Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji w sprawie scentralizowanej odprawy celnej dotyczącej podziału krajowych kosztów poboru, które są zatrzymywane, gdy tradycyjne zasoby własne są udostępniane budżetowi UE sporządzonej w Brukseli dnia 10 marca 2009 r.

rekomendacja podziału kosztów według formuły 50:50, która została następnie
przyjęta w procedurze SASP.
W czasie prezydencji słoweńskiej temat odprawy scentralizowanej był omawiany
kilkakrotnie, ale bardziej szczegółowo podjęto go w czasie posiedzenia w Brdo (maj
2008 r.). Wówczas postawiono wyraźnie problem wyboru ścieżki prawnej dla
przyjęcia ustaleń formalnych – zmiany do rozporządzenia 1150/00 albo Konwencja
Międzynarodowa.
Praktycznie wszystkie państwa członkowskie, w tym również Rzeczpospolita Polska,
przychyliły się do przyjęcia podziału kosztów poboru należności w stosunku 50:50,
z możliwością wprowadzenia dodatkowych klauzul ochronnych.
Przyjęty w czasie prezydencji francuskiej kompromis bierze pod uwagę postulaty
większości państw członkowskich. Uzgodniono, iż wobec braku jednomyślności
w

sprawie zmian do rozporządzenia 1150/00, zostanie przyjęta Konwencja
Międzynarodowa, umożliwiająca zawarcie klauzul, o które wnoszą państwa
członkowskie.
Konwencja w sprawie scentralizowanej odprawy celnej, dotyczącej podziału
krajowych kosztów poboru, które są zatrzymywane, gdy tradycyjne zasoby własne są
udostępniane budżetowi UE, zakłada podział kosztów poboru należności celnych
w stosunku 50:50.

4. Wskazanie przewidywanych skutków społecznych, gospodarczych, finansowych,
politycznych i prawnych, związanych z wejściem w życie Konwencji, wraz
z określeniem źródeł finansowania
Przystąpienie przez Rzeczpospolitą Polską do Konwencji będzie miało pozytywny
wpływ na gospodarkę w postaci konkretnych korzyści dla podmiotów
gospodarczych, bowiem odprawa scentralizowana w znacznym stopniu ułatwi
i przyspieszy obrót towarowy.
Mając na uwadze, iż wszystkie kraje, w tym Rzeczpospolita Polska, napotkały na
trudności w

oszacowaniu skutków finansowych, przyjęto szereg klauzul
ochronnych. Przewidziano m.in. zasady rozstrzygania sporów (art. 6), procedurę
4



przeglądową (art. 9), możliwość zmian w Konwencji (art. 8), zwłaszcza w przypadku
strat finansowych, a nawet wystąpienie z Konwencji (art. 10). Zapisy te,
umieszczone także na wniosek Rzeczypospolitej Polskiej, w pełni zabezpieczają
interes budżetowy naszego kraju.
Przeprowadzenie bardziej przybliżonego szacunku skutków finansowych dla
Rzeczypospolitej Polskiej jest niezwykle trudne, bowiem musiałoby się opierać na
bardzo ogólnych założeniach. Tym niemniej, przyjmując metodę francuską
(tj. założenie, że jedynie 10 % największych podmiotów obejmie 10 % swojego
importu odprawą scentralizowaną rozliczaną w innym kraju) lub metodę kosztów
czynności kontrolnych i czynności administracyjnych, można ocenić, że potencjalne
skutki dla budżetu nie będą znaczne. Nawet najdalej idące szacunki nie wskazują na
straty budżetowe większe niż kilka lub kilkanaście milionów złotych.
Przewiduje się, że w długiej perspektywie czasu wprowadzenie pojedynczych
pozwoleń i następnie odprawy scentralizowanej w Rzeczypospolitej Polskiej
przyniesie pozytywne skutki makroekonomiczne, takie jak:
− obniżenie kosztów działalności gospodarczej w związku ze scentralizowaną
odprawą celną, (dla przedsiębiorców – możliwa likwidacja kosztów związanych
z
prowadzeniem odpraw celnych w wielu państwach członkowskich, jak
np. kosztów tłumaczenia dokumentacji, utrzymywania różnych systemów
informatycznych),
− zwiększenie konkurencyjności Rzeczypospolitej Polskiej jako miejsca sytuowania
inwestycji o charakterze logistycznym (np. budowa centrów dystrybucyjnych,
magazynów itp.),
− wzrost zatrudnienia – związany ze wzrostem inwestycji logistycznych.
Przedsiębiorcy popierają ideę związaną ze scentralizowaniem odprawy celnej
z uwagi na:
− uproszczenie formalności celnych i skrócenie czasu odpraw z uwagi na
zastosowanie procedur uproszczonych,
− zwiększenie konkurencyjności firmy,
− łatwiejsze i bardziej racjonalne planowanie logistyczne.
5




5. Wyjaśnienie wyboru trybu związania Rzeczypospolitej Polskiej Konwencją
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach
międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.) związanie
Rzeczypospolitej Polskiej Konwencją w sprawie scentralizowanej odprawy celnej
dotyczącej podziału krajowych kosztów poboru, które są zatrzymywane, gdy
tradycyjne zasoby własne są udostępniane budżetowi UE, wymaga ratyfikacji za
uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, gdyż umowa spełnia przesłanki z art. 89 ust.
1 pkt 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, tj. dotyczy spraw uregulowanych
w ustawach.
Omawiana Konwencja została podpisana w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej przez
p. Jana Vincenta-Rostowskiego, Ministra Finansów, w dniu 10 marca 2009 r.

6. Podmioty prawa krajowego, których dotyczy Konwencja, w tym zakres, w jakim
dotyczy ona osób fizycznych i prawnych
Konwencja będzie oddziaływała w sposób bezpośredni na administracje celne co
najmniej dwóch państw członkowskich Unii Europejskiej, które zaangażowane będą
w realizację odprawy scentralizowanej lub w realizację pojedynczego pozwolenia,
określając zasady podziału środków własnych pomiędzy te administracje.
W sposób pośredni będzie oddziaływała na przedsiębiorców realizujących odprawę
scentralizowaną oraz pojedyncze pozwolenie.
Przedsiębiorca, po spełnieniu określonych prawem wymogów, będzie mógł uzyskać
pozwolenie na dopuszczenie towarów do swobodnego obrotu w urzędzie celnym
właściwym dla miejsca swojej siedziby niezależnie od urzędu celnego, w którym
towary zostaną przedstawione. Jeżeli urząd celny, w którym będzie przedstawiony
towar, znajduje się w innym państwie członkowskim niż wydające pozwolenie,
powstaje potrzeba podziału środków własnych, które będą pobierane przez
administrację celną w kraju, gdzie składane jest zgłoszenie celne. Potrzeba
określenia zasad podziału środka własnego wynika z zaangażowania w realizację
pozwolenia co najmniej dwóch administracji celnych.
6




7. Sposób, w jaki Konwencja dotyczy spraw uregulowanych w prawie wewnętrznym
W przepisach prawa krajowego, w ustawie z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne
(Dz. U. Nr 68, poz. 622, z późn. zm.) znajduje się przepis art. 68a, który daje
podstawę do tego, aby w przypadku realizacji pojedynczego pozwolenia, w sytuacji
gdy Rzeczpospolita Polska będzie państwem wydającym pozwolenie, odpowiednia
kwota środków własnych (pobranych należności celnych) mogła zostać przekazana
na odpowiedni rachunek państwa uczestniczącego w pozwoleniu.
Z art. 68a wynika, iż w takim wypadku wartość kwoty udziału przypadająca
drugiemu państwu członkowskiemu nie może przekroczyć 50 % kwoty kosztów
poboru należności celnych.
Tryb postępowania przy procesie uzgodnień przedmiotowej regulacji wynikał
z faktu, iż wcześniej w tej materii uzyskane zostało stanowisko Rady Ministrów,
Sejmu i Senatu. W trakcie bowiem prac nad ustawą – Prawo celne, wprowadzono
przepis art. 68a, który obejmuje kwestie ujęte w Konwencji, tj. zasadę podziału
środków własnych. Ustawa została przyjęta przez Sejm w dniu 7 listopada 2008 r.
Wprowadzenie podziału środków własnych w przypadku odprawy scentralizowanej
oraz połączonej koncepcji odprawy scentralizowanej z innymi uproszczeniami
określonymi w Zmodernizowanym Kodeksie Celnym wymagać będzie
wprowadzenia odpowiednich zmian w ustawodawstwie krajowym, m.in. w ustawie
z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne, tj. zmian dających postawę do przekazania
odpowiedniej kwoty pobranych należności celnych na rachunek państwa
uczestniczącego w danym pozwoleniu.
Do czasu wejścia w życie przepisów Zmodernizowanego Kodeksu Celnego
(perspektywa kilkuletnia), które wprowadzą instytucję odprawy scentralizowanej, na
podstawie ratyfikowanej Konwencji podział krajowych kosztów poboru, które są
zatrzymywane, gdy tradycyjne zasoby własne są udostępniane budżetowi UE,
dotyczyć będzie wyłącznie pojedynczych pozwoleń na stosowanie procedury
uproszczonej. Zatem na obecnym etapie obowiązujące środki prawne wystarczają do
wykonywania postanowień Konwencji.
5-07-dg
7

21.4.2009
PL
Dziennik
Urzъdowy Unii Europejskiej
C 92/1
II
(Informacje)
INFORMACJE INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
RADA
KONWENCJA
w sprawie scentralizowanej odprawy celnej dotyczжca podzia u krajowych kosztów poboru, które
sж zatrzymywane, gdy tradycyjne zasoby w asne sж udost pniane bud etowi UE
(2009/C 92/01)
UMAWIAJеCE SIщ STRONY, paѴstwa czѲonkowskie Unii Europejskiej,
BIORеC POD UWAGщ decyzjъ Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów
wѲasnych Wspólnot Europejskich (zwanж dalej „decyzjж”),
UWZGLщDNIAJеC rozporzжdzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujжce wyҩej
wymienionж decyzjъ w sprawie zasobów wѲasnych (zwane dalej „rozporzжdzeniem”),
UWZGLщDNIAJеC, ҩe zgodnie z rozporzжdzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia
23 kwietnia 2008 r. ustanawiajжcym wspólnotowy kodeks celny (zwanym dalej „Zmodernizowanym kodeksem celnym”)
scentralizowana odprawa celna i inne uproszczenia formalno҉ci celnych mogж przyczyniи siъ do stworzenia korzystnych
warunków handlowych,
UWZGLщDNIAJеC, ҩe pojedyncze pozwolenie zdefiniowane w art. 1 pkt 13 rozporzжdzenia Komisji (WE) nr 2454/93
zapewnia te same korzy҉ci w okresie przed rozpoczъciem stosowania Zmodernizowanego kodeksu celnego,
UWZGLщDNIAJеC o҉wiadczenie Rady z dnia 25 czerwca 2007 r. dotyczжce podziaѲu kosztów poboru naleҩno҉ci
celnych, w sprawie VAT i statystyki w ramach systemu scentralizowanej odprawy celnej oraz o҉wiadczenie Rady
i Komisji z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie oceny dziaѲania systemu scentralizowanej odprawy celnej,
BIORеC POD UWAGщ art. 17 i 120 Zmodernizowanego kodeksu celnego, które przewidujж odpowiednio uznanie
waҩno҉ci decyzji podjъtych przez organy celne na caѲym obszarze Wspólnoty, jak równieҩ moc wiжҩжcж wyników
weryfikacji na caѲym obszarze Wspólnoty,
A TAKҨE MAJеC NA UWADZE, CO NASTщPUJE:
(1) Zarzжdzanie scentralizowanж odprawж celnж, która moҩe byи poѲжczona z uproszczeniami formalno҉ci celnych i w
ramach której towary zgѲaszane sж do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu w jednym paѴstwie czѲon-
kowskim, ale przedstawiane organom celnym w innym paѴstwie czѲonkowskim, oznacza wydatki administracyjne
w obu tych paѴstwach. Uzasadnia to czъ҉ciowy ponowny podziaѲ kosztów poboru, które sж zatrzymywane, gdy
tradycyjne zasoby wѲasne sж udostъpniane budҩetowi wspólnotowemu zgodnie z rozporzжdzeniem.