Rządowy projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla pracowników i przedsiębiorców na rzecz ochrony miejsc pracy, związanych z łagodzeniem skutków spowolnienia gospodarczego lub kryzysu ekonomicznego

– 15 –
2) okres stosowania tej pomocy i termin na dokonanie określonych czynności w roku
wydania rozporządzenia i roku następnym
– kierując się przewidywanymi potrzebami dotyczącymi tej pomocy oraz uwzględniając stan
środków Funduszu i Funduszu Pracy.
4. Rada Ministrów nie wydaje rozporządzenia, o którym mowa w ust. 3, jeżeli jego
wydanie ograniczyłoby wykonywanie bieżących zadań w zakresie ochrony roszczeń
pracowniczych finansowanych z Funduszu oraz w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia
skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej finansowanych z Funduszu Pracy.
5. Dane gromadzone i przetwarzane w zakresie wynikającym z ust. 1 są publikowane
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw pracy z częstotliwością wynikającą z prowadzonego monitoringu, na
koniec miesiąca następującego po miesiącu objętym monitorowaniem.
Art. 28. 1. W celu umożliwienia zastosowania szczególnych rozwiązań określonych
w ustawie po dniu 30 czerwca 2014 r., minister właściwy do spraw pracy – dysponent
Funduszu i dysponent Funduszu Pracy może dokonywać zmiany planu finansowego
Funduszu i Funduszu Pracy przez zwiększenie kosztów Funduszu i Funduszu Pracy
z przeznaczeniem na wypłatę świadczeń określonych w ustawie i dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników, o których mowa w ustawie, do kwoty określonej w rozporządzeniu,
o którym mowa w art. 27 ust. 3, w ciężar pozostałości środków Funduszu i Funduszu Pracy
z okresów poprzednich zapisanych w planie finansowym Funduszu i Funduszu Pracy jako
stan na początek roku, w którym wydano rozporządzenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3.
2. Zobowiązania z tytułu umów o wypłatę świadczeń i umów o dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników zaciągnięte w roku, w którym wydano rozporządzenie, o którym
mowa w art. 27 ust. 3, mieszczące się w limicie danego roku realizowane są w okresach
wynikających z zawartych umów o wypłatę świadczeń i umów o dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników w ramach limitów danego roku lub przechodzą na kolejny rok i będą
finansowane w ramach planów finansowych Funduszu i Funduszu Pracy z limitu wydatków
na kolejny rok.
3. O dokonanych zmianach w planach finansowych Funduszu i Funduszu Pracy minister
właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent Funduszu Pracy zawiadomi
ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie 7 dni roboczych od dnia
wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 27 ust. 3.
– 16 –
Art. 29. 1. W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków będących skutkiem
finansowym ustawy wynosi:
1)
dla Funduszu w roku:
a)
2013 – 200,0 mln zł,
b) 2014 – 204,6 mln zł,
c)
2015 – 209,7 mln zł,
d) 2016 – 215,0 mln zł,
e)
2017 – 220,3 mln zł,
f)
2018 – 225,6 mln zł,
g) 2019 – 231 mln zł,
h) 2020 – 236,6 mln zł,
i)
2021 – 242,3 mln zł,
j)
2022 – 248,1 mln zł;
2)
dla Funduszu Pracy w roku:
a)
2013 – 50,0 mln zł,
b) 2014 – 51,2 mln zł,
c)
2015 – 52,4 mln zł,
d) 2016 – 53,7 mln zł,
e)
2017 – 55,1 mln zł,
f)
2018 – 56,4 mln zł,
g) 2019 – 57,8 mln zł,
h) 2020 – 59,1 mln zł,
i)
2021 – 60,6 mln zł,
j)
2022 – 62,0 mln zł.
2. W przypadku wyczerpania przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu
wydatków, o którym mowa w ust. 1, zostanie zastosowany mechanizm korygujący,
polegający na odmowie udzielenia marszałkowi województwa limitu wydatków, o którym
mowa w art. 9 ust. 1, a staroście (prezydentowi miasta na prawach powiatu) limitu wydatków,
o którym mowa w art. 20 ust. 1.
3. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitów wydatków, o których
mowa w ust. 1, oraz wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 2, jest
minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i Funduszu Pracy.

– 17 –
Art. 30. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

























































UZASADNIENIE

1. Cel regulacji
Celem proponowanej regulacji jest wprowadzenie rozwiązań wspierających
zatrudnienie bezpośrednią pomocą finansową na dopłaty do wynagrodzeń dla
pracowników zagrożonych zwolnieniami przez przedsiębiorców, u których
przejściowo pogorszyły się warunki prowadzenia działalności gospodarczej, oraz
określenie zasad dofinansowania z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników
objętych przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy. Pomoc
udzielana będzie na warunkach określonych w ustawie. Proponowana regulacja
zawiera niektóre instrumenty sprawdzone wcześniej w ustawie z dnia 1 lipca 2009 r.
o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 125, poz. 1035, z późn. zm.), która zawierała rozwiązania ustalone
z partnerami społecznymi w trakcie dialogu prowadzonego w ramach Trójstronnej
Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych.
Przy odnotowywanym spadku obrotów gospodarczych przedsiębiorca ponosi koszty
zatrudnienia pracowników, nawet jeżeli nie wytwarza żadnych dóbr czy usług.
W takim przypadku przedsiębiorca zwykle decyduje się zredukować zatrudnienie, co
związane jest jednak z dodatkowymi kosztami i może doprowadzić przedsiębiorcę do
upadłości. Zwolnienia pracowników powodują wzrost bezrobocia, co generuje
dodatkowe koszty budżetu państwa, Funduszu Gwarantowanych wiadczeń
Pracowniczych oraz Funduszu Pracy.
Dzięki przyznanym przedsiębiorcy świadczeniom na częściowe dopłaty do
wynagrodzeń dla pracowników zagrożonych zwolnieniami:
1) obniżeniu mogą ulec koszty pracy, a przez to może poprawić się sytuacja finansowa
przedsiębiorcy w okresie spowolnienia gospodarczego lub kryzysu ekonomicznego,
2) utrzymany zostanie poziom zatrudnienia, a przez to gotowość do podjęcia
działalności w przypadku poprawy koniunktury, oraz
3) utrzymana zostanie konkurencyjność prowadzonej działalności.
Ponadto okres wypłaty świadczeń może być wykorzystany przez przedsiębiorcę na
dostosowanie prowadzonej działalności do zmieniających się warunków rynkowych.
2. Zakres regulacji
Przewidziana w projekcie regulacji pomoc stanowi pomoc de minimis, spełniającą
przesłanki określone we właściwych przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących
pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.
Z rozwiązań na rzecz ochrony miejsc pracy, o których mowa w projektowanej
regulacji, będą mogli skorzystać wyłącznie przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy
z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220,
poz. 1447, z późn. zm.).

3. Zasadnicze kwestie uregulowane w przedmiotowym akcie
Projektowana regulacja przewiduje następujące rozwiązania prawne, które będą mogły
być stosowane u przedsiębiorców w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej, którzy wystąpili z wnioskiem o przyznanie
świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy finansowanych z Funduszu Gwarantowanych
wiadczeń Pracowniczych:
1) skorzystanie przez przedsiębiorcę z instytucji przestoju ekonomicznego
Wprowadzenie tego rozwiązania u przedsiębiorcy występującego z wnioskiem
o przyznanie,
finansowanych z Funduszu Gwarantowanych wiadczeń
Pracowniczych, świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy będzie możliwe na
podstawie układu zbiorowego pracy lub porozumienia z zakładowymi
organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści
porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi,
przedsiębiorca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi
reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Jeżeli u danego
przedsiębiorcy występującego z wnioskiem o przyznanie świadczeń nie działają
zakładowe organizacje związkowe, przestój ekonomiczny wprowadza się
w
porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie
przyjętym u tego przedsiębiorcy. Wprowadzenie przestoju ekonomicznego będzie
możliwe do stosowania bez konieczności dokonywania tzw. wypowiedzenia
zmieniającego w trybie art. 42 § 1–3 Kodeksu pracy.
2