej, jak i innych państw członkowskich UE. 
51