Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.

Biorąc pod uwagę, że Artykuł 94 Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z
1982 r., ustanawia obowiązki państwa bandery odnośnie do, między innymi, warunków pracy, składu
osobowego załóg oraz kwestii społecznych na statkach podnoszących jego banderę, oraz

Biorąc pod uwagę ustęp 8 artykułu 19 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, który
stwierdza, że w żadnym razie uchwalenie jakiejkolwiek konwencji lub zalecenia przez Konferencję
lub ratyfikowanie konwencji przez Członka nie może mieć wpływu na żadną ustawę, decyzję,
zwyczaj lub układ zapewniający zainteresowanym pracownikom bardziej korzystne warunki aniżeli
te, które przewiduje konwencja lub zalecenie,

Postanawiając, że nowy dokument powinien być zaprojektowany w taki sposób, by zyskać możliwie
najszerszą akceptację rządów, armatorów i marynarzy stosujących się do zasad godnej pracy, że
powinien stwarzać możliwość jego szybkiego uaktualniania oraz skutecznego wdrożenia,

Podjąwszy decyzję o przyjęciu niektórych wniosków na rzecz realizacji takiego aktu prawnego, który
jest jedynym przedmiotem obrad sesji oraz

Postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę międzynarodowej konwencji,

przyjmuje w dniu dwudziestego trzeciego lutego roku dwa tysiące szóstego następującą Konwencję,
która otrzymuje nazwę Konwencja o pracy na morzu z 2006 r.

ZOBOWI ZANIA OGÓLNE

ARTYKUŁ I

1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, zobowiązuje się w pełni przestrzegać jej
postanowień w sposób określony w Artykule VI w celu zabezpieczenia praw marynarzy do
zatrudnienia na godnych warunkach.

2. Członkowie będą ze sobą współpracować w celu skutecznego wdrożenia i egzekwowania
niniejszej Konwencji.

DEFINICJE I ZAKRES ZASTOSOWANIA

ARTYKUŁ II

1. Dla celów niniejszej Konwencji i o ile konkretne przepisy nie będą stanowiły inaczej, określenia:

(a) wła ciwa władza oznacza ministra, departament rządowy lub inne władze uprawnione do
wydawania i wprowadzania w życie przepisów, zarządzeń i innych instrukcji mających
moc prawną w odniesieniu do przedmiotu danego postanowienia;

(b) deklaracja zgodno ci oznacza deklarację, o której mówi Prawidło 5.1.3;

(c) tona brutto oznacza tonaż brutto obliczony zgodnie z przepisami dotyczącymi
pomierzania zawartymi w Załączniku I do Międzynarodowej konwencji w sprawie
pomierzania statków z 1969 r., lub jakiejkolwiek pó niejszej konwencji w tej sprawie; dla
statków objętych tymczasowym planem pomierzania przyjętym przez Międzynarodową
Organizację Morską całkowity tonaż określony jest zgodnie z kolumną UWAGI
Międzynarodowego świadectwa pomiarowego (1969 r.);

2

(d) morski certyfikat pracy oznacza certyfikat, o którym jest mowa w Prawidle 5.1.3;

(e) wymagania niniejszej Konwencji oznacza wymagania zawarte w niniejszych Artykułach i
w Prawidłach oraz części A Kodeksu niniejszej Konwencji;

(f) marynarz oznacza każdą osobę zatrudnioną, zaangażowaną lub pracującą w jakimkolwiek
charakterze na statku, do którego odnosi się niniejsza Konwencja;

(g) marynarska umowa o pracę obejmuje zarówno umowę o pracę, jak też artykuły umowy;

(h) nabór marynarzy i słu by po rednictwa pracy oznaczają każdą osobę, spółkę, instytucję,
agencję lub inną organizację, w sektorze publicznym lub prywatnym, która zajmuje się
naborem marynarzy w imieniu armatorów lub kierowaniem marynarzy do armatorów;

(i) statek oznacza statek inny niż ten, który pływa wyłącznie na wodach śródlądowych,
wodach osłoniętych lub wodach do nich przyległych lub na obszarach, gdzie obowiązują
przepisy portowe;

(j) armator oznacza właściciela lub inną organizację lub osobę, taką jak menedżer, agent lub
osoba wynajmująca statek, która przejęła od właściciela odpowiedzialność za
funkcjonowanie statku i która, przyjmując taką odpowiedzialność, zgodziła się przejąć
obowiązki nałożone na armatorów zgodnie z niniejszą Konwencją, bez względu na to, czy
jakakolwiek inna organizacja lub osoba wypełnia pewne obowiązki w imieniu armatora.

2. O ile nie zostanie wyra nie stwierdzone inaczej niniejsza Konwencja dotyczy wszystkich
marynarzy.

3. W przypadku wątpliwości dotyczących tego, czy pewne kategorie osób można uważać za
marynarzy dla celów niniejszej Konwencji, kwestia ta zostanie rozstrzygnięta przez właściwą władzę
działającą na terytorium Członków po konsultacji z zainteresowanymi tą kwestią organizacjami
armatorów i marynarzy.

4. O ile nie zostanie stwierdzone inaczej, niniejsza Konwencja dotyczy wszystkich statków,
stanowiących własność publiczną lub prywatną, których przeznaczeniem jest działalność
gospodarcza, innych niż statki wykorzystywane do połowu lub podobnych rodzajów działalności i
statków o tradycyjnej budowie takich jak „dau” lub dżonki. Niniejsza Konwencja nie dotyczy
okrętów wojennych lub statków pomocniczych marynarki wojennej.

5. W przypadku wątpliwości czy niniejsza Konwencja dotyczy danego statku lub określonej kategorii
statków, kwestia ta zostanie określona przez właściwą władzę każdego Członka po konsultacji z
organizacjami zainteresowanych armatorów i marynarzy.

6. Tam, gdzie właściwa władza uzna, że nie byłoby rozsądne lub praktyczne zastosowanie pewnych
elementów Kodeksu, o którym mowa w Artykule VI, ustęp 1, do danego statku lub konkretnej
kategorii statków podnoszących banderę Członka, odpowiednie postanowienia Kodeksu nie będą
miały zastosowania w zakresie, w którym dana kwestia regulowana jest odmiennie przez prawo
krajowe bąd układy zbiorowe pracy lub inne dokumenty. Przyjęcie takiego stanowiska wymaga
konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów i marynarzy i może dotyczyć tylko statków
o tonażu brutto mniejszym niż 200 ton, nie odbywających podróży międzynarodowych.


3
7. O każdym wyłączeniu, o którym mowa w punktach 3 lub 5 lub 6 niniejszego Artykułu Członek
poinformuje Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, który powiadomi Członków
Organizacji.

8. O ile nie zostanie stwierdzone inaczej, odniesienia do niniejszej Konwencji są jednocześnie
odniesieniami do Prawideł i Kodeksu.

FUNDAMENTALNE PRAWA I ZASADY

Artykuł III

Każdy Członek upewni się, że przepisy prawne obowiązujące na jego terytorium respektują, w
kontekście niniejszej Konwencji, podstawowe prawa do:

(a) wolności zrzeszania się i skutecznego uznania prawa do negocjacji zbiorowych;

(b) eliminacji wszystkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej;

(c) skutecznej likwidacji pracy dzieci; i

(d) likwidacji dyskryminacji w dziedzinie zatrudnienia i wykonywania zawodu.

ZATRUDNIENIE MARYNARZY I PRAWA SPOŁECZNE

Artykuł IV

1. Każdy marynarz ma prawo do bezpiecznego miejsca pracy, które spełnia normy bezpieczeństwa.

2. Każdy marynarz ma prawo do sprawiedliwych warunków zatrudnienia.

3. Każdy marynarz ma prawo do godnych warunków życia i pracy na statku.

4.Każdy marynarz ma prawo do ochrony zdrowia, opieki medycznej, opieki społecznej i innych form
ochrony socjalnej.

5. Każdy Członek zapewni, w granicach swojej jurysdykcji, że prawa marynarzy w zakresie
warunków zatrudnienia oraz ich prawa socjalne określone w poprzednich ustępach niniejszego
Artykułu są w pełni wprowadzone w życie zgodnie z wymogami Konwencji. O ile nie zostanie to
inaczej stwierdzone w Konwencji, takie wprowadzenie w życie może być osiągnięte poprzez krajowe
przepisy prawne, poprzez układy zbiorowe pracy lub inne stosowane środki bąd praktykę.

ODPOWIEDZIALNO Ć W ZAKRESIE WDRA ANIA I EGZEKWOWANIA

Artykuł V

1. Każdy Członek wdroży i egzekwować będzie przepisy prawne lub inne rozwiązania, które przyjął
w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji w odniesieniu do statków i
marynarzy podlegających jego jurysdykcji.

2. Każdy Członek będzie efektywnie sprawować jurysdykcję i kontrolę nad statkami podnoszącymi
jego banderę, ustanawiając system zapewniający stosowanie się do wymagań niniejszej Konwencji,

4
włączając w to regularne inspekcje, sprawozdania, monitoring i postępowanie prawne zgodnie z
mającymi zastosowanie przepisami prawa.

3. Każdy Członek zapewni, że statki podnoszące jego banderę będą posiadać morski certyfikat pracy i
deklarację zgodności wymagane przez niniejszą Konwencję.

4. Statek, do którego odnosi się niniejsza Konwencja, może, zgodnie z prawem międzynarodowym,
zostać poddany inspekcji przez Członka innego niż państwo bandery, gdy statek znajduje się w
jednym z jego portów, w celu stwierdzenia czy statek spełnia wymagania niniejszej Konwencji.

5. Każdy Członek będzie skutecznie sprawował swą jurysdykcję i kontrolę nad służbami naboru i
pośrednictwa pracy marynarzy, jeśli takowe działają na jego terytorium.

6. Każdy Członek zabroni działań stanowiących naruszenie wymagań niniejszej Konwencji i
ustanowi, zgodnie z prawem międzynarodowym, stosowne sankcje lub nakazy powzięcia środków
zaradczych zgodnie z obowiązującymi na jego terytorium prawami, które są odpowiednie do
zapobiegania aktom naruszenia.

7. Każdy Członek będzie wypełniać obowiązki wynikające z niniejszej Konwencji w sposób, który
zapewni, że statki podnoszące banderę jakiegokolwiek państwa, które nie ratyfikowało niniejszej
Konwencji, nie będą traktowane lepiej niż podnoszące banderę kraju, który ją ratyfikował.

PRAWIDŁA ORAZ CZ
CI A I B KODEKSU

ARTYKUŁ VI

1. Prawidła i postanowienia Części A Kodeksu są obowiązkowe. Postanowienia części B Kodeksu
nie są obowiązkowe.

2. Każdy Członek podejmuje się przestrzegania praw i zasad zawartych w Prawidłach i wdrożenia
każdego Prawidła w sposób określony w odpowiednich postanowieniach Części A Kodeksu. Ponadto
Członek rozpatrzy należycie wdrożenie swoich obowiązków w sposób określony w Części B
Kodeksu.

3. Członek, nie będący w stanie wdrożyć praw i zasad w sposób przewidziany w Części A Kodeksu
może, o ile Konwencja nie stanowi inaczej, wdrożyć Część A za pomocą przepisów prawa lub innych
rozwiązań, które są zasadniczo równoważne z postanowieniami Części A.

4. Dla wyłącznego celu ustępu 3 niniejszego Artykułu, każde prawo, przepis, układ zbiorowy pracy
lub inne rozwiązanie będzie uważane za zasadniczo równoważne, w kontekście niniejszej Konwencji,
jeśli Członek upewni się, że:

(a) prowadzi do pełnego osiągnięcia ogólnego przedmiotu i celu postanowienia lub postanowień
Części A Kodeksu; oraz

(b) spełnia odnośne postanowienie lub postanowienia Części A Kodeksu.
5
KONSULTACJE Z ORGANIZACJAMI ARMATORÓW I MARYNARZY

Artykuł VII

Jakiekolwiek odstępstwo, wyłączenie lub inne elastyczne stosowanie niniejszej Konwencji, w
odniesieniu do którego Konwencja wymaga konsultacji z organizacjami armatorów i marynarzy
może, w przypadkach gdy reprezentatywne organizacje armatorów lub marynarzy nie istnieją na
terytorium Członka, nastąpić tylko poprzez konsultację z Komitetem, o którym mowa w Artykule
XIII.
WEJ CIE W YCIE

Artykuł VIII

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych
ratyfikacjach niniejszej Konwencji w celu ich zarejestrowania.

2. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji
Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

3. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia zarejestrowania
przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji zgłoszonej przez 30 Członków, których łączny udział w
całkowitym światowym tonażu brutto statków wynosi co najmniej 33 procent.

4. Następnie Konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego członka po upływie dwunastu
miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

WYPOWIEDZENIE

Artykuł IX

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie
dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie, aktem przekazanym Dyrektorowi
Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to
nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie
dziesięcioletniego okresu, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego Artykułu nie skorzysta z prawa
wypowiedzenia określonego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej
Konwencji na następne dziesięć lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego
kolejnego dziesięcioletniego okresu, z zachowaniem warunków określonych w niniejszym Artykule.

SKUTEK WEJ CIA W YCIE

Artykuł X

Niniejsza Konwencja rewiduje następujące Konwencje:
Konwencja Nr 7 dotycząca najniższego wieku dopuszczania dzieci do pracy w marynarce z 1920 r.
Konwencja Nr 8 dotycząca odszkodowania na wypadek bezrobocia z powodu rozbicia się statku z
1920 r.
Konwencja Nr 9 dotycząca pośrednictwa pracy dla marynarzy z 1920 r.
Konwencja Nr 16 dotycząca obowiązkowych oględzin lekarskich dzieci i młodocianych
zatrudnionych na statkach z 1921 r.

6