Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

1) zarządzający lotniskiem lub wyznaczona przez niego osoba odpowiedzialna za ochronę
lotniska;
2) przedstawiciele:
a) służb ochrony,
b) Służby Celnej,
c) lotniskowego organu służb ruchu lotniczego,
d) jednostek ochrony przeciwpożarowej określonych w programie ochrony lotniska,
e) służb medycznych i sanitarnych określonych w programie ochrony lotniska,
f) przewoźników lotniczych i innych podmiotów prowadzących działalność lotniczą,
g) jednostki wojskowej na lotnisku współużytkowanym.
3. Sztab współdziała w zakresie przeciwdziałania aktom bezprawnej ingerencji w lotnictwie
cywilnym oraz zapobiegania ich skutkom z organami administracji rządowej oraz organem
zarządzania.
4. Wewnętrzną organizację i sposób funkcjonowania sztabu i centrum określa program ochrony
lotniska.

§ 12. 1. Osoba kierująca sztabem, w uzgodnieniu ze służbami wchodzącymi w skład systemu
ochrony lotniska ustala na podstawie uzyskanych informacji sposób postępowania w sytuacji
kryzysowej.
2. Sposób postępowania, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności działania
przewidziane w programie ochrony lotniska.

§ 13. 1. Przewoźnik lotniczy opracowuje plan postępowania w przypadku zaistnienia sytuacji
kryzysowej w lotnictwie cywilnym.
2. Plan, o których mowa w ust. 1, stanowi część programu ochrony przewoźnika lotniczego.
3. Plan, o których mowa w ust. 1 opracowuje się przy uwzględnieniu:
1) warunków i trybu współpracy oraz sposobu koordynacji działań poszczególnych
podmiotów wchodzących w skład systemu ochrony;
2) sposobu reagowania na sytuację kryzysową w lotnictwie cywilnym;
3) metod
i
środków rozwiązywania sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym;
4) sposobów informowania o sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym podmiotów
wchodzących w skład systemu ochrony.
4. Przewoźnik lotniczy w miejscu, w którym faktycznie wykonuje działalność lotniczą
organizuje i zapewnia wyposażenie centrum koordynacji antykryzysowej przeznaczone do
kierowania działaniami mającymi na celu rozwiązanie sytuacji kryzysowej w lotnictwie
cywilnym.

§ 14. 1. Po uzyskaniu informacji o akcie bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym
zaistniałym na lotnisku lub pokładzie statku powietrznego:
1) organ zarządzania podejmuje następujące czynności:
a) powiadamia
zarządzającego lotniskiem, do którego statek powietrzny kieruje się;
b) powiadamia
właściwego przewoźnika lotniczego;
c) powiadamia właściwe organy państw, nad terytoriami których odbywa się lub
będzie się odbywał ten lot;
d) powiadamia
służby systemu obrony powietrznej;

13
e) podejmuje
działania mające na celu bezpieczne zakończenie tego lotu;

2) zarządzający lotniskiem oraz przewoźnik lotniczy powiadamiają niezwłocznie Prezesa
Urzędu oraz centrum zarządzania kryzysowego właściwego terytorialnie wojewody oraz
zwołuje sztab;
3) Prezes Urzędu powiadamia ministra właściwego do spraw transportu;
4) służba ochrony podejmuje działania określone w programie ochrony lotniska.

§ 15. 1. Dowódca statku powietrznego zagrożonego aktem bezprawnej ingerencji w lotnictwie
cywilnym przekazuje wszelkimi dostępnymi środkami łączności informacje o zagrożeniu
organowi zarządzania, z którym w tym momencie utrzymuje kontakt.
2. Zarządzający lotniskiem w porozumieniu ze służbą ochrony podejmuje wszelkie działania
mające na celu zatrzymanie na ziemi statku powietrznego będącego przedmiotem aktu
bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym polegającego na porwaniu statku powietrznego.
3. Prezes Urzędu przekazuje informację o akcie bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym
do:
1) właściwego organu państwa rejestracji statku powietrznego;
2) właściwego organu państwa przewoźnika lotniczego;
3) właściwego organu państwa, którego obywatele zostali poszkodowani lub zatrzymani w
wyniku zdarzenia;
4) właściwych organów państw, których obywatele znajdują się na pokładzie statku
powietrznego;
5) Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego.
4. Przewoźnik lotniczy i zarządzający portem lotniczym przekazują Prezesowi Urzędu pełną
informację o sytuacji kryzysowej zawierającą opis zdarzenia i podjętych działań w terminie 15
dni od zaistnienia zdarzenia.
5. Prezes Urzędu przesyła do Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w jednym z
oficjalnych języków tej organizacji:
1) raport wstępny - w terminie 30 dni od dnia wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji w
lotnictwie cywilnym;
2) raport końcowy - w terminie 60 dni od dnia wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji w
lotnictwie cywilnym.
6. Osoba kierująca sztabem lub osoba przez nią upoważniona udzielają informacji o akcie
bezprawnej ingerencji środkom masowego przekazu.

§ 16. 1. Zarządzający lotniskami, przewoźnicy lotniczy, inne podmioty prowadzące działalność
lotniczą oraz organy zarządzania aktualizują swoje programy ochrony pod kątem zawartych w
nich informacji, w szczególności przy uwzględnieniu istniejącego zagrożenia oraz zmian
wpływających na możliwość ich skutecznego stosowania.
2.
Aktualizacje programów ochrony podmiotów, o których mowa w ust. 1, podlegają
zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu.
3. Prezes Urzędu może uzależnić wydanie decyzji o zatwierdzeniu aktualizacji programu
ochrony od uzyskania przez podmiot opinii od Straży Granicznej lub Policji odnośnie do
wpływu wprowadzanej zmiany na system ochrony.


14
§ 17. 1. Za współpracę z państwami członkowskimi Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa
Cywilnego w zakresie ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym oraz
przeciwdziałania tym aktom odpowiada Prezes Urzędu.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1) powiadamianiu o zagrożeniu aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym;
2) uczestniczeniu w testach systemów ochrony;
3) udostępnianiu informacji o sprzęcie i urządzeniach służących ochronie przed aktami
bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym;
4) wskazaniu właściwych organów upoważnionych do przekazania i odebrania informacji o
zagrożeniu.
§ 18. Prezes Urzędu udostępnia na piśmie Krajowy Program na prośbę państwa strony
Konwencji.


§ 19. Wykonywanie czynności kontroli jakości na terenie lotniska w zakresie ochrony lotnictwa
cywilnego wykonywane w Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty o których mowa w Art. 27
a. Ustawy oraz zagranicznych przewoźników lotniczych operujących do lub z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej a także przez władze lotnicze państw stron Konwencji zamierzające
kontrolować podległych im przewoźników lotniczych wymagają zgody Prezesa Urzędu.

§ 20. Koszty związane z ochroną lotnictwa cywilnego są finansowane odpowiednio do
przydzielonych zadań z części budżetu państwa, której dysponentami są minister właściwy do
spraw transportu, minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Obrony Narodowej oraz
ze środków finansowych zarządzających lotniskami cywilnymi, przewoźników lotniczych, a
także środków finansowych i rzeczowych przekazanych na ten cel przez krajowe i zagraniczne
osoby fizyczne i prawne.

§ 21.Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie
Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa
(Dz. U. Nr 116, poz. 803, z późn. zm.).

§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

MINISTER INFRASTRUKTURY


W porozumieniu

MINISTER SPRAW
WEWNETRZNYCH I ADMINISTRACJI

15
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia……………..2010 r. (poz. …)

Rozdział 1
Ochrona lotniska
Wymogi dotyczące projektowania lotnisk i portów lotniczych
§ 1. 1. Zarządzający lotniskiem wyznacza strefy, o których mowa w pkt. 1.1.2 załącznika I do
rozporządzenia 300/2008 oraz granice między tymi strefami, o których mowa w pkt. 1.1.1.1. załącznika
do rozporządzenia 185/2010 wraz z przejściami, które zamieszczane są w programie ochrony lotniska.
2. Strefy, granice i przejścia, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu.
3. Zmiany czasowe (do 30 dni) stref, granic i przejść, o których mowa w ust. 1, nie wymagają
zamieszczania w programie ochrony lotniska.

Kontrola dostępu
§ 2. 1. Dostęp do stref, o których mowa w § 1 ust. 1, kontrolowany jest zgodnie z pkt 1.2 załącznika do
rozporządzenia 185/2010.
2. Za kontrolę dostępu do stref, o których mowa w § 1 ust. 1, w tym sprawowanie nadzoru nad
funkcjonowaniem systemu przepustkowego, odpowiada zarządzający lotniskiem.

§ 3. 1. Kartę identyfikacyjną portu lotniczego wydaje się dla osób jako karty:
1) czasowe,
2) jednorazowe.
2. Kartę identyfikacyjną portu lotniczego wydaje zarządzający lotniskiem.

§ 4. 1. Karta identyfikacyjna portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, wydaje się na wniosek
osoby zainteresowanej złożony w formie pisemnej.
2. Na wniosek Prezesa Urzędu, wyznaczonym pracownikom Urzędu przysługują karty identyfikacyjne
portu lotniczego, o których mowa w § 3 ust 1.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być potwierdzony:
1) w przypadku osoby pracującej lub ubiegającej się o zatrudnienie - przez pracodawcę, u którego
wnioskodawca jest zatrudniony lub ubiega się o zatrudnienie;
2) w przypadku osoby świadczącej pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej - przez
zleceniodawcę;
3) w przypadku funkcjonariuszy służb państwowych lub żołnierzy w szczególności Policji, Straży
Granicznej i Służby Celnej oraz osób podejmujących pracę w tych służbach - przez
przełożonego.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest poddawany sprawdzeniu przez zarządzającego lotniskiem pod
względem zgodności wskazanych w nim stref dostępu z miejscem wykonywania obowiązków
służbowych.
5. W przypadku wniosku o wydanie karty identyfikacyjnej portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1
pkt 1 do strefy, o której mowa w pkt 1.1.2 lit c jest on poddawany sprawdzeniu przez Straż Graniczną pod
względem oceny czy ubiegający się o kartę identyfikacyjną spełnia wymagania niezbędne do otrzymania
dostępu do tej strefy, w tym również sprawdzeniu przeszłości, o którym mowa w pkt 1.2.3.1 załącznika
do rozporządzenia 185/2010.

16
6. Sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w pkt 1.2.3.1 załącznika do rozporządzenia 185/2010
obejmuje weryfikacje informacji określonych w pkt 11.1.3 tego załącznika.
7. Zarządzający lotniskiem występuje do Straży Granicznej z wnioskiem o dokonanie czynności, o
których mowa w ust. 5. W celu dopuszczenia osoby zainteresowanej, do strefy o której mowa w pkt 1.1.2
lit c i d załącznika I do rozporządzenia 300/2008, zarządzający lotniskiem w ramach sprawdzenia
przeszłości tych osób, zgodnie z pkt 1.2.3.1 załącznika do rozporządzenia 185/2010, występuje do Straży
Granicznej o udzielenie informacji o braku negatywnych przesłanek do uzyskania takiego dostępu.
8. Straż Graniczna dokonuje ustaleń w zakresie informacji, o których mowa w pkt 11.1.3 załącznika do
rozporządzenia 185/2010 i udziela informacji w terminie 21 dni od dnia wystąpienia o udzielenie
informacji przez zarządzającego lotniskiem.
9. Organy władzy publicznej są obowiązane do udzielania, na wniosek Komendanta Głównego Straży
Granicznej, informacji, o której mowa w ust. 6, o osobie ubiegającej się o dostęp do strefy zastrzeżonej
lotniska, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku.

§ 5. 1. Kartę identyfikacyjną portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 wydaje się po
przeszkoleniu wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami pkt 11.2.3.1-11.2.6 załącznika do
rozporządzenia 185/2010 przez zarządzającego lotniskiem lub inny podmiot prowadzący szkolenia w
zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie art. 189 ust. 3
ustawy.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, w stosunku do osób mających dostęp do stref, o których mowa w
pkt 1.1.2 lit c i d załącznika I do rozporządzenia 300/2008 powtarza się co 2 lata.

§ 6. 1. Karta identyfikacyjna portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 zawiera dane, o których
mowa w pkt 1.2.5.1 załącznika do rozporządzenia 185/2010.
2. Karta, o której mowa w ust. 1 dla funkcjonariuszy Straży Granicznej, Policji i Służby Celnej nie
zawiera imienia i nazwiska – a w jego miejsce wstawia się numer służbowy tego funkcjonariusza.

§ 7. 1. Karta identyfikacyjna portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, w przypadkach
wskazanych w pkt 1.2.3.5 załącznika do rozporządzenia 185/2010 jest zwracana zarządzającemu
lotniskiem przez osobę na którą została wystawiona w terminie 2 dni roboczych od dnia wystąpienia
zdarzenia, o którym mowa w pkt 1.2.3.5 tego załącznika.
2. W przypadku braku możliwości zachowania terminu, o którym mowa w ust. 1 karta identyfikacyjna
portu lotniczego określona w § 3 ust. 1 pkt 1 jest zwracana niezwłocznie po ustaniu przyczyny
uniemożliwiającej zachowanie tego terminu. Osoba odpowiedzialna za dokonanie czynności, o której
mowa w ust. 1 jest obowiązana niezwłocznie powiadomić zarządzającego lotniskiem, o braku możliwości
zachowania terminu, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 1 oraz braku powiadomienia, o którym
mowa w ust. 2 zarządzający lotniskiem powiadamia o tym fakcie Straż Graniczną lub Policję,
przekazując dane, o których mowa w pkt 1.2.5.1 załącznika do rozporządzenia 185/2010.
4. W przypadku, o którym mowa w pkt 1.2.3.6 załącznika do rozporządzenia 185/2010 osoba, na którą
została wystawiona karta identyfikacyjna portu lotniczego, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, powiadamia
o tym fakcie zarządzającego lotniskiem. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 8. 1. Kartę identyfikacyjną portu lotniczego, o której mowa w § 3 pkt 2, wydaje się na wniosek osoby
zainteresowanej.

17