Rządowy projekt ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób

– 10 –
3. Wniosek o uchylenie nadzoru prewencyjnego może zostać złożony przez osobę,
wobec której zastosowano nadzór prewencyjny, lub jej pełnomocnika, nie wcześniej niż po
upływie 6 miesięcy od daty zastosowania nadzoru. Ponowne złożenie wniosku może nastąpić
po upływie 6 miesięcy od daty rozpatrzenia poprzedniego wniosku.
4. Przed uchyleniem nadzoru prewencyjnego sąd wysłuchuje biegłych, o których mowa
w art. 11 ust. 1.
Rozdział 5
Pobyt w Ośrodku
Art. 25. Osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku zostaje objęta
odpowiednim postępowaniem terapeutycznym, którego celem jest poprawa stanu jej zdrowia
i zachowania w stopniu umożliwiającym funkcjonowanie w społeczeństwie w sposób
niestwarzający zagrożenia życia, zdrowia i wolności seksualnej innych osób. Kierownik
Ośrodka sporządza indywidualny plan terapii dla każdej osoby stwarzającej zagrożenie
umieszczonej w Ośrodku.
Art. 26. 1. Osobie stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku nie przysługuje
prawo wyboru lekarza i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, świadczeniodawcy
udzielającego ambulatoryjnych świadczeń opieki zdrowotnej, lekarza dentysty oraz szpitala,
określone w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.)).
2. Świadczenia zdrowotne, których nie można udzielić w Ośrodku, są udzielane osobie
stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku w pierwszej kolejności przez podmioty
lecznicze dla osób pozbawionych wolności.
3. Podmioty lecznicze inne niż te, o których mowa w ust. 2, współdziałają
w zapewnieniu osobie stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku świadczeń
zdrowotnych, gdy jest konieczne:

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367,
Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22,
poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111,
poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374, z 2010 r. Nr 50,
poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116, Nr 182, poz. 1228,
Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45,
poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122,
poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr 171, poz. 1016, Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378,
z 2012 r. poz. 123, 1016, 1342 i 1548 oraz z 2013 r. poz. 154.
– 11 –
1)
natychmiastowe udzielenie świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie życia lub
zdrowia osoby stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku;
2)
przeprowadzenie specjalistycznych badań, leczenia, pielęgnacji lub rehabilitacji.
4. Świadczenia zdrowotne są udzielane osobie stwarzającej zagrożenie umieszczonej
w Ośrodku w obecności upoważnionych pracowników Ośrodka, chyba że kierownik
Ośrodka, w uzasadnionych przypadkach, zdecyduje inaczej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania świadczeń
zdrowotnych osobom stwarzającym zagrożenie umieszczonym w Ośrodku, mając na uwadze
konieczność zapewnienia tym osobom świadczeń opieki zdrowotnej, w tym gdy jest
konieczne natychmiastowe udzielenie świadczenia zdrowotnego ze względu na zagrożenie
życia lub zdrowia albo przeprowadzenie specjalistycznych badań, leczenia, pielęgnacji lub
rehabilitacji.
Art. 27. 1. Od osoby stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku nie pobiera się
opłat za świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez świadczeniodawcę, który zawarł
umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych.
2. Osobie stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku przysługują ponadto, bez
pobierania od niej opłat, produkty lecznicze oraz wyroby w rozumieniu ustawy z dnia
20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679 oraz z 2011 r. Nr 102,
poz. 586 i Nr 113, poz. 657).
Art. 28. 1. Osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku nie może posiadać
przedmiotów, które mogą posłużyć do zakłócenia porządku lub bezpieczeństwa w Ośrodku.
2. W każdym czasie można przeprowadzić kontrolę przedmiotów posiadanych przez
osobę stwarzającą zagrożenie umieszczoną w Ośrodku oraz pomieszczeń, w których ta osoba
przebywa. W razie konieczności jest dopuszczalne naruszenie plomb gwarancyjnych,
uszkodzenie kontrolowanych przedmiotów w niezbędnym zakresie, a także użycie psów
specjalnych wyszkolonych w zakresie wyszukiwania środków odurzających i substancji
psychotropowych lub materiałów wybuchowych.
3. Znalezione w czasie kontroli przedmioty, których osoba stwarzająca zagrożenie
umieszczona w Ośrodku nie może posiadać, podlegają zatrzymaniu. Przedmioty, których
– 12 –
posiadanie poza Ośrodkiem nie jest zabronione, przekazuje się do depozytu albo przesyła się
na koszt osoby stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku wskazanej przez nią osobie.
4. Zarządzenia w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, wydaje kierownik Ośrodka.
5. Z zatrzymania przedmiotów sporządza się protokół, w którym należy wskazać
w szczególności datę zatrzymania przedmiotów, datę sporządzenia protokołu oraz imię
i nazwisko osoby, która dokonała zatrzymania przedmiotów.
Art. 29. 1. Osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku ma prawo, za zgodą
kierownika Ośrodka, do kontaktu z innymi osobami za pośrednictwem telefonu lub innych
środków teleinformatycznych, a także prawo do kontaktu osobistego z osobami
odwiedzającymi.
2. Kierownik Ośrodka może odmówić zgody lub cofnąć zgodę na określony sposób
kontaktu lub kontakt z określonymi osobami, jeżeli kontakt taki może spowodować wzrost
zagrożenia niebezpiecznymi zachowaniami ze strony osoby stwarzającej zagrożenie
umieszczonej w Ośrodku albo zakłócić prowadzone postępowanie terapeutyczne.
3. Nie można odmówić ani cofnąć zgody na kontakt z przedstawicielem ustawowym,
ustanowionym pełnomocnikiem, Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego ani
Rzecznikiem Praw Obywatelskich.
4. Jeżeli osobie stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku odmówiono zgody na
kontakt za pośrednictwem telefonu lub innych środków teleinformatycznych, do przedmiotów
umożliwiających taki kontakt przepis art. 28 stosuje się odpowiednio.
Art. 30. 1. Na zarządzenia kierownika Ośrodka w sprawach, o których mowa w art. 28
ust. 2 i 3 i art. 29 ust. 2, przysługuje zażalenie do sądu. Sąd rozpoznaje zażalenie w składzie
jednego sędziego.
2. Zażalenie może wnieść osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku, której
dotyczy zarządzenie, jej przedstawiciel ustawowy oraz ustanowiony dla niej pełnomocnik
w terminie 21 dni od daty powiadomienia tej osoby o zarządzeniu.
Art. 31. 1. Osoby wykonujące czynności związane z pobytem w Ośrodku osób
stwarzających zagrożenie tam umieszczonych są obowiązane do zachowania w tajemnicy
informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem tych czynności, a których ujawnienie
mogłoby naruszyć prawem chronione dobra osoby umieszczonej w Ośrodku.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są zwolnione z obowiązku zachowania tajemnicy
w stosunku do:
– 13 –
1)
osób wykonujących zawód medyczny, sprawujących opiekę nad osobą umieszczoną
w Ośrodku;
2)
osób upoważnionych pisemnie przez kierownika właściwej jednostki organizacyjnej
Policji, prowadzących czynności operacyjno-rozpoznawcze na podstawie odrębnych
przepisów.
Art. 32. 1. Osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku może w każdym
czasie złożyć do sądu wniosek o ustalenie przez sąd potrzeby jej dalszego pobytu w Ośrodku.
W przedmiocie wniosku sąd rozstrzyga postanowieniem. Na postanowienie oddalające
wniosek przysługuje zażalenie, jeżeli od wydania orzeczenia w przedmiocie poprzedniego
wniosku upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
2. Osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku ma prawo do pomocy
w ochronie swoich praw, w szczególności do:
1)
kierowania ustnych i pisemnych skarg dotyczących naruszenia jej praw;
2)
uzyskania informacji o rozstrzygnięciu zgłoszonej sprawy.
3. Do ochrony praw osób stwarzających zagrożenie umieszczonych w Ośrodku stosuje
się odpowiednio art. 10b, art. 43 i art. 44 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie
zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375).
Art. 33. Jeżeli osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku samowolnie
opuści Ośrodek, kierownik Ośrodka niezwłocznie powiadamia o tym Policję, która podejmuje
czynności w celu poszukiwania, zatrzymania i doprowadzenia tej osoby do Ośrodka; przepis
art. 20 stosuje się.
Rozdział 6
Stosowanie przymusu bezpośredniego
Art. 34. 1. Wobec osoby stwarzającej zagrożenie umieszczonej w Ośrodku można
zastosować przymus bezpośredni.
2. Przymusu bezpośredniego nie można stosować dłużej niż wymaga tego potrzeba.
3. Przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym osobę, wobec
której ma być zastosowany przymus bezpośredni, chyba że natychmiastowe zastosowanie
przymusu bezpośredniego jest niezbędne dla zapobiegnięcia niebezpieczeństwu dla życia lub
zdrowia. Przy stosowaniu przymusu bezpośredniego należy wybierać przymus dla tej osoby
możliwie najmniej uciążliwy, zachowując szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
– 14 –
Art. 35. Przymus bezpośredni można zastosować, gdy osoba stwarzająca zagrożenie
umieszczona w Ośrodku:
1)
dopuszcza się zamachu przeciwko życiu lub zdrowiu własnemu lub innej osoby;
2)
dopuszcza się zamachu przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu;
3)
w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty znajdujące się w jej otoczeniu;
4)
zachowuje się w sposób powodujący poważne zakłócenia w funkcjonowaniu Ośrodka;
5)
próbuje samowolnie opuścić Ośrodek;
6)
nawołuje inne osoby umieszczone w Ośrodku do zachowań określonych w pkt 1–5;
7)
próbuje oddalić się samowolnie, gdy przebywa poza terenem Ośrodka w związku
z udzielaniem jej świadczeń zdrowotnych.
Art. 36. Wobec osób stwarzających zagrożenie umieszczonych w Ośrodku można
stosować przymus bezpośredni polegający na:
1)
przytrzymaniu;
2)
przymusowym zastosowaniu produktów leczniczych;
3)
unieruchomieniu;
4)
izolacji;
5)
użyciu:
a)
kajdanek,
b)
pałki służbowej,
c)
ręcznego miotacza substancji obezwładniających.
Art. 37. 1. Przytrzymanie polega na doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniu osoby
z użyciem siły fizycznej.
2. Przymusowe zastosowanie produktów leczniczych polega na doraźnym lub
przewidzianym w planie postępowania leczniczego wprowadzeniu produktów leczniczych do
organizmu osoby bez jej zgody.
3. Unieruchomienie polega na obezwładnieniu osoby przez założenie pasów
obezwładniających lub kaftana bezpieczeństwa. Użycie pasa obezwładniającego lub kaftana
bezpieczeństwa nie może utrudniać oddychania ani tamować obiegu krwi.
4. Izolacja polega na umieszczeniu osoby, pojedynczo, w zamkniętym i odpowiednio
przystosowanym pomieszczeniu.
5. Pałki służbowej używa się do obezwładnienia osoby przez zadanie bólu fizycznego
lub do zablokowania kończyn. Pałką służbową nie zadaje się uderzeń i pchnięć w głowę,